+++ เราไม่รู้หรอก ... ว่าใครจะเปลี่ยนไปเมื่อใด
ความจริงใจ...และสิ่งดีๆ..ที่มอบให้ไป  
เราจะรู้ได้อย่างไร...ว่ามันจะไร้ค่า..ในสักวันหนึ่ง
อย่ามัวเสียเวลา...ทุกข์ใจ  และเสียดาย...วันเวลาเลย
อย่างน้อยก็...ได้แลกเปลี่ยน..กับบทเรียน...ที่มีค่า
อย่างน้อย...ก็ได้รู้ว่า ยังมีคนแบบใด...ในโลกใบนี้
สิ่งที่ให้ไป...อาจมากมาย..จนน่าเสียดาย
แต่ถ้าเราไม่เคย...เป็นผู้เสียหาย
เราก็คงไม่รู้ว่าต้องควร...ระวังและเข้มแข็งให้มากขึ้น ...อีกเท่าใด +++

เคยรู้สึกไหม เวลาที่ไม่มีใครข้างๆกาย เวลาที่ท้อทั้งเรื่องงาน และเรื่องส่วนตัว น้ำตามันจะไหลได้ตลอดเวลา แต่ต้องกลั้นเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น
ต้องทนเก็บ อดทน อดกลั้น มันเอาไว้ เพื่อนๆเคยเป็นกันมั่งไหมคะ เรื่องจริงบางทีมันก็ยิ่งกว่าละครซะอีก

ตอนนี้เราท้อใจมากๆ คนที่เราเคยไว้ใจ กลับกลายเป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้ ไม่ได้เรียกแค่แทง แต่ฟันเราซะยับเยิน
ไม่ได้อิจฉา ที่เค้าได้ดีกว่า ได้เลื่อนขั้น ถ้ามันจะมาจากผลงานและความสามารถจริงๆ
แต่การได้มาซึ่งทุกอย่างแต่ ไร้เพื่อนและคนที่ไว้ใจได้ มีความสุขมากๆเหรอ
การได้มาซึ่งสิ่งที่หวัง แต่เหยียบหัว ใครต่อใครจนขึ้นไปถึงจุดนั้นได้ ภูมิใจมากใช่ไหม
เราแค่รู้สึกว่า ถ้าเพื่อนคนนี้ของเรา เค้าได้ดี และเป็นคนดีด้วย เราอาจะเสียใจบ้างในลึกๆ แต่ก็ก็คิดได้ว่า เพราะเค้าทำงานเก่งกว่าเราเค้าถึงได้ดี แต่นี่ไม่ใช่ เพราะเค้า โกงเก่งกว่า ประจบเก่งกว่า และเพราะเราโง่กว่าใช่ไหม เราถึงต้องเสียทุกอย่างไป ทั้งเพื่อน เจ้านาย
และในอนาคต เราอาจต้องเสียคนที่เรารักให้ เธอด้วยใช่ไหม เพื่อนแม้จะเป็นแค่เพื่อนในที่ทำงาน แต่เราก็นับว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่ง

เพราะเราโง่เองใช่ไหมอ่ะ งานทุกอย่าง ทำด้วยกัน 3 คน แต่สุดท้ายเธอก็เอางานพวกเราไปทั้งหมด บอกว่าเธอทำคนเดียว
และเธอก็ได้ทุกอย่าง เลื่อนขั้น เงินเดือนขึ้น ในขณะที่เราและอีกคนไม่ได้อะไรเลย และแพ้ทุกๆอย่าง
เฮ้ย...เราท้อนะ แทบหมดแรงอ่ะ ในตอนที่รู้ ว่าคนๆหนึ่งทำร้ายกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ  

