พอดีว่าวันนี้เกรดออก เลย งงๆตัวเอง นิดหน่อย และทำให้นึกถึงอดีต
.สมัยตอนเรียนอยู่ อนุบาลแรกเริ่มจนถึงประถม เราเรียนเก่งมาก คือแบบได้รางวัล เกียรติบัตร
จากการประกวดทางวิชาการและกิจกรรมต่างๆ มาตลอด และแบบได้ท็อปคนเก่ง ของโรงเรียน (โรงเรียนประจำจังหวัดของ เด็ก ตจว.ทางเหนือ)
แบบติดป้ายประกาศเลย ไรเงี้ย ตอนนั้นเราคิดว่าที่เราเก่งเพราะตั้งใจเรียนในห้อง แต่พอถึงบ้านเราแทบไม่ได้การบ้านเลย มาทำตอนเช้าที่โรงเรียนแทบทุกวัน เพื่อนๆลอกส่ง และทำเร็วด้วย เข้าใจอะไรง่าย วิชาที่ชอบที่สุดและได้เต็มประจำ คือ ด้านภาษา ไม่ว่าจะไทยหรืออังกฤษ
พอขึ้นมัธยม มัธยมต้นเกรดลบฮวบบ แต่ก็ยังได้ประมาณ 3.1 จากตอนเรียนประถม ได้4 มาตลอด จำได้ว่าตอนสมัครเรียน ม.1
ในใบ ปพ. ได้ 3.98 O_O
พอขึ้น ม.4 เกรดลดฮวบบบบบอีก จนน่าตกใจ เหลือ 1.9 โดนแม่ด่า แม่เสียใจจนร้องไห้ รวมถึงเรา จากนนั้น เราเริ่มเฉยๆ ไม่จริงจัง
กับการเรียน ไม่อยากตั้งความหวังสูง เพราะเราเป็นคนขี้เกียจ การบ้านไม่ทำ ติดเพื่อน แต่ไม่เหลวแหลกนะ แล้วเราก็เรียนๆเล่นๆมาตลอด
เกรดจากม.4-ม.6 เทอม1 อยู่ที่ประมาณ 2.2 จน ม.6 เทอม 2 จะเข้ามหา'ลัย เราเริ่มตั้งใจจนขึ้นมาเป็น 3.19 อีกที
พอเข้ามหา'ลัย เราเอนท์ติดม.รัฐ ที่มีชื่อแต่เป็นคณะที่แม่ไม่ค่อยชอบคือ จิตวิทยา แม่เลยให้ลงบัญชี ของ ม.เอกชน ทางเหนือ
พอได้เข้าเรียน เรารู้สึกว่าเรียนไม่ได้ ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจเลย จึงไม่ค่อยไปเรียน แต่พอจะสอบก่อนหนึ่งวัน เราลองหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
ไม่รู้เรื่องเลยนะ รู้คร่าวๆเอง แต่พอเข้าห้องสอบ ทำไมทำได้ -..- งง ตัวเอง เกรดออกมา ไม่ได้ A แต่ได้ B ..ทั้งสองเทอม เราพอใจนะ
ต่างกับเพื่อนเรา นั่งเรียน ไปเรียนทุกวัน คะแนนเก็บเกินครึ่งมานิดหน่อย แต่เราคะแนนเก็บแทบไม่มี เพื่อนเราติดเอฟ ตั้งสองตัว แถมได้D
มาเกือบทุกตัว ได้เกรด 1.3 -..-
เราเลยคิดว่า ครูตรวจข้อสอบผิดพลาดรึเปล่า หรือมันเป็นกึ๋น จากลึกๆ ภายใน และการเอาตัวเอาตัวรอดของเรา มันก็ไม่น่าจะใช่
แทบจะไม่กินปลาด้วยซ้ำ แต่ก็ภูมิใจนะ ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง เรา งง คะแนนตัวเองจริงๆ ตอนแรกจะบอกแม่ว่าเรียนไม่ไหว แต่ตอนนี้
บอกว่าเรียนไม่ไหว แม่คงไม่เชื่อละ เอาวะ บัญชีก็บัญชี !!
