เราไม่เข้าใจว่า เกรดตก มันจะทำให้เรารู้สึกแย่ขนาดนั้นหรอ เราเป็นเด็กที่เรียนที่จัดว่าเรียนได้ดีระดับหนึ่งและเป็นตัวท็อปในเรื่องกิจกรรมต่างๆด้วย เกรดเราตกมาตั้ง ม.4 เราก็พยายามประคองเกรดให้ไม่ตกไปมากกว่านี้ พอขึ้นม.5 เราเป็นรองประธานนักเรียน กิจกรรมเทเข้ามาหาเรามาก เรารับหมดและเราก็ไม่เคยทิ้งการเรียนเลย ตามงานทุกงานทันทุกงาน ครูยังชมว่าขนาดเธอยังไม่อยู่เธอยังทำคะแนนได้ดีกว่าคนที่อยู่เลย เราเข้าร่วมโครงการทุกโครงการจนได้ไปต่อเรื่อยๆทำให้เราขาดเรียนบ้าง จนมาถึงตอนสอบ คะแนนก็ออกมาอยุ่ในระดับดีแต่จะเป็นเฉพาะวิชาที่ไม่ถนัดจะน้อยแต่เราก็รู้ตัวเอง เราประเมินตัวเองว่าเทอมนี้ต้องได้ดีกว่าเทอมที่ผ่านมาทุกๆเทอมแน่ เรามั่นใจมาก เราได้เกรด4ในหลายๆวิชามากกว่าคนที่เราคิดเก่งกว่าเราด้วยซ้ำ แต่พอเกรดออกมา เราเฟลมาก กลายเป็นคนซึมไปเลยก็ได้ แทบจิตตก เราไม่เคยได้เกรดต่ำกว่า 3.50 เลย เราตั้งเกณฑ์ไว้เพื่อให้ตัวเองพยายามทุกครั้ง แต่ปีนี้ได้น้อยกว่าเกณฑ์ที่เราตั้งไว้ เรามาบอกแม่กับพ่อ คือเราโดนมากๆ ทั้งบ่น ว่าเราว่าบ้ากิจกรรมมากเกินไป มันช่วยเราได้ไหม ว่าเราว่าโง่ หยุดฝันเลยว่าจะไปสอบที่โน่นที่นี่ เราโดนงดทุกอย่าง พาลจะให้เรายกเลิกโครงการหนึ่งซึ่งเป้นโครงการที่เราพยายามมาก เพราะมีสิทธิ์ที่จะไปแข่งที่ต่างประเทศ เรามาได้ครึ่งทางแล้ว เราเลยบอกกับพ่อไปพ่อกับเงียบ กลายเป็นว่าทำอะไรก็ผิดไปหมด พูดว่าจะไปโน่นนี่จะไปสอบนั่น ก็โดนว่า จะไปได้เหรอยังจะฝันอีกเหรอ เกรดแค่นี้ ครั้งนี้ทำให้เรารู้สึกแย่จริงๆแย่มากๆ จนเพื่อนทักบอกทำไมหน้าเครียดๆ ไม่อยากบอกเพื่อนในกลุ่มโครงงานว่าโดนทางบ้านให้หยุดงานทุกอย่างเพราะเกรดตก แต่กลับมาอีกมุมนึงก็คิดนะ หรือเพราะว่าตัวเรานี่แหละไม่ใส่ใจมากพอ คิดนะว่าเกรดเทอมนี้อาจจะมีลงบ้าง ใครจะไปคิดว่าจะลงได้แบบนี้ จะร้องไห้ต้องหลายครั้ง แต่ก็ต้องพยายามฮึบเข้าไว้ มีอีก2เทอมที่ให้แก้ตัว เกรด5เทอม กับอนาคตที่ฝันไว้ ใครมีเคล็ดลับสำหรับ สำหรับ เรียนเก่ง กิจกรรมเด่น บ้าง แนะนำหน่อยๆ เทอมนี้เราจะตั้งใจใหม่แล้ว