ตอนนี้กำลังจะขึ้นม.5 แล้ว ขออธิบายความเป็นมา

ฉันเป็นคนที่เรียนอยู่ในระดับปานกลางแต่ทีความขยันค่อนข้างสูง

ตอนเรียนมัธยมต้น ตอนแรกก็เริ่มไม่สวย ตั้งใจเรียนแค่ไหนส่งงานครบทุกอย่างก็ได้เกรดที่ 3.5 นิดๆ

บางคนอาจจะคิดว่ามันเยอะ แต่ถ้าเทียบกับคนในห้องแล้ว และบวกกับความหวังของคนทางบ้านแล้ว มันชั่งน้อยจริงๆ

ฉันก็พยายามตั้งใจมากขึ้นเรื่อยๆ เกรดของแต่ละเทอมก็พอสูงขึ้นเรื่อยๆ จน ปลายภาคม.3 ก็ได้ 3.8 ก็พอใจมากๆกับเกรดที่ได้มา

ความพยายามที่ผ่านมาเพราะต้องการเอาชนะเพื่อนที่เก่งกว่า ความกดดันและอิจฉา ถ้าเราใช้มันในการพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้น มันเป็นผลดีมากๆ คหสต.

พอตอนขึ้นม.4 เรียนวิทย์-คณิต ย้ายจากห้องเดิมมาอยู่ห้องกลางๆ เทอมแรกก็ดูจะเรียนเก่งที่สุดในห้องละมั้ง เทอมแรกได้เกรดพุ่งมาเป็น 3.85 มันเกินความคาดหมายของตัวเอง ฉันรู้สึกดีที่ได้ที่ 1 ของห้อง และระดับต้นของระดับ

ต่อมาเทอม 2 ของม.4 แต่คะแนนแต่ละวิชาผ่านพอดี แทบจะทุกวิชา ขนาดว่าฉันมั่นใจ ปต่มันก็ไม่ออกมาดีอย่างที่คิด แพ้คนในห้องที่มาแรงยอมรับว่าเพื่อนเขาตั้งใจ แต่ฉันก็ตั้งใจมันยังไม่ออกมาดี

มันทำให้รู้สึกท้อไม่มีอารมณ์อยากจะเรียน ยอมรับว่าอิจฉาเพื่อนที่ได้คะแนนเยอะกว่าเพราะถูกมองข้ามจากคนให้ห้อง

จนทำให้รู้สึกขี้เกียจมากๆ การบ้านทำทุกวันเหมือนเดิม แต่บางวิชาก็ลอกเพื่อนเอา เวลาเรียนไม่ค่อยตั้งใจ

จนตอนนี้สอบเสร็จเรียบร้อย เพื่อนในห้องก็ส่งคะแนนเกรดคราวๆแต่ละวิชาให้ดูเห็นแล้ว มันทพให้ท้อแท้มากที่สุด อาทิ เคมี เทอมแรกได้ 4 ตอนนี้ได้ 1.5  ถึงคนในห้องส่วนมากก็ 0 เยอะ แต่ก็มีพวกที่ได้มากกว่า คือ 2.5 มันอาจจะไม่ได้ต่างมาก แต่เขาก็ลอกงานฉันแทบจะทุกอย่าง อาจจะดูขี้อิจฉามากๆสำหรับคนที่อ่านอยู่ แตาฉันรับไม่ได้จริงๆที่ความรู้สึกนี้กำลังจะกลับมาอีกครั้ง

คนที่บ้านก็หวังกันไว้สูง ฉันก็ไม่อยากจะให้เกรดมันต่ำลง หรือหลุดจากที่ 1 ไป ฉันอาจจะดูเห็นแก่ตัว ขี้อิจฉา หรืออะไรก็แล้วแต่ ถ้าสิ่งเหล่านี้มันเกินขึ้นจริงๆ

ฉันคงรับไม่ได้แน่ๆ และคงไม่มีกระจิตกระใจที่จะเรียนอีกแน่ๆ มันอาจจะดูเว่อร์ไปแต่มันเป็นจริงๆ

****ฉันอยากให้ทุกคนที่ได้อ่านแล้วบอกวิธีที่จะทำให้นิสัยเสียของฉันมันหายไป

****และวิธีที่จะทำให้ฉันอยากเรียนหนังสือได้อย่างสนุกต้องทำอย่างไง

[ถ้ามีความผิดพลาดอะไร ขออภัยนะที่นี้ด้วย]