หลังจากยั่วน้ำลา่ยคุณ ๆ ได้สองวัน

ค่ะ....มาต่อกัน

สามีพยายามโทรเขา.....พอเรารับเขาก็ขอโอกาสอธิบาย

......ว่ามา......

วันนั้น.....พ่อตกใจที่ได้ยินเสียงมัน....(ฮ่า ฮ่า สรรพนามเปลียนแล้วค่ะ)
พ่อก็รีบโทรกลับอย่างที่แม่เห็น....มันก็ไม่รับ
พอดีหมอเรียกแม่.....พ่อก็ส่งข้อความไปบอกมันว่าพ่ออยู่กับแม่
แล้วก็โทรไปบอกอีกว่า....มีอะไรค่อยคุยกันที่ทำงานก็ได้
ไม่ต้องโทรหา.....พ่อกลัวแม่รู้
มันก็กลัว....มันก็ว่า ค่ะ ค่ะ
พ่อกลัวแม่จริง ๆ นะ พ่อไม่กล้าหรอก พ่อรู้แล้วว่าแม่ไม่เอาพ่อไว้แน่
พ่อไม่มีอะไรจริง ๆ

เรื่องของเรื่องคือวันนั้นพอเลิกประชุม
ก่อนเลิกงานจะต้องมีงานทูบีนัมเบอร์วัน
พ่อจะกลับบ้านก็เลยเข้าไปหา
จะถามเขาว่าจะให้ขนกลองไปไว้ในงานไหม
ผลักประตูเข้าไปเห็นมันนั่งร้องไห้ที่โต๊ะ
ก็เลยไม่เข้า.....เดินกลับออกมาเลย
เย็นนั้นมันก็เลยโทรมาแม่ไปเช็คเบอร์พ่อดูซิ
ตั้งแต่มีเรื่องพ่อไม่เคยคุยกันอีกเลย

แล้วมันก็ตกใจมากด้วยตอนนี้
โทรหาพ่อเป็นสิบสาย.....บอกว่า....เมียพี่จะฟ้องหนู
หนูตายแน่ ๆ หนูจะทำอย่างไรดี.....พี่ช่วยหนูด้วย
ช่วยพูดกับเมียพี่ด้วย.....จะให้หนูทำอย่างไรหนูก็ยอม
จะมาคุยกันสามคนก็ได้ จะให้หนูของโทษก็ได้
ที่ไหนก็ได้หนูจะไปทันที.....หนูโทรหาเมียพี่ตั้งหลายสาย
พี่เค้าก็ไม่ยอมรับสายหนู
พี่จะให้หนูทำอย่างไรจะพูดกับเมียพี่ว่าอย่างไรพี่ช่วยหนูด้วย
พ่อก็เลยบอกว่า.....ก็ที่น้องโทรหาพี่วันนั้นยแหล่ะ....พี่เค้าโกรธมาก
ว่าทำไมพูดกันแล้ว ตกลงกันแล้ว....ทำไมน้องยังโทรหาพี่อีก
เธอก็บอกสามีว่า.....หนูอธิบายได้ จะให้หนูไปหาที่ไหนก็บอกมาเลย

ฮ่า ฮ่า สะใจเป็นบ้าเลยค่ะ
ทุกครั้งเราที่ต้องเป็นบ้าวิ่งหาหล่อน โทรหาหล่อน
คราวนี้พอเราไม่รับโทรศัพท์กลายเป็นหล่อนเองวิ่งยังกะหมาบ้า

เราบอกสามีว่า
พูดกับมันแล้วได้อะไร
แม่พูดจนปากจะฉีกถึงใบหู
มันยังหน้าด้านหน้าทนทำซ้ำ ๆ เดิม ๆ อยู่ได้
พูดให้ได้อะไรขึ้นมา.....คนพูดไม่รู้เรื่อง
แม่เกลียดมัน.....ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียงมัน

สามีอบอก.....พ่อก็เหนื่อย.....แล้วก็รำคาญเหมือนกัน
พ่ออุตสาห์ประคับประคองอารมณ์แม่มาตั้งหกเดือน
ไม่เคยสนใจมันมาตั้งนาน
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันทำอย่างนี้

