สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ พี่ๆเพื่อนๆ ทุกท่าน
วันนี้มีตอนใหม่ของเรื่องหลอนตอน 'เงา 3.1' ~~321 คาเฟ่~~
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ ^^
หลอนตอนที่ 2.2 : เงา (จบตอน)
http://ppantip.com/topic/30360317
หลอนตอนที่ 2.1 : เงา
http://ppantip.com/topic/30340591
หลอนตอนที่ 1 : รอคอย
http://ppantip.com/topic/30303497
******************************************************************
~~ 321 คาเฟ่ ~~
3.1 : ลอง
ปึก..ปึก..ปึก..ปึก...ปึก...ปึก...ปึก.................
.
.
เสียงดังเป็นระยะของสิ่งของอะไรบางอย่างที่ค่อนข้างหนักกระทบพื้นดังนานนับชั่วโมง บริเวณริมแม่น้ำสายเล็กที่พาดผ่านหลังบ้านหรูสไตล์ยุโรปที่ตั้งตระหง่านอยู่โดดเดี่ยวบริเวณเนื้อที่กว่าสิบไร่ของนักแสดงสาวชื่อดังแห่งยุค...
ดาราราย
ความมืดสลัวที่ปกคลุมรอบบริเวณมีเพียงแสงสีส้มของไฟฉายและแสงตกกระทบพี้นน้ำระยิบระยับของคืนพระจันทร์เต็มดวงพอให้เห็นความเคลื่อนไหวอย่างแข็งขันบริเวณที่มีเสียงดังเล็ดลอดออกมาในยามค่ำคืน
“ใกล้เสร็จยังพี่ เร็วๆหน่อยฉันรู้สึกหนาวๆยังไงพิกล” คนเป็นน้องหยุดการขุดอย่างเหนื่อยหอบแล้วพักมือกับด้ามจอบด้วยสีหน้าหวาดๆ
ปึก..ปึก..ปึก..ปึก..ปึก..ปึก..ปึก............
.
.
เสียงขุดจากคนเป็นพี่ยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ ด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง แต่ก็ยังไม่วายเอ็ดคนเป็นน้องที่ยืนพักอู้งานไม่พอยังพูดจาน่ารำคาญอีก
“รีบๆขุดสิวะ จะได้ไปจากที่นี่ซะที เอ็งอย่ามัวแต่อู้ ข้าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เร็วๆ เร่งมือ”
“ได้ๆ เสร็จแล้วฉันไปรอนอกบ้านเลยนะพี่นะ เสียวสันหลังแล้วเนี่ยดูสิ ขนลุกขนชันไปหมดแล้ว บรื๋ออออ”
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ สองพี่น้องเดินจากไปพร้อมกับอุปกรณ์การขุดที่ถือติดมือไปด้วย แล้วเดินลับหายเข้าไปในความมืด ทันใดนั้นสายลมหวีดหวิวก็พัดอื้ออึงต่อเนื่องทำให้น้ำที่ทอแสงระยับรับกับประกายสีเหลืองนวลของคืนพระจันทร์เต็มดวงสั่นไหวเป็นระลอกคลื่นเล็กๆเป็นระยะ ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวนที่ดังอย่างต่อเนื่อง
“ช่วย..ด้วยยยยยย...ช่วย...หนู....ด้วยยยยยยยยยยย”
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...
ท่ามกลางการจราจรค่อนข้างบางตาในยามค่ำคืนของถนนสายรองที่ผู้คนและยานพาหนะเริ่มเบาบาง ยังมีร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางแสงสลัวของไฟทางเดินที่ติดบ้างดับบ้างเป็นระยะ บรรยากาศภายในร้านดูเงียบเหงาวังเวงแต่ก็ยังเปิดรอคอยการมาเยือนของคุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทุกวันไม่มีวันหยุด ร้านกาแฟแห่งนี้มีชื่อว่า....
