เห็นด้วยกับความเห็นที่ 2 ครับ
ยังไงคนที่เพาะกายย่อมมีความอึดมากกว่าคนธรรมดาอยู่แล้วครับ เรื่ิองแข็งแรงกว่าไม่ต้องพูดถึง
ส่วนที่เห็นว่าคนที่กล้ามใหญ่แล้ววิ่งมาราธอนจบ ดูซีดๆ
อันนี้ผมนับถือเค้าแล้วครับที่วิ่งได้จนจบ เพราะ ต้องแบกน้ำหนักตัวที่มากกว่านักวิ่งมืออาชีพมากมาย ตัวอย่างเช่น ถ้าสูง 175cm แล้วหนัก 85kg โดยทั่มีไขมันน้อยกว่า 10% (เพาะกายระดับแข่งขัน) แล้ววิ่งจนจบได้นี่สุดๆครับ เพราะนักวิ่งเก่งๆที่ความสูงเท่านี้ หนักเพียง 60kg ต้นๆเท่านั้นเอง (แบกน้ำหนักมากกว่าเยอะ หัวใจก้ต้องสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงให้เร็วกว่า แรงกว่า หมดแรงง่ายกว่่า)

แต่ถ้าเทียบความแข็งแรงแล้ว นักวิ่งคงมายกน้ำหนักท่าอก ได้ไม่เท่า นักเพาะกาย ที่ benchpress น้ำหนัก130kg หรอกครับ

ทางใครก็ทางเค้า
แต่ความเห็นผมซึ่งเน้นเพาะกายมาจนอายุจะสี่สิบ ก็แนะนำให้เลือกว่าจะเอาดีทางไหนก่อน แล้วก็ควรเสริมอีกอย่างเข้าไปเพื่อให้ร่างกายสมดุล

เช่นเน้นเพาะกาย  ก็ควร วิ่งหรือcardio อย่างอื่นด้วยเมื่ออายุมากขึ้น ระบบเผาผลาญ ปอดหัวใจจึงจะทำงานได้ไม่เสื่อมถอยไปตามกาลนัก อย่างผมตอนนี้ก็พยายามลดน้ำหนักกล้ามเนื้อลงบ้างเพื่อความคล่องตัวและทำให้วิ่งได้นานขึ้น โดยมีเป้าหมายอยากจะไป Half Marathon กับเค้าบ้าง (เป้าหมายเริ่มเปลี่ยนตอน สว)

ส่วนนักวิ่งที่สมัยหนุ่มๆเน้นวิ่งเอาถ้วย ฝึกหนัก เน้นระยะทาง เมื่ออายุมากขึ้น ก็ควรจะเสริมความแข็งแรงของกล้ามเนื้อให้มากขึ้นโดยการเล่น weight เพื่อให้กล้ามเนื้อช่วยประคองเอ็นเข่า ต้นคอ หลัง จะทำให้มี posture ในการวิ่งถูกต้องเหมือนตอนหนุ่มๆ

ทางสายกลางดีที่สุดครับ ถ้าไม่ได้เน้นแข่งขัน ดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงแน่นอน
บุญรักษาครับ