พ่ออยากรู้ใช่ไหมว่าทำไม
แต่รู้ไหมแม่อยากรู้มากกว่าพ่ออีก
แม่อยากรู้ว่าปากพ่อบอกว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไร
พอมันโทรมาพ่อรีบส่งข้อความ รีบโทรหา
นี่แสดงว่าในใจพ่อยังมีมันอยู่ไง
พ่อเป็นห่วงพ่อถึงต้องรีบเคลียร์
ไหนเราเคยคุยกันแล้วยังไงว่าถ้ามันโทรมาก็ให้คุยต่อหน้าแม่เลย
ส่วนเรื่องขอความเสียใจ หวาดระแวงเป็นเรื่องที่แม่จะตัดสินใจเอง
สามีเงียบ พ่อกลัวแม่โกรธ

เราจึงบอกว่า
พ่อทำอย่างนี้แม่โกรธยิ่งกว่าอีก
สิ่งที่พ่อทำแสดงว่าพ่อยังไม่สามารถตัดใจจากเขาได้คิดดูดี ดี ก็แล้วกัน
เพราะเราคุยกันมามากแล้วแม่เหนื่อยกับพ่อแล้ว
แม่ไล่ตามพ่อไม่ไหวแล้วแม่จะปล่อยพ่อไป  แม่เหนื่อยมาก
ทำเสียงสะอึก ๆ (ดราม่าโครต ๆ)

สามีบอกแม่ ๆ ฟังพ่อ
พ่อรักแม่ รักลูก รักครอบครัวเรา
พ่อไม่ยอมให้ครอบครัวเราพังเพราะคนอื่นหรอก
พ่อว่าเราให้น้องมันมาคุยกับเราดีกว่าทั้งสามคนคุยกันให้รู้เรื่อง
พ่อจะอยู่ข้างแม่....พ่อไม่ยอมให้ใครทำอะไรแม่แน่นอน พ่อรักแม่น้า....แม่ได้ยินพ่อไหม
(ตอนนี้เราเงียบเพราะกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเจอกันเราจะจัดการอย่างไรดีแต่สามีคิดว่าเรากำลังคิดมากอยู่ หึ หึ)
ตกลงแม่จะว่ายังไงจะยอมให้น้องมันมาหาไหม
น้องมันว่าอยากขอโทษ อยากอธิบาย มันเสียใจ

เราบอกก็ได้ แล้วก็นัดกัน
ชีลาพักผ่อนสองวันเพื่ออ่านหนังสือเตรียมสอบ ป.โท
ในวันเสาร์ อาทิตย์ กำลังจะจบภาคเรียนนี้

เรามาถึงสามีนั่งคอยอยู่แล้ว
เราไม่นั่งกับสามีเลี่ยงมานั่งเก้าอี้ยาวอีกตัว
พักเดียวชีก็เดินระเหิดระหงมา
ตาแดงจมูกแดงมาเชียวค่ะ(มันร้องไห้มาด้วย555)

มาถึงชียกมือไหว้เรากับสามีด้วย
(ถ้าชีไม่ไหว้.....เราเตรียมคำถามไว้แล้วว่า
เรียนมาตั้งแต่เด็กจนถึง ป.โท ทั้งที่โรงเรียนที่บ้านไม่มีใครสอนเลยเหรอว่า
พบผู้ใหญ่ต้องทำอย่างไรบังเอิญหล่อนไหว้.....รอดตัวไป)

พอหล่อนมาถึงเราไม่พูดอะไรเลย
หล่อน นั่งนิ่งอึกอัก ๆ เราก็มองหน้าหล่อนเขม็ง
หล่อนหันไปมองสา่มีเรา.....สามีก็บอกว่า
มีอะไรก็บอกพี่เค้าไปซิอยากพูดอยากอธิบายก็บอกไป

