ผมเคยเป็นคนหนา ไกลจากหลักคำสอนในหลายๆศาสนา เห็นแก่ตัว ..แต่เมื่อสองปีที่ผ่านมามีเหตุปัจจัยต่างๆนำมาให้ได้ศึกษาศาสนาพุทธ ผมได้เริ่มศึกษาด้วยตนเอง จนมีอาการซึ้งจับใจเมื่อประจักในพระธรรม แล้วเพราะไม่สามารถจะหันไปปรึกษาหารือคนรอบข้างได้ เพราะต่างก็จมอยู่กับโลกวัตถุนิยมจ๋า ซึ่งมีคอนเซปกันว่า "กิน ดื่ม ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขให้เต็มที่ เพราะพรุ่งนี้เราอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้" ผมไม่มีความรู้ในเรื่องคำๆของภาษาธรรมมากนัก หรือที่ท่านๆอาจเรียกว่า ปริยัติ นั้น ผมรู้ไม่เยอะ ครั้นจะให้ไปนั่งเรียนบาลี หรืออ่านพระไตรปิฎกเป็นเล่มๆนั้น มันก็กลัวจะตายเสียก่อนจะรู้รึอ่านได้ทั่วถึงทั้งหมด  ..ผมไม่รู้จักพระสงฆ์ดังๆที่เคยเห็นตามสื่อทีวีหรือหนังสือองค์ใดเป็นการส่วนตัว ผมจึงจำเป็นต้องจับเอาหลักคำสอนของพระสงฆ์องค์นั้นองค์นี้มาลองพิจารณามาปฏิบัติ ซึ่งก็มีทั้งของพระอาจารย์มั่น , หลวงปู่ดูลย์ , หลวงพ่อฤาษีลิงดำ , หลวงปู่โต๊ะ , ท่านพุทธทาส , หลวงปู่เทสส์ , หลวงพ่อปราโมทย์ ฯลฯ อันใดที่ผมพอพิจารณาตามปัญญาน้อยๆผมนี้ได้ว่าจะดี ผมก็นำมาพิจารณามาปฏิบัติดู จนประจักใจผมก็สรรเสิญ ..มีคนถามผมว่าผมศึกษาสายของใครอยู่? ศรัทธาใครเป็นหลัก? เป็นศิษย์ของใคร?..ผมไม่สามารถตอบได้จริงๆว่าใครเพียงคนเดียว ถ้าจะให้พูดผมก็ว่า สรรเสริญพระสงฆ์ทั้งหมด ที่ผมประจักใจในคำสอนของท่าน ซึ่งก็คือทุกๆท่านที่กล่าวมานี้และยังไม่ได้กล่าว มาคิดๆดูแล้ว แม้แต่สัปเหร่อหรือเด็กวัด ถ้าพูดหรือบอกให้ได้คิดพิจารณาแล้วว่า เป็นเรื่องดี เรื่องที่จะเป็นไปในทางเจริญทางจิตใจ ผมก็สรรเสริญหมด...ผมโลเล ไม่มีหลักยึด เป็นศิษย์ไม่มีครู หรือ เป็นมิจฉาทิฏฐิ ในโลกไซเบอร์รึเปล่าครับ?