ขอระบาย ....หน่อย
ทั้งเหนื่อยทั้งปวดขายืนทั้งวัน
เสริฟอาหารขึ้นชั้นหนึ่ง    ลงมาเสริฟอาหารอีกในสวนหลังร้าน
(เกลียดจริงๆคนที่มาออกแบบ ตกแต่งภายในร้านอาหารไทย มาก )
สร้างทำไม สวนหย่อม เซนญี่ปุ่น สองข้างทางเดิน นำหินขนาดใหญ่-เล็ก เกะกะน่ารําคาญ สะพานด้วย
เคยเป็นร้านอาหาร ญี่ปุ่นมาก่อนเจ้าของร้านเห็นว่าสวยดึงดูดลูกค้าฝรั่ง นั้งทานข้าวในสวน มีบ่อ ปลาคาฟ์

เบื่อฝรั่งลูกค้าที่มาทานด้วย เดียวถามแล้วว่า นี้อะไร เราตอบ ต้มข่าก่ายยย
จะถามทำไม่(เป็นคนสั่งเมนูนี้เอง )
หม้อต้มเล็กโป๊ะแตกจะล้วกมือแล้ว..ปอเปี้ยนทอด แคลิฟอร์เนีย ใส่ พานเซรามิค ลายมุก
เวรกรรม จริงๆจะต้องไปเสริฟโต๊ะนั้น

ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็เพิ่งเจอนี่แหละ ต้องมาฝ่าด่าน เขาวงกต แถมต้องมาใส่กึ่ง
ชุดไทยประยุกต์ มี
ปีกกินรีสีรุ้ง ฉันเป็นคนอ้วน แล้วก็บินไม่ได้ ! ! !

หิวข้าวตาลายมือสั่น เรารีบเดินหลบหลังครัว(พักปวดน่องขา)
เห็น พี่นาง จับกลุ่ม คนงานในครัวกำลังทำ ลาบเนื้อ ลาบก้อย ผสมเลือด
เอาล่ะว้า ตักกินเต็มปาก ขอโทษ ขอซัดเต็มปาก แกล้มด้วยผักกาดจีน แตงกว่า ไม่สนแล้ว ไม่มองด้วย ใครจะพูดอะไรก็พูดไป
ซักพัก เห็นเจ้าไมเคิน แจ๊กสัน (ลูกจ้างล้างจานคนผิวสี) แอบยิ้มหัวเหราะ
เด็กเสริฟ ชาวเวียดนาม ยกถาดจานอาหารมา โยนโครมใส่อ่างล้างจาน เสียงดังมาก

ที่นี้ เราสังเกตุหนักขึ้นไปอีก สงสัยหลายรอบแล้ว ว่าพวกนี้มันขำอะไรกันหนักหนา
พอจะกินอิ่มแล้ว หันหน้าหาน้ำโค้ก ในตู้เย็นเรา ผาง่ะซ๊อก ผัวฝรั่ง ฉันแอบมาเข้าหลังครัวไม่ให้ซุ่มไม่หายเสียง
ในมือ เขาจับสร้อยคอ มีไม้กางเขนทอง ใส่เรา
เราตะโก ยูทำอะไร ตบเบิ้ลหัวผัวไปสองที เอื้อม หลบทัน ฝากไว้ เดียวรอเข้าบ้านก่อน