ก่อนอื่นผมต้องขออณุญาติ ตั้งกระทู้ในห้องราชดำเนิน และขอแท็คห้องหว้ากอและสีลม ด้วยนะครับ
คือไม่กี่วันก่อนมี ข่าว เทพเจ้าไส้กรอกแมว ที่บุรีรัมย์ ก่อนหน้านั้นไม่นานก็มี พญานาค ที่เป็นปลาชะโดที่ สกลนคร และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย เช่น ผีปอบ เรื่องไสยศาสตร์ ป่วยแล้วพาไปหาหมอผี ทุกวันนี้ยังมีเกิดขึ้นในบ้านเรา ผมพยายามถามตัวเองว่า ความเชื่อที่เรียกว่า "งมงาย" นี้มันมีสาเหตุมาจากอะไร (ผมไม่ได้บอกว่าความเชื่อมันเป็นสิ่งไม่ดี เพราะบางทีความเชื่อมันก็เป็นแรงผลักดันเราได้เช่นกัน แต่ งมงาย นี่มันเกินไป) มันทำให้ผมนึกไปถึง เรื่องระบบการศึกษา ซึ่งก็แบ่งได้เป็น การศึกษาขั้นพื้นฐาน และคุณภาพของการศึกษา ที่ไม่ว่าจะรัฐบาลไหนก็ไม่ได้ยกระดับระบบการศึกษาของบ้านเราให้พัฒนาไปได้สักเท่าไร ในหลายๆพื้นที่ของประเทศ การศึกษายังเข้าไปไม่ทั่วถึง โดยเฉพาะ ในภาคอีกสาน แรงงานระดับล่างสุดที่เป็นคนไทย เกินร้อยละ 70 เป็นคนภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (พนักงานโรงงาน ช่างก่อสร้าง กรรมกรก่อสร้าง) สาเหตุเป็นเพราะอะไร? ผมเคยถามกรรมกรว่า "ทำไมถึงต้องมาเป็นกรรมกร" เขาตอบผมว่า "เรียนมาน้อย อยู่ที่บ้านก็ไม่มีอะไรทำนอกจากทำนา ปลูกอ้อย ปลูกมัน)
มาถึงจุดนี้ หลายคนถามว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับ "งมงาย" ผมก็คงต้องบอกว่าหากการศึกษาสามารถเข้าถึงและคุณภาพการศึกษาของบ้านเราดีและกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ของประเทศ ผมเชื่อว่า เรื่อง งมงายก็คงจะลดลง และในช่วงนี้ก็มีข่าวเรื่องการกู้เงิน 2.2 ล้านล้าน มีข้อถกเถียงเกิดขึ้นมากมายในห้องราชดำเนิน โดยส่วนตัวผมมองว่า ไม่ว่ารัฐบาลไหนกู้เงิน จะโกงหรือไม่โกง ก็มุ่งเน้นเพื่อที่จะพัฒนาวัตถุ มากกว่าการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
เราพยายามหนีเวียดนามที่ตามเรามาแบบติดๆ หรืออาจจะแซงเราไปแล้วก็ได้ ด้วยการพัฒนาด้านวัตถุ แต่เวียดนามมุ่งไปในด้านทรัพยากรมนุษย์ แบบไหนกันคือการพฒนาที่ยั่งยืนและเป็นการยกระดับประเทศอย่างมั่นคง?
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากฟังความคิดเห็นของเพื่อนสมาชิกในหลายๆความคิดเห็นก็พอสรุปได้ว่า
ระดับการศึกษากับความเชื่อ มันมีส่วนกันน้อยมาก หลายความหินเห็นบอกว่าหาก เราเจริญด้านวัตถุแล้ว แก้ปัญหาปากท้องแล้ว คุณภาพจิตใจก็จะตามมา ผมจึงเกิดคำถามขึ้นว่า แล้วแบบจีนละ เขาเจริญแล้วใช่ไหม ตอนนี้เขาเป็นมหาอำนาจโลกแล้ว แล้วปัญหาปากท้องละ? คุณภาพจิตใจละ?
