เมื่อวันก่อนไปเดินห้างมา แล้วแวะเข้า se-ed บังเอิญเห็นพอดีเลยซื้อทันที ซึ่งเป็นราคาเต็มซะด้วย ไม่ได้ลดอะไรกับเค้าเล๊ย เพราะวางแผนจะไปงานหนังสือวันที่ 2 แต่อดใจรอไปซื้อที่งานไม่ไหวค่ะ สรุปเวลาการอ่านหนังสือเล่มนี้ อ่านรวดเดียว วันเดียวค่ะ
ในฐานะที่ดูละครมาก่อน ต้องบอกว่าในหนังสือจะค่อนข้างละเอียดน้อยกว่าละครไปบ้าง ชายา 8 แทบไม่ค่อยออก เรื่องวิวาทของเหล่าสตรีก็ไม่ค่อยมี ยังดีหมิงอวี้โผล่มาบ้าง แต่ไม่ละเอียดเท่ากับในละครหรอกนะคะ
เนื้อเรื่องมีส่วนที่แตกต่างจากในละครไปบ้าง คือนางเอกแท้จริงแล้วอายุ 13 ปี.. ซึ่งแน่นอนว่าเริ่มไปมีเรื่องรักๆใคร่ๆก็ช่วงนั้นแหละ และข้อมูลปลีกย่อยอีกเล็กน้อย เช่นมีความรักในช่วงวัยเรียนบ้าง ถูกทอดทิ้งจนไม่อาจรักใครได้อีกเป็นต้น และการดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับฉับไวค่ะ ออกจะตัดบทข้ามตอนบ่อยครั้งด้วยซ้ำ เช่นขึ้นย่อหน้าใหม่ก็จะแฟลชแบ็คว่าเหตุการณ์ผ่านไปหลายเดือนแล้วนะเป็นต้น บางทีมันสะดุดสำหรับเราค่ะ ถ้าลากยาวกว่านี้จะบิลท์อารมณ์ได้หนักหน่วงขึ้น
สำนวนภาษาค่อนข้างอ่านง่าย เพราะผู้เขียน(และผู้แปล) จะบรรยายความรู้สึกนึกคิดของนางเอกด้วยภาษาในยุคปัจจุบัน การดำเนินเรื่อง กิริยาท่าทางและการกระทำ ไม่ได้ใช้คำศัพท์พรรณาอย่างเลิศหรู ออกไปทางนิยายปัจจุบัน ซึ่งเหมาะสมกับนางเอกที่ย้อนยุคไป แต่เมื่อตัวละครพูดคุยกันด้วยภาษาโบราณ ก็สามารถเลือกสรรถ้อยคำอย่างเหมาะสม ให้ความรู้สึกว่าไม่ประดิษฐ์ และสมกับเป็นคนของยุคนั้น
สิ่งที่เราชอบมากอีกประการหนึ่ง คือบทกลอนที่อยู่ในจดหมาย ซึ่งแต่เดิมเป็นกลอนจีน แต่ผู้แปลกลับเรียงร้อยถ้อยคำออกมาเป็นบทกลอนในแบบของไทยๆ ที่ไพเราะเพราะพริ้ง ได้ใจความไม่ตกหล่น ทั้งยังทำให้ซาบซึ้ง และสับสนไปกับความรู้สึกของนางเอกยิ่งขึ้นไปอีก
เป็นนวนิยายที่ดีมากค่ะ อ่านเพลินไม่รู้สึกเบื่อ ทั้งยังให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ เกร็ดความรู้ และข้อขบคิดให้ได้ลับสมองไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดอกไม้ เรื่องประเพณีพิธีการ หรือสิ่งที่นางเอกคิด เช่นประโยคที่นางเอกกล่าวว่า "เพราะประวัติศาสตร์ราชวงศ์ชิงมีการตกแต่งแก้ไข เพื่อหลีกเลี่ยงข้อระวังของผู้มีอำนาจอยู่มาก..." มันทำให้เราหันมามองย้อนดูประวัติศาสตร์ของตัวเราเองอย่างเป็นกลางมากขึ้น มองในแง่มุมอื่นมากขึ้น แต่เดิมยังคลางแคลงใจสงสัยบ้าง ว่าทำไมนางเอกจึงต้องย้อนเวลากลับไป แต่เมื่อได้อ่านอย่างจริงจัง จึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ค่ะว่าทำไมต้องเป็นเธอ ทำไมตัวเอกต้องเป็นคนของยุคสมัยปัจจุบัน