“321 คาเฟ่ ยินดีต้อนรับครับ”
เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งกังวานของร้าน 321 คาเฟ่ ดังไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งในรอบวัน เสียงบริกรหนุ่มหน้านิ่งยังคงเจรจาอย่างสุภาพต้อนรับแขกที่มาเยือนคาเฟ่แห่งนี้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและขยันขันแข็ง
ดาราราย...นักแสดงสาวชื่อดังแห่งยุค ก้าวเดินเข้ามาภายในร้านด้วยท่วงท่าสง่างามราวกับนางพญา สีหน้าเชิดหยิ่งเหลือบมองตีระกาด้วยหางตาแล้วเชิดหน้าไปนั่งลงยังโต๊ะริมหน้าต่างถัดจากโต๊ะที่ตีระกานั่งอยู่ บริกรหนุ่มเดินเข้าไปต้อนรับพร้อมทั้งยื่นเมนูเล่มใหญ่สีน้ำตาลลวดลายโบราณสวยงามให้
“321 คาเฟ่ ยินดีต้อนรับคุณดาราราย จะรับอะไรดีครับ”
“รู้จักฉันด้วย หึหึ เขาเล่าว่าที่นี่มีเอสเปรสโซ่รสเลิศที่หาที่ไหนไม่ได้ในกรุงเทพ ฉันอยากจะ..ลอง..ว่าจะเลิศสมคำร่ำลือไหม”
ดารารายโปรยยิ้มมุมปาก หน้าเชิดเล็กน้อยอย่างไว้เชิงมองสบตาบริกรหนุ่มที่ส่งยิ้มเย็นมาให้อย่างสุภาพ
“แน่นอนครับ คุณจะได้..
ลอง..สมใจ ทางร้านเราใช้เมล็ดกาแฟคั่วเองแบบคอนติเนนตัล เมล็ดกาแฟจะเป็นมันวาวมีกลิ่นหอมจัดปนกลิ่นไหม้จางๆของรสชาติกาแฟแท้สไตล์อิตาลีครับ”
บริกรหนุ่มบรรยายสรรพคุณ ทำเอาดารารายที่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่ใส่ใจนักต้องหันมาตั้งใจฟังด้วยความสนใจ
“น่าสนใจนี่ เล่าต่อสิ”
ดารารายโปรยยิ้มมีเสน่ห์ส่งให้บริกรหนุ่มที่ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ตีระการีบลุกขึ้นย้ายไปนั่งหลังพิงพนักเก้าอี้อีกด้านที่มีดารารายนั่งอยู่ แล้วเงี่ยหูฟังอย่างสนใจ
“ตาเยรองด์ รัฐบุรษนักสู้ชาวฝรั่งเศสได้ให้คำนิยาม เอสเปรสโซไว้...ถ้าหากคุณปรารถนาจะ..ลอง..คุณคิดถูกแล้วที่มาเยือนเรา เพราะ 321 คาเฟ่ ของเรา เปรียบประดุจ เอสเปรสโซ ที่ ‘
ดำ’ เหมือนปีศาจ... ‘
ร้อน’ ดั่งนรก และเอสเปรสโซที่รสชาติดีที่สุดคืออิตาลี ที่บริสุทธิ์ประดุจนางฟ้า...และหอมประหนึ่งความรัก ยังไงล่ะครับ กรุณารอสักครู่ เอสเปรสโซที่ดีที่สุดกำลังจะมาเสิร์ฟคุณในไม่ช้า”
บริกรหนุ่มเอ่ยช้าๆอย่างเน้นคำจนจบประโยค ก่อนจะตัดบทแล้วเดินจากไป ดารารายมองตามคำพูดแปลกๆแต่แฝงด้วยอะไรบางอย่างที่น่า
สนใจของบริกรหนุ่ม โดยมีตีระกาที่นั่งหันหลังให้อยู่ ได้แต่ทำปากขมุบขมิบ
“ฉันอยากจะรู้แล้วสิ ว่าอะไรที่ฉันต้อง..
ลอง..ที่นี่ ยัยเมนะยัยเม ชักจะตื่นเต้นซะแล้วสิ”
ไม่ไกลกันนั้นที่โต๊ะของดาราราย กลิ่นหอมอ่อนๆราวกับลูกกวาดผสมสบู่เด็กลอยมาเตะจมูกตีระกาที่นั่งหันหลังให้อยู่อย่างจัง หญิงสาวแอบลอบมองผ่านช่องด้านหลังเก้าอี้ไปมองหาที่มาของกลิ่นหอมอ่อนนั้น แล้วตีระกาก็ได้เห็นเด็กน้อยยืนอยู่ชิดติดกับดาราราย โดยที่นักแสดงสาวไม่มีทีท่าว่าจะรู้ตัวสักนิดว่ามีใครบางคนยืนอยู่ใกล้ตนในระยะประชิดขนาดนี้ ตีระกาขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจแต่ก็ยังไม่วายแอบมองด้วยความสงสัย แล้วเสียงเล็ก หวานใสก็ดังแว่วแผ่วเบาอย่างเยือกเย็น
“เอาของหนูคืนมา....เอาคืนมา...”
.
.
