สวัสดีค่ะทุกท่าน วันนี้ช้อยขอมาถ่ายทอดความปลื้มใจ ประทับจิต และการเสียจริตนิดๆ จากการไปดูหนังเรื่อง "พี่มาก พระโขนง" ขอบอกว่าช้อยตั้งใจไปดูหนังเรื่องนี้ตั้งแต่วันแรกที่เข้าฉาย นัยว่ามาริโอ้คงจะปลื้มใจถ้าช้อยไปเชียร์อยู่ข้างๆ ( มาริโอ้คงจำช้อยไม่ได้ เพราะไม่รู้จัก อุคริ อุคริ)

ช้อยปอดแหก ตาขาว กลัวผีเป็นอย่างยิ่ง แต่พอเห็นหนังเรื่องนี้แล้วอยากไปดูจริงๆค่ะคุณ วันแรกที่หนังเข้าฉายวันที่ 28 /3/56 ช้อยรีบทำงาน แล้วไปพารากอนทันที แต่พอขึ้นไปถึงชั้นโรงหนัง ช้อยก็ต้อง ณ จังงัง เพราะประชากรมากมาย ประหนึ่งว่าหนังที่ฉายได้บัตรฟรี แต่ก็ยังไปต่อแถว ที่ใช้เวลาคำนวนแล้ว ... ประมาณ 45 นาที และได้คำตอบว่า ต้องรอรอบเย็นประมาณ 5 โมงเย็นเห็นจะได้ ( ตอนที่ไปโชว์ร่างต่อคิวน้าน ประมาณ 11 โมงเช้า ) เพราะเต็มทุกรอบ วันนั้นเลยต้องอุดหนุน จี ไอ โจ ไปตามระเบียบ

และแล้ววันนี้ช้อยก็ได้ดูพี่มากสมใจ พอออกจางโรงหนังมาปุ๊บ เดี๊ยนก็เริ่มเอาผ่าม่าน ผ้าห่ม มาทำโจง ทำสไบ เพราะฟิลลิ่งความเป็นแม่นาคมันหลั่งไหลในอะดรีนาลีน ไม่เชื่อชมภาพประกอบได้