แต่สิ่งที่เราไม่ชอบที่สุดของเรื่องนี้ คือการเปลี่ยนชื่อเรื่องฉบับภาษาไทยให้กลายเป็นเหมือนนิยายกำลังภายในบู๊ล้างผลาญไปซะได้ ทั้งที่คำว่า "สะท้านขวัญทุกย่างก้าว" มันก็เหมาะสมกับเรื่องอย่างไร้ข้อกังขาอยู่แล้ว นับตั้งแต่นางเอกเข้าวัง ก็เท่ากับมีชีวิตพัวพันอยู่ท่ามกลางการแก่งแย่งอำนาจอย่างเต็มตัว จะพูดจา จะก้าวเดิน กระทั่งจะคิดคำนึง ก็ต้องผ่านการคิดพิจารณาไม่รู้กี่ตลบ ไม่ให้ไปขัดใจใคร ผิดต่อใคร ไม่ทำร้ายใคร ในวังมีแต่ความมืดมิดทั้งที่ส่องสว่าง ฉลาดมากไป รู้มากไปก็นำมาซึ่งความตาย จะก้าวย่างแต่ละครั้ง รู้สึกสั่นสะท้าน กลัวความตาย..
โดยส่วนตัวเราให้ 4.5 เต็ม 5 ค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าออกเดือนละเล่ม ด้วยขนาดที่บางเบาแบบนี้มันทรมาณจิตใจผู้อ่านเกินไป จะจัดมาหนาๆเล่มเดียวเราก็ไหว อีกทั้งเราชอบอ่านอะไรที่ละเอียดกว่านี้ด้วย แต่ถามว่าเสียอรรถรสมั้ย ไม่เลยค่ะ ความสนุกของเรื่องยังคงอยู่ครบทุกประการ.
ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
[CR] อ่านจบแล้ว ปู้ปู้จิงซิน แปลไทยเล่ม 1 (สปอยเล็กน้อย)
ในฐานะที่ดูละครมาก่อน ต้องบอกว่าในหนังสือจะค่อนข้างละเอียดน้อยกว่าละครไปบ้าง ชายา 8 แทบไม่ค่อยออก เรื่องวิวาทของเหล่าสตรีก็ไม่ค่อยมี ยังดีหมิงอวี้โผล่มาบ้าง แต่ไม่ละเอียดเท่ากับในละครหรอกนะคะ
เนื้อเรื่องมีส่วนที่แตกต่างจากในละครไปบ้าง คือนางเอกแท้จริงแล้วอายุ 13 ปี.. ซึ่งแน่นอนว่าเริ่มไปมีเรื่องรักๆใคร่ๆก็ช่วงนั้นแหละ และข้อมูลปลีกย่อยอีกเล็กน้อย เช่นมีความรักในช่วงวัยเรียนบ้าง ถูกทอดทิ้งจนไม่อาจรักใครได้อีกเป็นต้น และการดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับฉับไวค่ะ ออกจะตัดบทข้ามตอนบ่อยครั้งด้วยซ้ำ เช่นขึ้นย่อหน้าใหม่ก็จะแฟลชแบ็คว่าเหตุการณ์ผ่านไปหลายเดือนแล้วนะเป็นต้น บางทีมันสะดุดสำหรับเราค่ะ ถ้าลากยาวกว่านี้จะบิลท์อารมณ์ได้หนักหน่วงขึ้น