~~321 คาเฟ่~~ คาเฟ่นี้มี...หลอน (หลอน 3.1 : ลอง)
วันนี้มีตอนใหม่ของเรื่องหลอนตอน 'เงา 3.1' ~~321 คาเฟ่~~
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ ^^
หลอนตอนที่ 2.2 : เงา (จบตอน)
http://ppantip.com/topic/30360317
หลอนตอนที่ 2.1 : เงา
http://ppantip.com/topic/30340591
หลอนตอนที่ 1 : รอคอย
http://ppantip.com/topic/30303497
******************************************************************
~~ 321 คาเฟ่ ~~
3.1 : ลอง
ปึก..ปึก..ปึก..ปึก...ปึก...ปึก...ปึก.................
.
.
เสียงดังเป็นระยะของสิ่งของอะไรบางอย่างที่ค่อนข้างหนักกระทบพื้นดังนานนับชั่วโมง บริเวณริมแม่น้ำสายเล็กที่พาดผ่านหลังบ้านหรูสไตล์ยุโรปที่ตั้งตระหง่านอยู่โดดเดี่ยวบริเวณเนื้อที่กว่าสิบไร่ของนักแสดงสาวชื่อดังแห่งยุค...ดาราราย
ความมืดสลัวที่ปกคลุมรอบบริเวณมีเพียงแสงสีส้มของไฟฉายและแสงตกกระทบพี้นน้ำระยิบระยับของคืนพระจันทร์เต็มดวงพอให้เห็นความเคลื่อนไหวอย่างแข็งขันบริเวณที่มีเสียงดังเล็ดลอดออกมาในยามค่ำคืน
“ใกล้เสร็จยังพี่ เร็วๆหน่อยฉันรู้สึกหนาวๆยังไงพิกล” คนเป็นน้องหยุดการขุดอย่างเหนื่อยหอบแล้วพักมือกับด้ามจอบด้วยสีหน้าหวาดๆ
ปึก..ปึก..ปึก..ปึก..ปึก..ปึก..ปึก............
.
.
เสียงขุดจากคนเป็นพี่ยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ ด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง แต่ก็ยังไม่วายเอ็ดคนเป็นน้องที่ยืนพักอู้งานไม่พอยังพูดจาน่ารำคาญอีก
“รีบๆขุดสิวะ จะได้ไปจากที่นี่ซะที เอ็งอย่ามัวแต่อู้ ข้าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เร็วๆ เร่งมือ”
“ได้ๆ เสร็จแล้วฉันไปรอนอกบ้านเลยนะพี่นะ เสียวสันหลังแล้วเนี่ยดูสิ ขนลุกขนชันไปหมดแล้ว บรื๋ออออ”
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ สองพี่น้องเดินจากไปพร้อมกับอุปกรณ์การขุดที่ถือติดมือไปด้วย แล้วเดินลับหายเข้าไปในความมืด ทันใดนั้นสายลมหวีดหวิวก็พัดอื้ออึงต่อเนื่องทำให้น้ำที่ทอแสงระยับรับกับประกายสีเหลืองนวลของคืนพระจันทร์เต็มดวงสั่นไหวเป็นระลอกคลื่นเล็กๆเป็นระยะ ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวนที่ดังอย่างต่อเนื่อง
“ช่วย..ด้วยยยยยย...ช่วย...หนู....ด้วยยยยยยยยยยย”
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...
ท่ามกลางการจราจรค่อนข้างบางตาในยามค่ำคืนของถนนสายรองที่ผู้คนและยานพาหนะเริ่มเบาบาง ยังมีร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางแสงสลัวของไฟทางเดินที่ติดบ้างดับบ้างเป็นระยะ บรรยากาศภายในร้านดูเงียบเหงาวังเวงแต่ก็ยังเปิดรอคอยการมาเยือนของคุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทุกวันไม่มีวันหยุด ร้านกาแฟแห่งนี้มีชื่อว่า....
