"หนูเกลียด!" "หนูเกลียดพวกไอ้ยุ่น"

"หนูไม่อยากพูดด้วยหรอก เกลียดจะตาย!"

"ตาคนใจร้ายคนนั้น หนูเกลียดมัน เกลียดมัน!"

......

เมื่อวานนี้วันหยุดครับ 🙃

ก็รู้สึกว่างๆ ก็เลยไปมองหานิยาย มาอ่านเล่นๆ ขำๆ แก้เซ็ง แล้วผมก็ถูกใจกับหนังสือปกแดงเก่าๆ เรื่องนึง..

"คู่กรรม"

นิยายรักชื่อดังของ "ทมยันตี" ที่ผมคิดว่าหลายๆคนน่าจะรู้จักกันดี ไม่ว่าจะจากหนังสือ, จากละคร, หรือจากภาพยนตร์

ซึ่งประโยค​คำพูดด้านบนสุด ☝️ ทั้งหมดเป็นคำพูดของ อังศุมาลิน ครับ

ที่พูดถึงคนญี่ปุ่นกับโกโบริ ด้วยความเกลียดชัง​(เกลียดเอามากๆเลยนะ เท่าที่อ่านเนี่ย 😅)

แต่ก็อย่างที่ทุกคนรู้นะครับ(ทุกคนใช่ไหม? 555+) ว่าสุดท้ายแล้ว อังศุมาลิน ก็รัก โกโบริ หมดหัวใจ (รักกันได้ยังไง หาอ่าน หาชม กันเองเด้อออ 555+😆)

ตรงนี้แหละครับที่ผมเอามาถาม..

"คุณคิดว่า "จากเกลียดมากกลายเป็นรักมาก" เป็นไปได้ไหมถ้าเป็นตัวคุณ?" 🤔

บางคนอาจเกลียดแล้วเกลียดเลย ไม่มีเปลี่ยนใจ(ไม่อยากพูดด้วยหรอก เกลียดมัน! เกลียดมัน! 😠)​, หรือบางคนอาจจะเคยเกลียดคนคนนึงมากๆ แต่เปลี่ยนมารักมาชอบ เมื่อได้รู้จักตัวตนจริงๆ ก็น่าจะมี(เขาก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นนี่หน่า ไรแบบเนี้ยย อิอิ 😍)

จะเป็นประสบการณ์​จริงที่คุณเคยเจอมา หรือเป็นแนวคิดก็ได้นะครับ

เรามาพูดคุยกันเถอะ!