สวัสดีค่ะทุกคน
วันนี้หนูอยากมาเล่าชีวิตของหนู
ให้คุณๆทุกท่านที่รักสัตว์และใจดีรับฟังกันค่ะ

เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่ชีวิตของหนูเปลี่ยนไป
นับตั้งแต่วันนั้น...
วันที่หนูไม่มีที่ไป ใครๆก็รุมรังแกแต่หนู
แย่งอาหารหนูกิน...ขับไล่ไสส่ง
แม้แต่พ่อ แม้แต่แม่ ก็ช่วยอะไรหนูไม่ได้
เพราะหนูเป็นเพียงหมาข้างถนน
แค่เศษอาหารที่คนใจดีโยนให้คงไม่เพียงพอ
กับสี่ห้าชีวิตที่ยืนรอกันอย่างหิวโหย
หนูเองคิดว่าเป็นเพราะน้ำนมแม่ถึงได้รอดมาจนวันนี้
ลำพังไปแย่งอาหารกับเค้าหนูก็แย่งไม่ทัน
เพราะหนูตัวเล็กที่สุดในหมู่บ้านแล้วค่ะ

หนูต้องอยู่อย่างหิวโหย เจออะไรก็กินไว้ก่อน
อย่างน้อยก็เพื่อให้ท้องอิ่มไปวันๆเท่านั้น

ในทุกๆวันหนูมักโดนรังแกจากพ่อบ้าง พี่บ้าง
และซ้ำร้ายจากพี่หมาหนุ่มที่มีเจ้าของบ้านนั้น
เขาคงหวงบ้านมากแค่หนูเข้าไปยืนหน้าประตูบ้าน
เขาก็กระโจนมาทึ้งที่ร่างกายหนูจนแผลช้ำไปหมด
หลายวันมานี้...หนูรู้สึกว่าหนูไม่ไหวแล้ว
ไม่มีแม้แรงเดินไปหาอาหารเช่นเคย
หนูนอนนิ่งๆที่รั้วหน้าบ้านหลังหนึ่ง
หลังก่อนถึงบ้านพี่หมาหนุ่มหลังนั้น

หนูจำได้ว่ามีผู้ชายอ้วนๆในบ้านนั้น
เคยวางเศษอาหารไว้ในกะละมัง
หมาแมวตัวไหนก็กินได้ทุกตัว
หนูแอบหวังลึกๆว่าวันนี้.คงมีเศษอาหารเหลือถึงหนูบ้าง
และเมื่อตะเกียกตะกายจนเดินไปถึง
หนูก็รู้สึกดีใจมากที่สุดในโลก
เพราะเศษอาหารมันมีเหลือจริงๆ

แต่ทว่าโชคร้ายอีกแล้ว..
ระหว่างที่หนูกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยนั้น
พี่หมาใจร้ายตัวเดิม ได้วิ่งมาขย้ำหนูอีกแล้ว
คราวนี้หนักกว่าคราวที่แล้วเพราะขย้ำแล้วสะบัด
หนูบอกตัวเองว่าหนูต้องหนี..หนีให้ไกลเท่าที่จะไกลได้
หนูออกแรงวิ่งสุดกำลัง...
ร่างกายกำลังบอกว่ามีของเหลวสีแดงไหลออกมา
มันคือเลือดสดๆ....หนูเจ็บปวดมากมาย
เจ็บตรงที่มาซ้ำตรงแผลเดิมที่ยังไม่หาย
ทำไมชีวิตหนูถึงได้รันทดขนาดนี้นะ???
ชาติที่แล้วหนูได้เคยไปทำร้ายร่างกายใครไว้มั้ยนะ?