เทอมหน้าจะลองตั้งใจเรียนว่าจะได้ A มั้ย
พื้นฐานการเรียนตอนเด็ก ส่งผลถึงตอนโต ได้จริงหรอ?
.สมัยตอนเรียนอยู่ อนุบาลแรกเริ่มจนถึงประถม เราเรียนเก่งมาก คือแบบได้รางวัล เกียรติบัตร
จากการประกวดทางวิชาการและกิจกรรมต่างๆ มาตลอด และแบบได้ท็อปคนเก่ง ของโรงเรียน (โรงเรียนประจำจังหวัดของ เด็ก ตจว.ทางเหนือ)
แบบติดป้ายประกาศเลย ไรเงี้ย ตอนนั้นเราคิดว่าที่เราเก่งเพราะตั้งใจเรียนในห้อง แต่พอถึงบ้านเราแทบไม่ได้การบ้านเลย มาทำตอนเช้าที่โรงเรียนแทบทุกวัน เพื่อนๆลอกส่ง และทำเร็วด้วย เข้าใจอะไรง่าย วิชาที่ชอบที่สุดและได้เต็มประจำ คือ ด้านภาษา ไม่ว่าจะไทยหรืออังกฤษ
พอขึ้นมัธยม มัธยมต้นเกรดลบฮวบบ แต่ก็ยังได้ประมาณ 3.1 จากตอนเรียนประถม ได้4 มาตลอด จำได้ว่าตอนสมัครเรียน ม.1
ในใบ ปพ. ได้ 3.98 O_O
พอขึ้น ม.4 เกรดลดฮวบบบบบอีก จนน่าตกใจ เหลือ 1.9 โดนแม่ด่า แม่เสียใจจนร้องไห้ รวมถึงเรา จากนนั้น เราเริ่มเฉยๆ ไม่จริงจัง
กับการเรียน ไม่อยากตั้งความหวังสูง เพราะเราเป็นคนขี้เกียจ การบ้านไม่ทำ ติดเพื่อน แต่ไม่เหลวแหลกนะ แล้วเราก็เรียนๆเล่นๆมาตลอด
เกรดจากม.4-ม.6 เทอม1 อยู่ที่ประมาณ 2.2 จน ม.6 เทอม 2 จะเข้ามหา'ลัย เราเริ่มตั้งใจจนขึ้นมาเป็น 3.19 อีกที
พอเข้ามหา'ลัย เราเอนท์ติดม.รัฐ ที่มีชื่อแต่เป็นคณะที่แม่ไม่ค่อยชอบคือ จิตวิทยา แม่เลยให้ลงบัญชี ของ ม.เอกชน ทางเหนือ
พอได้เข้าเรียน เรารู้สึกว่าเรียนไม่ได้ ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจเลย จึงไม่ค่อยไปเรียน แต่พอจะสอบก่อนหนึ่งวัน เราลองหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
ไม่รู้เรื่องเลยนะ รู้คร่าวๆเอง แต่พอเข้าห้องสอบ ทำไมทำได้ -..- งง ตัวเอง เกรดออกมา ไม่ได้ A แต่ได้ B ..ทั้งสองเทอม เราพอใจนะ
ต่างกับเพื่อนเรา นั่งเรียน ไปเรียนทุกวัน คะแนนเก็บเกินครึ่งมานิดหน่อย แต่เราคะแนนเก็บแทบไม่มี เพื่อนเราติดเอฟ ตั้งสองตัว แถมได้D
มาเกือบทุกตัว ได้เกรด 1.3 -..-
เราเลยคิดว่า ครูตรวจข้อสอบผิดพลาดรึเปล่า หรือมันเป็นกึ๋น จากลึกๆ ภายใน และการเอาตัวเอาตัวรอดของเรา มันก็ไม่น่าจะใช่
แทบจะไม่กินปลาด้วยซ้ำ แต่ก็ภูมิใจนะ ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง เรา งง คะแนนตัวเองจริงๆ ตอนแรกจะบอกแม่ว่าเรียนไม่ไหว แต่ตอนนี้
บอกว่าเรียนไม่ไหว แม่คงไม่เชื่อละ เอาวะ บัญชีก็บัญชี !!
เทอมหน้าจะลองตั้งใจเรียนว่าจะได้ A มั้ย