ออกตัวว่า ไม่ใช่กระทู้ซีเรียสนะ
มันต้องมีกันบ้างใช่มั้ยค่ะ โดนแม่บ่นเนี่ย แต่รู้ค่ะ เค้าบ่นเพราะอยากให้เราได้ดี
บางครั้งก็อดเถียงไม่ได้ แล้วก็มานั่งรู้สึกผิด แต่ไม่ชอบเวลาคุณแม่เล่นบทน้อยใจ หรือ น่าสงสารเลยค่ะ ไปไม่ถูก

เช่น  ตะกี้นี้

" ไปเอาผ้าห่มในรถข้างล่างมาให้แม่หน่อย"
ตัวเรากำลังเพิ่งกระโดดขึ้นเตียงแม่ค่ะ กะจะมาส่องพี่ฟิลม์สักหน่อย ฟังแล้วตัวขี้เกียจทำงาน
" อ๊าๆ ให้น้องเมล์ไปสิ หนูเป็นผู้หญิง ลงไปข้างล่างคนเดียวได้ไง ไม่ด๊ายย อันตราย" แถไปงั้นแหละค่ะ บ้านเราก้ไม่ได้มีไรหรอก
แต่แม่ที่กำลังยืนใส่ครีมอยู่ ก้ทำหน้านิ่งๆ
" ก็แค่นั้นแหละ เด๊ว ไปเอาเองก้ได้" นั้นไงบทคนแก่น้อยใจมาอีกแล้ว แล้วจะให้เราปล่อยให้คุณหญิงท่านเดินลงไปเอาได้ยังไง
" ง่ะ หนูไปเอาก็ได้!!" ว่าแล้วก็กลิ้งๆบนเตียง แล้วแช่อยู่อย่างนั้นก่อน จนกระทั่งเห็นแม่กำลังจะเดินออกจากห้อง

"แม่จะไปไหนอ่ะ "
" จะไปเอาผ้าห่ม"
"โหย ตลอดเลยอ่ะ !!" เราก็เลยก็วิ่งลงไปเอาผ้าห่ม ไม่ชอบเลยค่ะ เวลาแม่แกล้งพูดแบบนี้
พอเรากำลังเดินขึ้นบันได ได้ยินเสียง แม่บ่นน้องชายอยู่ ที่จริงบ่น ตั้งแต่ก่อนเราวิ่งลงไปล่ะ  แต่ไอ้ที่ ทำเราตกใจคือ

จู่ๆ แม่ก็ร้อง อุ้ย !!

พอเราวิ่งไปดู กลายเป็นว่า น้องชายเราอุ้มแม่ วิ่งไป วิ่งมาหน้าทีวี  อุ้มเลยนะค่ะ
ประมาณอุ้มเอาเท้าลอยพื้นน่ะค่ะ แล้วสักพัก ก็หอบกันทั้งคู่ น้องพูดมาคำหนึ่ง เราขำก๊ากเลย

"เลิกบ่นแล้วใช่ม่ะ " แล้วคุณน้องชายก็หยิบไอเเพคเดินเข้าห้องไป โดยที่แม่พูดไรไม่ออกค่ะ หอบอยู่

แอบคิดในใจ วันหลังถ้าแม่บ่นจะแกล้งแบบนี้บ้าง เเบบเหนื่อยจนไม่มีแรงบ่น 5555
แต่คิดว่าคงไม่ไหว คงได้ ล้มลงไปทั้งแม่ทั้งลูก =__=


ปล. ไม่มีอะไรมากค่ะ มานั่งเวิ่นเว่อ อยากแชร์ดีกว่า ว่าเพื่อนๆพี่ๆ เวลาแม่บ่นทำยังไงกันบ้างค่ะ