เรารัก เคารพผอ. และหัวหน้ามากๆ เราถึงนอยและเสียใจมากๆในวันนี้ ที่การเสี้ยมของคนๆหนึ่งทำให้เหมือนอาจจะเสียผอ. คนที่เรารักและเคารพมากๆไป
ทำไมผอ.ไม่ฟังหนูก่อนคะ ฟังหนูบ้าง ผอ.เคยไว้ใจหนู แต่ตอนนี้ไม่ไว้ใจหนูแล้ว ดูในผลงานและการกระทำที่ผ่านมาของหนูเถอะค่ะ ว่าเป็นยังไง
รู้จักหนูมา หนูนิสัย สันดานแบบไหน แต่ถ้าผอ. ไม่เห็นหนูเป็นลูกน้องที่น่าไว้ใจแล้ว หนูก็คงทำใจ หนูแพ้แล้วจริงๆ ไม่เหลืออะไรจริงๆ
ในที่ทำงาน นอกจากน้องในทีม

วันนี้เราโคตรท้อเลย อีกคนทำงานพลาดเช่นกัน แต่คนๆนั้นชิงเป็นคนดี แจ้งนายก่อน "หนูไม่ได้ทำค่ะ"
เฮ้ย...แล้วคนที่เหลือคือคนที่ไม่ได้เรื่องอะไรเลยไง ทำงานก็พลาด หัวหน้าถึงไม่พูด แต่น้ำเสียงตำหนิ ดูถูกเรื่องงานว่าเราไม่ได้เรื่อง แค่นี้ก็พอแล้ว
แต่เราก็แมนพอนะคะ เรายอมรับว่าเราทำงานพลาด ส่วนเต่าที่หดหัว ก็ช่างมัน แค้นแค่ไหนก็ต้องทนเพราะเราไม่ใช่คนโปรด
ได้แต่คิดว่า "เออ..ทีเอ็งข้าไม่ว่า  ทีข้าเอ็งอย่าโวยละกัน"

เรื่องงานว่าแย่แล้ว เรื่องส่วนตัวก็โคตรแย่ วันที่เรารู้ว่าเค้าโทรหาแฟนเรา และพูดบางอย่างที่ทำให้ เรากับแฟนโกรธกันจนทุกวันนี้
นัดแฟนเราออกไปข้างนอก โหย...โคตรโกรธอ่ะ ทำกับเราทำไม ฆ่ากันไปเลยดีไหมแบบนี้
เพราะเราไม่มีไรสู้เค้าๆได้อยู่แล้ว แค่เราอยู่เฉยๆ หน้าตารูปร่าง เราก็แพ้แล้ว ทุกวันนี้เราก็คิด เค้า 2 คน มีเบอร์กััน
และเราก็ไม่ได้อยู่กะเค้า 2 คนตลอดเวลา มีเหรอ ที่จะไม่โทรหากัน ตอนนี้ใจเรามัน อยู่ไม่สุขอ่ะ เราอาจไว้ใจแฟน แต่เราไม่ไว้ใจมัน
และถึงให้ไว้ใจแฟนแค่ไหน ลึกๆก็อดคิดไม่ได้ เพระาเราสู้เค้าไม่ได้จริงๆในเรื่อง หน้าตา หน้าที่การงาน
เราคิดเสมอทำกันขนาดนี้ ฆ่ากันไปเลยดีกว่าเราจะไปสู้ไรได้  เจ็บยิ่งกว่าไรอีก บางทีก็อยากถาม เหนื่อยไหมที่ต้องปั้นหน้า เหนื่อยไหมที่เสี้ยมใครต่อใครจนป่วนไปหมดในที่ทำงาน

ท้อนะ แต่ไม่ยอมแพ้อ่ะ ทั้งเรื่องงาน เรื่องแฟน เราจะไม่ยอมสูญเสียอย่างใดอย่างหนึ่งไปเด็ดขาด ให้เราเข้มแข็งกว่านี้ก่อนเถอะ
ตอนนี้เรายอมให้มันไปก่อน แม้จะรู้แหละว่าก้แตกหักกันแล้ว และที่ทำทุกวันนี้คือปั้นหน้า
แต่เราจะรอดูว่า เวรกรรม มีจริงเป็นแบบไหน  และคนทำชั่ว จะได้ดีจริงๆเหรอ คางคกที่ขึ้นวอ สักวันถ้าตกมา ก็คงจะเจ็บหนัก