อาจยาวไปหน่อยขอให้อ่านให้จบนะ และช่วยผมด้วย
คือ ความฝันของผมตอนนี้เป็นจริงแล้ว ผมได้เป็นแฟนกับคนที่ชอบมานานใช้เวลาจีบถึงห้าปี และผมก็มีเพื่อนสนิทอยูหนึ่งคนเป็รผู้หญิง สนิทกันขนาดที่ว่าคุยได้ทุกเรื่องคุยกันทุกวัน ไม่ว่าจะเรื่องรักเรียนยันเรื่อง ทะลึ่ง ๆ อ่ะ แต่เขาก็รู้นะว่าผมชอบอีกคนนึงมานานแล้ว ละแล้วฝันของผมก็เป็นจริงผมใช้ความกล้าที่สะสมมานานจนกล้าบอกเขาและขอเขาไปเป็นแฟนซึ่งมารู้ที่หลังว่าเขาก็รอคำนี้กับผมมาตลอด เรามีความสุขกันมาก กินข้าว ดูหนัง ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันอย่างมีความสุขเพื่อชดเชยสิ่งต่างที่ควรจะเป็นมาตลอดห้าปีที่ผมไม่กล้าพูดและเขารอมาตลอด แต่พอผมมีแฟนกลับกลายเป็นว่าผมมีเวลาให้เพื่อนสนิทของผมคนนี้น้อยลงจนถึงขึ้นที่ว่าเขามาพูดกับผมว่า แกฉันมีอะไรจะบอกคิดถึงแกว่ะแกมีแฟนแล้วผิดป่ะว่ะ ผมเลยบอกว่าไม่ผิดหรอกแกอาจเหงา เรื่องมันเกิดขึ้นก็ตอนนี้ละเพราะว่าพรุงนี้มีงานเลี้ยงรุ่น และเพื่อนผมมาขอร้องมันบอกว่ามานั้งข้างมันได้ไหม ผมก็ตอบตกลง และมาบอกผมว่าพองานจบเราไปนั้งต่อที่อื่นกันสองคนได้ไหม ซึ่งงานเลี้ยงรุ่นแฟนผมก็จะไปเหมือนกัน
ซึ่งผมไม่รู้หรอกนะว่ามันชอบผมรึป่าวนะ แล้วถ้าชอบทำไมมันไม่บอกผม เวลาห้าปีมันก็เยอะพอที่จะบอกนะ และมันก็สนิทกับผมขนาดที่คุยกันได้ทุกเรื่องแท้ ๆ แต่พอผมมีแฟนกลับเพิ่งมาแสดงอาการว่าชอบผม ผมไม่รู้นะว่าเขาชอบผมรึป่าวแต่ถ้าใครใช้เซ้นเอาก็น่าจะพอเดาได้ ถ้าผมเดาผิดก็ดีไป ถ้าเดาถูกไหนจะแฟนผมที่ผมอยากจะเป็นมาตลอดเป็นคนที่ผมได้แต่คิดว่าเอื้อมไม่ถึงแต่สุดท้าย และเพื่อนผมคนที่รู้ใจผมมากที่สุดแค่มองตาผมก็รู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอารมณ์เป็นอย่างไร ทุกอย่างจะจบลงไม๊ และถ้าผมไปนั้งกับเพื่อนแล้วแฟนผมละเขาก็จะไป และถ้าผมไปต่อที่อื่นกับเขาแล้วแฟนผมละ ผมไม่อยากเสียใครไปเลย ขอทางออก ปกติผมเคยไห้คำปรึกษาเรื่องความรักกับคนอื่น เพิ่งรู้วันนี้ละว่าพอเกิดขึ้นกับตัวเองแล้วมันไปไม่ถูก ทั้ง ๆ ที่มันจะเป็นเวลาที่ผมมีความสุขมาก ๆ แต่ทำไมกลับเป็นอย่างนี้