หนูวิ่งไป..ร้องเสียงโหยหวลไปเพราะเจ็บปวด
เสียงร้องยิ่งดังขึ้นๆ..แข่งกัน
อย่างน้อยเสียงดังออกไปมันอาจจะลืมความเจ็บได้บ้าง
รู้ตัวอีกที ตัวเองได้วิ่งผ่ารั้วเหล็กเข้าไปในบ้าน
บ้านหลังนั้นที่ให้เศษอาหารกับหมาแมวทุกตัว

พี่หมาใจร้ายวิ่งตามมาเพื่อหวังจะซ้ำ
แต่แล้ว....
" ไป๊....ไอหมานิสัยไม่ดี ไปเลยนะ"
เสียงตะหวาดดังลั่น
แสดงตัวว่าต้องการที่จะปกป้องหนู
เป็นเสียงสวรรค์ที่หนูไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?
แต่ตอนนั้นหนูหมดแรงเรื่อยๆๆๆ
สิ่งเดียวที่ตอบแทนได้ก็คือ การกระดิกหางสองครั้งเบาๆ
หลังจากนั้น เจ้าของเสียงก็ได้อุ้มหนูมือนึง
อีกมือยังตามไปเอาเรื่องพี่หมาใจร้ายตัวนั้น
หนูรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน..
ขอบคุณมากๆนะคะ.."เจ้านาย"
หนูเป็นหนี้ชีวิตของเจ้านายแล้ว
หนูขอสาบานว่า..
"หนูจะจดจำวันนี้ไปตลอดทั้งชีวิตของหนู"

เจ้านายเอาผ้ามาห่อตัวหนูไปใส่กล่อง
ปูผ้าให้หนูนอนพักผ่อนสักพัก

หลังจากสลบสไลไปนานและหนูฟื้นขึ้นมา
หนูมองเห็นถุงอาหารและน้ำสะอาดวางตรงหน้า
โดยมีเจ้านายนั่งมองดูหนูด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
"กินข้าวเร้ว..แกจะได้หายไวๆ"
หนูค่อยๆกินทีละน้อยๆ...
ความเจ็บทำให้กินอะไรไม่ได้มาก...
หนูขยับตัวไม่สะดวกเลย
เจ็บปวดไปหมดทุกส่วนของร่างกาย
กินน้ำแล้ว...หนูก็ส่งเสียงร้องดังบ่อยๆ
เพราะไม่สามารถห้ามอาการเจ็บปวดที่มีได้

เจ้านายหนูถ่ายรูปไปหลายรูป
แล้วก็ได้ยินเสียงคุยกันสองคนกับปลายทาง
"อ้วนนนน....กุมีไรจะสารภาพ..."
"อะไร?...."
"มีลูกหมาตัวนึงมันเจ็บมาก..หนีเข้ามาในบ้าน
หมาตัวใหญ่กัดมันอ่ะ แผลเต็มเลย..."
"อย่าบอกนะว่าจะเลี้ยงมันอ่ะ...หาเรื่องจริงๆ"
"ก็ไม่ได้เลี้ยง...แค่สงสารมัน..จะไล่มันไปไหน.
ไปก้อถูกไอ้หมาข้างบ้านกัดอีก...ใจร้ายไปมั้ย??"
"เดี๋ยวส่งรูปให้ดูน่ะ มันน่าสงสารมากจริงๆ"

พักใหญ่ๆ....
ก็ได้ยินเสียงคุยกันอีกครั้ง
"อ้วนนน...เห็นรูปยัง?"
"เห็นแล้ว....พามันไปหาหมอสิ...สงสารมัน"
"งั้นรอเมิงกลับจากทำงานก่อนไปพร้อมกัน"

"ไอ้ขี้เรื้อน...แกได้ไปต่อ..ดีใจด้วยนะ"
เธอเอามือนุ่มๆมาลูบหัวหนูอย่างใจดี....

หนูสัมผัสได้ถึงชีวิตใหม่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ตราบใดที่หนูยังมีความหวังกับชีวิต
หนูมั่นใจว่าวันหนึ่ง...
หนูจะผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายของชีวิตไปได้
"ด้วยดี..."

พรุ่งนี้หนูมาเล่าตอนต่อไปให้ฟังใหม่ค่ะ
ขอบคุณทุกๆคนที่ได้มาอ่านเรื่องราว
ของชีวิตเล็กๆของหนูค่ะ
    "จูดี้"