เมื่อพัฒนาแต่วัตถุ แล้วจะเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วได้จริงหรือ
คือไม่กี่วันก่อนมี ข่าว เทพเจ้าไส้กรอกแมว ที่บุรีรัมย์ ก่อนหน้านั้นไม่นานก็มี พญานาค ที่เป็นปลาชะโดที่ สกลนคร และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย เช่น ผีปอบ เรื่องไสยศาสตร์ ป่วยแล้วพาไปหาหมอผี ทุกวันนี้ยังมีเกิดขึ้นในบ้านเรา ผมพยายามถามตัวเองว่า ความเชื่อที่เรียกว่า "งมงาย" นี้มันมีสาเหตุมาจากอะไร (ผมไม่ได้บอกว่าความเชื่อมันเป็นสิ่งไม่ดี เพราะบางทีความเชื่อมันก็เป็นแรงผลักดันเราได้เช่นกัน แต่ งมงาย นี่มันเกินไป) มันทำให้ผมนึกไปถึง เรื่องระบบการศึกษา ซึ่งก็แบ่งได้เป็น การศึกษาขั้นพื้นฐาน และคุณภาพของการศึกษา ที่ไม่ว่าจะรัฐบาลไหนก็ไม่ได้ยกระดับระบบการศึกษาของบ้านเราให้พัฒนาไปได้สักเท่าไร ในหลายๆพื้นที่ของประเทศ การศึกษายังเข้าไปไม่ทั่วถึง โดยเฉพาะ ในภาคอีกสาน แรงงานระดับล่างสุดที่เป็นคนไทย เกินร้อยละ 70 เป็นคนภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (พนักงานโรงงาน ช่างก่อสร้าง กรรมกรก่อสร้าง) สาเหตุเป็นเพราะอะไร? ผมเคยถามกรรมกรว่า "ทำไมถึงต้องมาเป็นกรรมกร" เขาตอบผมว่า "เรียนมาน้อย อยู่ที่บ้านก็ไม่มีอะไรทำนอกจากทำนา ปลูกอ้อย ปลูกมัน)
มาถึงจุดนี้ หลายคนถามว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับ "งมงาย" ผมก็คงต้องบอกว่าหากการศึกษาสามารถเข้าถึงและคุณภาพการศึกษาของบ้านเราดีและกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ของประเทศ ผมเชื่อว่า เรื่อง งมงายก็คงจะลดลง และในช่วงนี้ก็มีข่าวเรื่องการกู้เงิน 2.2 ล้านล้าน มีข้อถกเถียงเกิดขึ้นมากมายในห้องราชดำเนิน โดยส่วนตัวผมมองว่า ไม่ว่ารัฐบาลไหนกู้เงิน จะโกงหรือไม่โกง ก็มุ่งเน้นเพื่อที่จะพัฒนาวัตถุ มากกว่าการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
เราพยายามหนีเวียดนามที่ตามเรามาแบบติดๆ หรืออาจจะแซงเราไปแล้วก็ได้ ด้วยการพัฒนาด้านวัตถุ แต่เวียดนามมุ่งไปในด้านทรัพยากรมนุษย์ แบบไหนกันคือการพฒนาที่ยั่งยืนและเป็นการยกระดับประเทศอย่างมั่นคง?
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากฟังความคิดเห็นของเพื่อนสมาชิกในหลายๆความคิดเห็นก็พอสรุปได้ว่า ระดับการศึกษากับความเชื่อ มันมีส่วนกันน้อยมาก หลายความหินเห็นบอกว่าหาก เราเจริญด้านวัตถุแล้ว แก้ปัญหาปากท้องแล้ว คุณภาพจิตใจก็จะตามมา ผมจึงเกิดคำถามขึ้นว่า แล้วแบบจีนละ เขาเจริญแล้วใช่ไหม ตอนนี้เขาเป็นมหาอำนาจโลกแล้ว แล้วปัญหาปากท้องละ? คุณภาพจิตใจละ?