สำนวนภาษาค่อนข้างอ่านง่าย เพราะผู้เขียน(และผู้แปล) จะบรรยายความรู้สึกนึกคิดของนางเอกด้วยภาษาในยุคปัจจุบัน การดำเนินเรื่อง กิริยาท่าทางและการกระทำ ไม่ได้ใช้คำศัพท์พรรณาอย่างเลิศหรู ออกไปทางนิยายปัจจุบัน ซึ่งเหมาะสมกับนางเอกที่ย้อนยุคไป แต่เมื่อตัวละครพูดคุยกันด้วยภาษาโบราณ ก็สามารถเลือกสรรถ้อยคำอย่างเหมาะสม ให้ความรู้สึกว่าไม่ประดิษฐ์ และสมกับเป็นคนของยุคนั้น
สิ่งที่เราชอบมากอีกประการหนึ่ง คือบทกลอนที่อยู่ในจดหมาย ซึ่งแต่เดิมเป็นกลอนจีน แต่ผู้แปลกลับเรียงร้อยถ้อยคำออกมาเป็นบทกลอนในแบบของไทยๆ ที่ไพเราะเพราะพริ้ง ได้ใจความไม่ตกหล่น ทั้งยังทำให้ซาบซึ้ง และสับสนไปกับความรู้สึกของนางเอกยิ่งขึ้นไปอีก
เป็นนวนิยายที่ดีมากค่ะ อ่านเพลินไม่รู้สึกเบื่อ ทั้งยังให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ เกร็ดความรู้ และข้อขบคิดให้ได้ลับสมองไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดอกไม้ เรื่องประเพณีพิธีการ หรือสิ่งที่นางเอกคิด เช่นประโยคที่นางเอกกล่าวว่า "เพราะประวัติศาสตร์ราชวงศ์ชิงมีการตกแต่งแก้ไข เพื่อหลีกเลี่ยงข้อระวังของผู้มีอำนาจอยู่มาก..." มันทำให้เราหันมามองย้อนดูประวัติศาสตร์ของตัวเราเองอย่างเป็นกลางมากขึ้น มองในแง่มุมอื่นมากขึ้น แต่เดิมยังคลางแคลงใจสงสัยบ้าง ว่าทำไมนางเอกจึงต้องย้อนเวลากลับไป แต่เมื่อได้อ่านอย่างจริงจัง จึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ค่ะว่าทำไมต้องเป็นเธอ ทำไมตัวเอกต้องเป็นคนของยุคสมัยปัจจุบัน
แต่สิ่งที่เราไม่ชอบที่สุดของเรื่องนี้ คือการเปลี่ยนชื่อเรื่องฉบับภาษาไทยให้กลายเป็นเหมือนนิยายกำลังภายในบู๊ล้างผลาญไปซะได้ ทั้งที่คำว่า "สะท้านขวัญทุกย่างก้าว" มันก็เหมาะสมกับเรื่องอย่างไร้ข้อกังขาอยู่แล้ว นับตั้งแต่นางเอกเข้าวัง ก็เท่ากับมีชีวิตพัวพันอยู่ท่ามกลางการแก่งแย่งอำนาจอย่างเต็มตัว จะพูดจา จะก้าวเดิน กระทั่งจะคิดคำนึง ก็ต้องผ่านการคิดพิจารณาไม่รู้กี่ตลบ ไม่ให้ไปขัดใจใคร ผิดต่อใคร ไม่ทำร้ายใคร ในวังมีแต่ความมืดมิดทั้งที่ส่องสว่าง ฉลาดมากไป รู้มากไปก็นำมาซึ่งความตาย จะก้าวย่างแต่ละครั้ง รู้สึกสั่นสะท้าน กลัวความตาย..
โดยส่วนตัวเราให้ 4.5 เต็ม 5 ค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าออกเดือนละเล่ม ด้วยขนาดที่บางเบาแบบนี้มันทรมาณจิตใจผู้อ่านเกินไป จะจัดมาหนาๆเล่มเดียวเราก็ไหว อีกทั้งเราชอบอ่านอะไรที่ละเอียดกว่านี้ด้วย แต่ถามว่าเสียอรรถรสมั้ย ไม่เลยค่ะ ความสนุกของเรื่องยังคงอยู่ครบทุกประการ.
ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต