ก่อนไปดูหนัง อ่านคู่กรรมจบไปรอบหนึ่งค่ะ ร้องไห้ฉากเดียวคือตอนจบ
เราคาดหวังกับเรื่องนี้ หวังความประทับใจ แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
สิ่งที่ทำให้ผิดหวังมีอยู่บ้างสำหรับเรา คือตอนเปิดเรื่อง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โถ นึกว่าโดราเอม่อน
อะไรที่ไม่น่าจะใส่ก็ใส่มา ถ้าให้แผนที่เป็นเหมือนภาพเขียนโบราณ จะไม่ขัดตาอะไรเลย แต่ตอนนั้นถึงกับต้องหันมองหน้าเพื่อนแล้วส่ายหัว
ขอพูดเฉพาะฉากที่จำได้ขึ้นใจแล้วกันค่ะ
ฉากพบกันครั้งแรกของโกโบริกับอังศุมาลิน แรกๆ นางเอกเป็นสไตล์นิยายแจ่มใสไปหน่อย ไม่ชืดชาเหมือนในบทประพันธ์ แต่ชอบสายตาของนางเอก ไม่ค่อยสดใสสมกับเป็นคนเก็บกด ใจแข็ง มีปมดี ยกเว้นเสียง...สไตล์นางเอกแจ่มใสจริงๆ อยากให้นิ่งกว่านี้แล้วอังศุมาลินช่วงแรกๆ จะได้เป็นสาวอักษรจุฬาที่น่าเชื่อถือมากขึ้น
(เราค่อนข้างคิดว่าหน้าตาริชชี่เหมาะกับบทนี้นะคะ โปสเตอร์โปรโมท เราชอบสายตาของเธอมาก ตอนอ่านคู่กรรม อังศุมาลินในความคิดเราก็เป็นหน้าริชชี่เนี่ยแหละ ตอนช่วยแม่ขนของลงเรือในตัวอย่าง หน้าตาเหมือนคุณอุ้ม สิริยากร ด้วย)
ฉากระเบิดบนสะพาน
ในหนัง คำพูดนางเอกผิดไปจากตัวอย่างหนังเล็กน้อย ไม่มีท่าย่อขาแล้วถอยหลังหนี TT-TT ชอบท่านั้นมาก...
ตอนที่โกโบริปกป้องอังศุมาลินจากระเบิดกับกำแพง ฉากนั้นก็ดีค่ะ ดีไปจนถึงตอนปั่นจักรยานเลย ต้องดูเองนะคะฉากนี้
ฉากแต่งงาน
อลังการมาก ทหารไทยกับทหารญี่ปุ่น ความลงตัวของโกโบริและอังศุมาลิน ชอบค่ะ
ฉากสัญญาท่าน้ำ
โกโบริบอกว่า "ถึงอย่างนั้นผมก็ยังรักคุณอยู่ดี"
ฉากนี้เราน้ำตาไหลครั้งแรก เพราะเสียงกับรอยยิ้มของโกโบริ และสายตาของอังศุมาลิน เราเห็นความอ่อนไหวภายในสายตาที่ดูเหมือนไม่คิดอะไรคู่นั้น เราประทับใจอังศุมาลินฉากนี้มาก สายตาของผู้หญิงที่พยายามห้ามใจไม่ให้รักในหนังสือ เป็นแบบนี้นี่เอง
ฉากปล้ำ (ยกคำตอบของเรามาจากกระทู้ที่เราเพิ่งตอบไป)
ประทับใจการสื่อสารของฉากนี้มาก
ตอนที่อังศุมาลินชี้หน้าโกโบริ ชัดเจนมากว่าเธออยู่เหนือเขาตลอดมา เพราะเธอเลือกได้ว่าจะรัก หรือไม่รักเขา
แต่โกโบริก็อ้อนเอาจนได้... ลึกซึ้งค่ะฉากนี้ ไม่ได้สักแต่จะเอาๆใช้กำลังอย่างเดียว แต่รักด้วย...
ยิ่งตอนที่โกโบริเอาหัวทุ้งไหล่นางเอกซ้ำๆ มันยิ่งเหมือนเด็กที่น้อยใจ เสียใจ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
ฉากจบ
โปรดักชั่นสวยมาก ตอนที่โกโบริฟื้นขึ้นมาแล้วพระอาทิตย์ขึ้นอยู่ด้านหลังอังศุมาลิน
เรารู้สึกเหมือนกับว่าในตอนนี้ ได้สื่อสารบทประพันธ์ในหนังสือออกมา
"บางที..ความรักก็แผดเผาเราให้มอดไหม้ ให้ทรมานร้อนรุ่ม..จนกว่าจะตาย
บางที...มันจะทำให้เรามีความอบอุ่น มีความหวังหล่อเลี้ยงหัวใจเราไว้ได้ ตลอดไป"
และชอบตอนที่อังศุมาลินพูดภาษาญี่ปุ่น ซ้ำไปซ้ำมา...
ณเดชน์คือโกโบริที่ลอยออกมาจากหนังสือสำหรับเราค่ะ เขาทำได้ดีมากในเรื่องนี้
แต่ตอนจบนี่ ควรเปิดเพลงฮิเดโกะมาก แต่เปิดช้า..........อารมณ์แทบขาดตอน
(นึกออกแค่นี้ค่ะ TT)
ส่วนสิ่งที่ไม่ประทับใจเลย คือวนัส นักแสดงตรงข้ามกับบทมาก เขาแสดงได้ดีในฉากสอบสวน เหมือนเป็นทหารคนหนึ่งเลยการพูดจา ท่าทาง น้ำเสียง แต่ฉากที่อยู่ต่อหน้าอังศุมาลิน ไม่ได้มีความรักอะไรเลย เราเข้าไม่ถึงเลย
คุณพ่อของอังศุมาลิน เล่นแข็งมาก ไม่รู้จะเลิกคิ้ว ขมวดคิ้วอะไรได้ทุกประโยค ดูแล้วหงุดหงิดอย่างห้ามไม่ได้ -*-
สรุปเราให้ 8/10 อย่างที่บอกค่ะ ถึงจะไม่ที่สุด แต่ก็ประทับใจดี
(ไม่ขอพูดถึงเรื่องการดำเนินเรื่อง บท ขิมที่โผล่มาแค่กล้องตัดผ่าน ต้นลำพูรอรัก ตำนานเจ้าหญิงทอหูก ทางช้างเผือก ฯลฯ นะคะ
เอาแค่ที่เราประทับใจ และพอจะนึกออกค่ะ)
แอบขำตอนหมอทหารคนนั้นบอกลาโกโบริ แล้วบอกให้โกโบริขึ้นไปรอบนสวรรค์ก่อน
คือนางจะตามไป? 555555555555
ภาพยนตร์คู่กรรม ถึงจะไม่ที่สุด แต่ก็ประทับใจดี (มีสปอยล์)
เราคาดหวังกับเรื่องนี้ หวังความประทับใจ แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
สิ่งที่ทำให้ผิดหวังมีอยู่บ้างสำหรับเรา คือตอนเปิดเรื่อง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อะไรที่ไม่น่าจะใส่ก็ใส่มา ถ้าให้แผนที่เป็นเหมือนภาพเขียนโบราณ จะไม่ขัดตาอะไรเลย แต่ตอนนั้นถึงกับต้องหันมองหน้าเพื่อนแล้วส่ายหัว
ขอพูดเฉพาะฉากที่จำได้ขึ้นใจแล้วกันค่ะ
ฉากพบกันครั้งแรกของโกโบริกับอังศุมาลิน แรกๆ นางเอกเป็นสไตล์นิยายแจ่มใสไปหน่อย ไม่ชืดชาเหมือนในบทประพันธ์ แต่ชอบสายตาของนางเอก ไม่ค่อยสดใสสมกับเป็นคนเก็บกด ใจแข็ง มีปมดี ยกเว้นเสียง...สไตล์นางเอกแจ่มใสจริงๆ อยากให้นิ่งกว่านี้แล้วอังศุมาลินช่วงแรกๆ จะได้เป็นสาวอักษรจุฬาที่น่าเชื่อถือมากขึ้น
(เราค่อนข้างคิดว่าหน้าตาริชชี่เหมาะกับบทนี้นะคะ โปสเตอร์โปรโมท เราชอบสายตาของเธอมาก ตอนอ่านคู่กรรม อังศุมาลินในความคิดเราก็เป็นหน้าริชชี่เนี่ยแหละ ตอนช่วยแม่ขนของลงเรือในตัวอย่าง หน้าตาเหมือนคุณอุ้ม สิริยากร ด้วย)
ฉากระเบิดบนสะพาน
ในหนัง คำพูดนางเอกผิดไปจากตัวอย่างหนังเล็กน้อย ไม่มีท่าย่อขาแล้วถอยหลังหนี TT-TT ชอบท่านั้นมาก...
ตอนที่โกโบริปกป้องอังศุมาลินจากระเบิดกับกำแพง ฉากนั้นก็ดีค่ะ ดีไปจนถึงตอนปั่นจักรยานเลย ต้องดูเองนะคะฉากนี้
ฉากแต่งงาน
อลังการมาก ทหารไทยกับทหารญี่ปุ่น ความลงตัวของโกโบริและอังศุมาลิน ชอบค่ะ
ฉากสัญญาท่าน้ำ
โกโบริบอกว่า "ถึงอย่างนั้นผมก็ยังรักคุณอยู่ดี"
ฉากนี้เราน้ำตาไหลครั้งแรก เพราะเสียงกับรอยยิ้มของโกโบริ และสายตาของอังศุมาลิน เราเห็นความอ่อนไหวภายในสายตาที่ดูเหมือนไม่คิดอะไรคู่นั้น เราประทับใจอังศุมาลินฉากนี้มาก สายตาของผู้หญิงที่พยายามห้ามใจไม่ให้รักในหนังสือ เป็นแบบนี้นี่เอง
ฉากปล้ำ (ยกคำตอบของเรามาจากกระทู้ที่เราเพิ่งตอบไป)
ประทับใจการสื่อสารของฉากนี้มาก
ตอนที่อังศุมาลินชี้หน้าโกโบริ ชัดเจนมากว่าเธออยู่เหนือเขาตลอดมา เพราะเธอเลือกได้ว่าจะรัก หรือไม่รักเขา
แต่โกโบริก็อ้อนเอาจนได้... ลึกซึ้งค่ะฉากนี้ ไม่ได้สักแต่จะเอาๆใช้กำลังอย่างเดียว แต่รักด้วย...
ยิ่งตอนที่โกโบริเอาหัวทุ้งไหล่นางเอกซ้ำๆ มันยิ่งเหมือนเด็กที่น้อยใจ เสียใจ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
ฉากจบ
โปรดักชั่นสวยมาก ตอนที่โกโบริฟื้นขึ้นมาแล้วพระอาทิตย์ขึ้นอยู่ด้านหลังอังศุมาลิน
เรารู้สึกเหมือนกับว่าในตอนนี้ ได้สื่อสารบทประพันธ์ในหนังสือออกมา
"บางที..ความรักก็แผดเผาเราให้มอดไหม้ ให้ทรมานร้อนรุ่ม..จนกว่าจะตาย
บางที...มันจะทำให้เรามีความอบอุ่น มีความหวังหล่อเลี้ยงหัวใจเราไว้ได้ ตลอดไป"
และชอบตอนที่อังศุมาลินพูดภาษาญี่ปุ่น ซ้ำไปซ้ำมา...
ณเดชน์คือโกโบริที่ลอยออกมาจากหนังสือสำหรับเราค่ะ เขาทำได้ดีมากในเรื่องนี้
แต่ตอนจบนี่ ควรเปิดเพลงฮิเดโกะมาก แต่เปิดช้า..........อารมณ์แทบขาดตอน
(นึกออกแค่นี้ค่ะ TT)
ส่วนสิ่งที่ไม่ประทับใจเลย คือวนัส นักแสดงตรงข้ามกับบทมาก เขาแสดงได้ดีในฉากสอบสวน เหมือนเป็นทหารคนหนึ่งเลยการพูดจา ท่าทาง น้ำเสียง แต่ฉากที่อยู่ต่อหน้าอังศุมาลิน ไม่ได้มีความรักอะไรเลย เราเข้าไม่ถึงเลย
คุณพ่อของอังศุมาลิน เล่นแข็งมาก ไม่รู้จะเลิกคิ้ว ขมวดคิ้วอะไรได้ทุกประโยค ดูแล้วหงุดหงิดอย่างห้ามไม่ได้ -*-
สรุปเราให้ 8/10 อย่างที่บอกค่ะ ถึงจะไม่ที่สุด แต่ก็ประทับใจดี
(ไม่ขอพูดถึงเรื่องการดำเนินเรื่อง บท ขิมที่โผล่มาแค่กล้องตัดผ่าน ต้นลำพูรอรัก ตำนานเจ้าหญิงทอหูก ทางช้างเผือก ฯลฯ นะคะ
เอาแค่ที่เราประทับใจ และพอจะนึกออกค่ะ)
แอบขำตอนหมอทหารคนนั้นบอกลาโกโบริ แล้วบอกให้โกโบริขึ้นไปรอบนสวรรค์ก่อน
คือนางจะตามไป? 555555555555