“321 คาเฟ่ ยินดีต้อนรับครับ”
เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งกังวานของร้าน 321 คาเฟ่ ดังไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งในรอบวัน เสียงบริกรหนุ่มหน้านิ่งยังคงเจรจาอย่างสุภาพต้อนรับแขกที่มาเยือนคาเฟ่แห่งนี้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและขยันขันแข็ง
ดาราราย...นักแสดงสาวชื่อดังแห่งยุค ก้าวเดินเข้ามาภายในร้านด้วยท่วงท่าสง่างามราวกับนางพญา สีหน้าเชิดหยิ่งเหลือบมองตีระกาด้วยหางตาแล้วเชิดหน้าไปนั่งลงยังโต๊ะริมหน้าต่างถัดจากโต๊ะที่ตีระกานั่งอยู่ บริกรหนุ่มเดินเข้าไปต้อนรับพร้อมทั้งยื่นเมนูเล่มใหญ่สีน้ำตาลลวดลายโบราณสวยงามให้
“321 คาเฟ่ ยินดีต้อนรับคุณดาราราย จะรับอะไรดีครับ”
“รู้จักฉันด้วย หึหึ เขาเล่าว่าที่นี่มีเอสเปรสโซ่รสเลิศที่หาที่ไหนไม่ได้ในกรุงเทพ ฉันอยากจะ..ลอง..ว่าจะเลิศสมคำร่ำลือไหม”
ดารารายโปรยยิ้มมุมปาก หน้าเชิดเล็กน้อยอย่างไว้เชิงมองสบตาบริกรหนุ่มที่ส่งยิ้มเย็นมาให้อย่างสุภาพ
“แน่นอนครับ คุณจะได้..ลอง..สมใจ ทางร้านเราใช้เมล็ดกาแฟคั่วเองแบบคอนติเนนตัล เมล็ดกาแฟจะเป็นมันวาวมีกลิ่นหอมจัดปนกลิ่นไหม้จางๆของรสชาติกาแฟแท้สไตล์อิตาลีครับ”
บริกรหนุ่มบรรยายสรรพคุณ ทำเอาดารารายที่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่ใส่ใจนักต้องหันมาตั้งใจฟังด้วยความสนใจ
“น่าสนใจนี่ เล่าต่อสิ”
ดารารายโปรยยิ้มมีเสน่ห์ส่งให้บริกรหนุ่มที่ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ตีระการีบลุกขึ้นย้ายไปนั่งหลังพิงพนักเก้าอี้อีกด้านที่มีดารารายนั่งอยู่ แล้วเงี่ยหูฟังอย่างสนใจ
“ตาเยรองด์ รัฐบุรษนักสู้ชาวฝรั่งเศสได้ให้คำนิยาม เอสเปรสโซไว้...ถ้าหากคุณปรารถนาจะ..ลอง..คุณคิดถูกแล้วที่มาเยือนเรา เพราะ 321 คาเฟ่ ของเรา เปรียบประดุจ เอสเปรสโซ ที่ ‘ดำ’ เหมือนปีศาจ... ‘ร้อน’ ดั่งนรก และเอสเปรสโซที่รสชาติดีที่สุดคืออิตาลี ที่บริสุทธิ์ประดุจนางฟ้า...และหอมประหนึ่งความรัก ยังไงล่ะครับ กรุณารอสักครู่ เอสเปรสโซที่ดีที่สุดกำลังจะมาเสิร์ฟคุณในไม่ช้า”
บริกรหนุ่มเอ่ยช้าๆอย่างเน้นคำจนจบประโยค ก่อนจะตัดบทแล้วเดินจากไป ดารารายมองตามคำพูดแปลกๆแต่แฝงด้วยอะไรบางอย่างที่น่า
สนใจของบริกรหนุ่ม โดยมีตีระกาที่นั่งหันหลังให้อยู่ ได้แต่ทำปากขมุบขมิบ
“ฉันอยากจะรู้แล้วสิ ว่าอะไรที่ฉันต้อง..ลอง..ที่นี่ ยัยเมนะยัยเม ชักจะตื่นเต้นซะแล้วสิ”
ไม่ไกลกันนั้นที่โต๊ะของดาราราย กลิ่นหอมอ่อนๆราวกับลูกกวาดผสมสบู่เด็กลอยมาเตะจมูกตีระกาที่นั่งหันหลังให้อยู่อย่างจัง หญิงสาวแอบลอบมองผ่านช่องด้านหลังเก้าอี้ไปมองหาที่มาของกลิ่นหอมอ่อนนั้น แล้วตีระกาก็ได้เห็นเด็กน้อยยืนอยู่ชิดติดกับดาราราย โดยที่นักแสดงสาวไม่มีทีท่าว่าจะรู้ตัวสักนิดว่ามีใครบางคนยืนอยู่ใกล้ตนในระยะประชิดขนาดนี้ ตีระกาขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจแต่ก็ยังไม่วายแอบมองด้วยความสงสัย แล้วเสียงเล็ก หวานใสก็ดังแว่วแผ่วเบาอย่างเยือกเย็น
“เอาของหนูคืนมา....เอาคืนมา...”
.
.