ฉากที่ชอบ

1. หมอที่เป็นเพื่อนโกโบริ ร่ำลาตอนท้าย เสียใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือได้ ให้โกโบริไปสวรรค์ก่อนแล้วเค้าจะตามไป แสดงดีมากค่ะ แอบร้องไห้ตาม
2.ฉากปล้ำ เฉพาะตอนต้อนเข้ามุมห้อง แล้วปล้ำๆ ดูสมจริงดีค่ะ อิอิ  นอกนั้นก็ยืดเยื้อเกินไป
3.ฉากที่อังศุมาลินร้องดีใจเมื่อเห็นวนัสมาหา รู้สึกว่านางเอกมีอารมณ์เหมือนมนุษย์ครั้งแรก เพราะนอกนั้นเหมือนสาวน้อยเก็บกด โกรธเกลียดคนทั้งโลกตลอดเวลา เข้าใจว่าอคติกับโกโบริ พยายามทำเกลียดใส่ แต่ดูแข็งกระด้างตลอด ไม่มีมุมอ่อนหวานกับแม่และยายเลย


ฉากที่ไม่ชอบ
1.บางฉากที่โรงพยาบาล ทำไมต้องเบลอ หรือตอนที่พระเอกได้กับนางเอกแล้ว ตื่นมาตอนเช้า ทำไมต้องเบลอ
2.เวลาที่อังศุมาลินพูดทั้งหมด ไม่ชอบเสียง ดูง้องแง้งเหมือนอายุ 11-12
3.ฉากสุดท้ายที่อังพูดกับโกโบริก่อนตาย ดูเชย ถ่ายสลับหน้าพระเอกกับนางเอก เน้นหน้านางเอกตอนท้ายร้องไห้ไปมา แล้วพูดบอกรักเป็นสิบครั้ง รู้สึกอึดอัดมาก
4.ตอนที่มีลุงยืนสนทนากับโกโบริที่โรงพยาบาล มาขอความช่วยเหลือให้ไปขอยาให้ลุงหน่อย ลุงเล่นแข็งมาก ดูท่องเป็นหุ่นยนต์ บทพูดก็ยาวอีก ดูแล้วลุ้นมากกว่าว่าลุงจะท่องได้หมดมั๊ย แถมฉากนี้ไม่สำคัญเท่าไหร่ด้วย จะมีทำไม นักแสดงจากรายการคดีเด็ดยังเล่นได้ดีกว่า
5. บางฉากตั้งใจโคลสอัพหน้านักแสดงนาน ทำให้อึดอัด แต่กับภาพยนตร์อย่างข้างหลังภาพก็ใช้เทคนิคนี้ ถ่ายใกล้ๆนานๆ แต่รู้สึกดีกว่าเยอะ
6. ตอนอังศุมาลินเจอวนัสแล้วเอามือไปผลักวนัสสองสามที ดูตลกมาก

สรุปการแสดง

ณเดช เล่นดีมาก ชอบที่สุดคือการพูดไทยสำเนียงญี่ปุ่น เก่งมากๆ การแสดงแววตา ความน่ารัก น่าสงสาร ได้ทั้งหมดค่ะ ชอบเวลาใส่แว่นและขาสั้น
ริชชี่   เหมือนเป็นอังศุมาลินฉบับเด็กมีปัญหา เอาแต่ใจ ไม่มีมารยาท ห้าว ห้วน เก็บกด ต่อต้านสังคม ไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ พูดไม่ชัดเหมือนคนด้อยพัฒนาการ เข้าใจว่าอาจจะสื่อเหมือนความรักของวัยรุ่น แต่ผิดที่ผิดเวลาไปหน่อยค่ะที่จะนำมาใส่ให้ตัวละครจากบทประพันธ์ที่ทุกคนรู้จักแบบนี้ สู้ไปทำหนังแบบเกรียนๆ รักในวัยเรียน ให้น้องริชชี่เล่นจะดีกว่าค่ะ

สุดท้าย ยังงจนถึงทุกวันนี้ว่า ไม่มีใครในบริษัทหนัง ทีมงานหรือใครก็ตามที่มีส่วนในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ ตะหงิดๆ ในการแสดงของน้องริชชี่ บทอังศุมาลินแบบใหม่ การตัดต่อ ความไม่สมเหตุสมผลหลายประการ จนปล่อยผ่านกันมาได้ขนาดนี้เลยเหรอคะ

ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ มีฉากไหนถูกใจ ไม่ถูกใจ แบ่งปันได้ค่ะ