หล่อนก็เริ่มด้วยคำว่า
หนูขอโทษ.....เรื่องเกิดจากหนูเอง
วันนั้น....หนูเห็นพี่เค้าเดินเข้ามาแต่กลับออกไป
หนูกลัวว่าพี่เค้ามีเรื่องอะไรมาคุยด้วย แล้วหนูจะลางานสองวัน
หนูเลยโทรหาพี่เค้า เพื่อจะถามว่าพี่มีัอะไรกับหนูเหรอ
ก็เท่านี้เอง(ตาแดง)หนูไม่รู้อะไรเลยแล้วพี่ก็ด่าหนู(ร้องไห้)

อ้อ ก็โทรหาแล้วพอพี่เค้ารับทำไมคุณไม่พูด
ทำไมคุณต้องใช้เบอร์ใหม่โทรหา

ก็เบอร์หนูโทรหาพี่เค้าไม่ได้(ก็ตูบล็อคเบอร์ไงตูลืมไป)
หนูก็เอาเบอร์ลูกโทรไป

แล้วทำไมไม่พูด..หนูกลัวพี่รู้
พี่เค้าก็บอกหนูว่าไม่มีอะไรค่อยคุยกันที่ำทำงาน
เราบอกอ้อ
เห็นไหมพอคุณโทรหาสามีพี่ก็รีบโทรกลับ
แสดงว่าเขาเห็นความสำคัญของคุณไง
เขากลัวคุณว้าวุ่นใจเขาถึงต้องรีบเคลียร์
แล้วสามีพี่ก็รีบบอกว่าใครไม่รู้
แต่พี่รู้เพราะพี่ได้ยินเสียงคุณ
แต่พี่จะบอกให้ว่าพี่ได้ยินเสียงคุณ(ความจริงไม่ได้ยินหรอกค่ะ)

เธอเถียงว่า.....พี่เค้ากลัวพี่ต่างหากเค้าเห็นความสำคัญของพี่มากกว่าหนูอยู่แล้ว
เค้าถึงโทรบอกหนูว่าคุยไม่ได้
แล้วพี่.....แล้วพี่ก็ส่งข้อความมาว่าให้หนู.......(สะอื้น)

ก็พี่โทรหาคุณแล้วคุณไม่ยอมรับ
แต่ทำไมพอพี่ส่งข้อความคุณถึงได้อ่าน
นั่นเพราะคุณเจตนาจะไม่รับโทรศัพท์ของพี่ ไม่ยอมเคลียร์กับพี่
นั่นเพราะคุณกลัว คุณกลัวเพราะคุณไม่มีความบริสุทธิ์ใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังกระทำอยู่
แล้วพอพี่โทรไปต่อว่าคุณ
ทำไมโทรกลับมาหาพี่ได้ตั้งเป็นสิบ ๆ สายได้

เธออึ้ง ๆ แล้วก็ร้องไห้
หนูไม่ได้ทำอะไรผิด....พี่ด่าหนู(ร้องไห้)
อ้อ.....ร้องไห้ทำไม
หนูเสียใจ.....
เสียใจเหรอ.....พี่ว่าคุณว่าอย่างไร
พี่ถามว่าอดอยากมาหรือไง หิวใช่ไหม
พี่พูดแบบนี้หนูรู้สึกอย่างไร
หนูเสียใจ
แล้วคุณดูหน้าพี่.....ฉันชี้ที่ถุงน้ำใต้ตาตุง ๆ ของฉัน
หนูว่าถุงน้ำคู่นี้มาได้ยังไง
มันมาจากการกระทำของคุณ ถุงน้ำใต้ตานี่มาจากการร้องไห้เกือบทุกวันในระยะเวลาสี่ปี
อ้อ.....นับปีนี้ด้วยเป็นปีที่ห้าคุณเอา 365 คูณเข้าไป
นี่....ฝีมือของคุณพี่ต่อว่าคุณแค่นี้....น้อยไปซะอีก

หนูไม่เคยอยากได้สามีใคร
ตัวพี่คิดไปเองความคิดนอกจากทำร้า่ยพี่เองแล้วยังทำร้ายคนบริสุทธิืคนอื่น ๆ ด้วย
แล้วใครมาคุยกับสามีพี่ก็ไม่ใช่ว่าเขาอยากได้ของพี่เสมอไป
อิ.....เว.....ร......เอ้ยยยยย
คุณปฏิเสธคนได้่ทั้งโลกนะ......แต่คุณปฏิเสธตัวเองไม่ได้
คุณหลอกคนได้ทั้งโลกแต่ที่หลอกไม่ได้คือตัวคุณเอง
คุณบอกว่าไม่ ไม่ และไม่ แต่ระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมามันคืออะไร
ทำไมพี่ถึงคิดเป็นเองตั้งห้าปี
คุณพูดว่าไม่แต่การกระทำคุณมันไม่ใช่
คำพูดกับการกระทำคุณมันสวนทางกัน

หากคุณว่าไม่ใช่
กล้าบอกสามีไหมกับเรื่องที่เกิดขึ้น
กล้าพูดกับเพื่อนร่วมงานไหมกับเรื่องเข้าใจผิดนี้
กลับไปคิดใหม่ให้ดี ดี อย่ามาปฏิเสธพล่อย ๆ หากใจยังไม่ยอมรับความผิดที่ตัวเองก่อ
คุณรู้ไหมลูกสาวพี่หนีไปอยู่บ้านยายระยะเวลาเท่ากับที่คุณมีอะไรกับสามีพี่
ลูกชายพี่สิ้นความเคารพ ไม่เชื่อฟังสิ่งที่พ่อเขาบอก สอน เพราะพ่อทำให้เขาเห็นว่าพ่อเชื่อถือไม่ได้
นี่คือปัญหาที่เกิดกับครอบครัวพี่
ซึ่งคุณจะปฏิเสธไม่ได้
หนูไม่มี......
ไม่ต้องพูด.....ฉันตัดบทคุณพูดพี่ก็ไม่เชื่อ
เพราะพี่จะเชื่อสิ่งที่พี่ได้ยิน ได้เห็น
พี่เห็นข้อความที่คุณส่งหาสามีพี่...พี่ถ่ายรูปไว้
พี่ได้ยินกับหูที่คุณบอกว่าสามีพี่ว่า "น้องรักพี่ น้องคิดถึงพี่ น้องเป็นห่วงพี่"
แค่นี้.....ก็มากพอที่จะให้พี่ตัดสินใจได้ว่าอะไรเป็นอะไร.....คุณไม่ต้องมาแก้ตัว

หนูแค่อยากบอกว่า.....พี่จะมาโทษหนูคนเดียวไม่ได้
เพราะพี่เค้าไม่ได้คุยกับหนูคนเดียว(เอาแล้วมั๊ยล่ะพ่อ)
เราบอกเธอว่า
ที่พี่ต้องคุยกับคุณเพราะคนอื่นพูดกันรู้เรื่อง
คนอื่นยอมรับผิด เลิกการกระทำทุกอย่างก็จบ
แต่คุณไม่ใช่
คุณไม่ยอมเลิก คุณไม่ยอมวางมือ
คุณลากยาวมากี่ปีบอกพี่ได้ไหม

พี่ถามสามีพี่ว่าน้องไม่มีสามีเหรอสามีพี่ก็ตอบว่ามี
แล้วเค้ารู้ไหมว่าพ่อมีเมีย รู้
รู้คุณรู้ทั้งรู้คุณยังทำลงไปได้
คุณทรยศต่อสามี
สามีพี่ทรยศต่อครอบครัว
ทั้งหมดใครจะเป็นคนชดใช้
คุณทำร้ายพี่ทั้งที่ที่เรายังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันด้วยซ้ำ
ลูกพี่สองคนทำอะไรให้คุณ คุณถึงทำกับเขาได้ขนาดนี้
ครอบครัวพี่แตกแยก....สามีพี่เป็นส่วนสำคัญที่ก่อเรื่อง
แต่คุณเป็นหญิงมีสามี มีลูก
คุณไม่สามารถยับยั้งชั่งใจตัวเองได้เชียวหรือ
คุณจะมองหน้าสามี มองหน้าลูกคุณได้อย่างไร

และที่สำคัญอย่างที่พี่บอก
สรรพสิ่งเลวร้ายประดามีอันอาจเกิดขึ้นได้จากตัวพี่
แล้วไม่เกิดขึ้น...นั่นก็เพราะพี่ไม่ทำไม่ใช่ทำไม่ได้.....ขอให้เข้าใจไว้

หากคุณบอกว่าไม่มีอะไรก็จบกันแค่นี้.....เราไม่ต้องพูดกันอีก
คุณทำตัวคุณให้ดี.....คุยเหมือนที่เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ คุย

พ่อจะว่าอย่างไร.....ฉันหันไปถามสามี
สามีตอบว่า.....คุยกันให้จบ จบ ต่อไปเราก็ไม่อะไรอีก
ไม่ต้องโทรหาพี่......มีอะไรลากเก้าอี้มานั่งคุยกันต่อหน้าคนทั้งสำนักงานเลย
คุยกันแบบพี่น้อง
หนูก็อยากให้พี่เห็นหนูเป็นน้องเป็นลูกเลยก็ว่าได้....เธอบอกสามีเรา

เราก็เจือกเข้าไปเลยว่า
นั่นอยู่ที่การวางตัวของคุณ
คุณทำตัวเป็นน้อง....คนก็จะมองคุณเป็นน้อง
ส่วนครอบครัวพี่ พี่จะจัดการเอง

หนูก็จะจบเหมือนกัน.....
แต่หนูของบอกไว้ก่อนว่า
หากพี่เค้าทำตามที่เค้าพูดไม่ได้.....ถ้าพี่จะเลิกกัน
นั่นเพราะพี่เค้าไม่สามารถปฏิบัติตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ได้
นั่นไม่เกี่ยวกับหนู อย่ามาโทษหนู
หนูเครียด หนูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง (ร้องไห้)

หึ หึ งั้นเอาให้มันจบกันวันนี้ก็แล้วกัน
หากต่อไปยังมีเรื่องแบบนี้อีกพี่บอกไว้ก่อนเลยนะว่ามีเรื่องแน่ ๆ
หนูก็รู้ว่าพี่มีข้อมูลทุกอย่างของหนู
ไม่งั้นพี่จะโทรไปบ้านหนูได้อย่างไร
ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ บ้านพ่อสามีหนู อีเมลล์สามีหนู พี่ก็ไม่ใช่ไม่มี
พี่ให้อภัยคุณทั้งคู่มามากพอแล้ว
ต่อไปนี้.....มีแต่พังกับพังพี่จะไม่ให้โอกาสใครอีก

ฉันปิดการขายด้วยการเรียกหล่อนมานั่งเก้าอี้ตัวเดียวกับฉัน
มานี่..มาให้พี่กอด
หากคุณบอกว่าพี่เข้าใจผิด
ให้กลับไปทบทวนการกระทำของตัวเองใหม่
ไม่อยากถูกเข้าใจผิด.....ก็อย่าทำผิด
อยากให้พี่มองหนูเป็นน้อง
ก็ต้องทำตัวเป็นน้องอย่างที่คนอื่น ๆ เป็น
มองเข้ามาในตัวเองบ้างว่าเราทำอะไร ทำอย่างไร คนถึงได้่มองเราอย่างนั้น
เราสื่อสารอะไรออกไป
คนเราคิดอะไร ก็มักจะออกมาทางสีหน้าท่าทาง แวตา และคำพูดเสมอ
เขาเรียกว่า"อวัจนภาษา" คือภาษาที่สื่อออกมาได้โดยไม่ต้องพูด
คิดให้ดี.....การแสดงออกก็จะดี
คิดไม่ดี.....การแสดงออกก็ไม่ดี
อย่ามัวแต่มองว่าทำไมคนอื่นมองเราอย่างนั้น
ให้คิดว่า.....เราทำอะไรลงไปเขาถึงมองเราแบบนั้น

และเรื่องที่เราคุยกันวันนี้
พี่พูดขนาดนี้....หากน้องยังไม่หยุดก็โง่เกินไปแล้ว
(หันไปหาสามี)และหากพ่อไม่หยุดพ่อก็โง่กว่าน้องเขา
แต่.....หากยังเกิดเรื่องอีกแม่รู้แล้วแม่ยังยอมอยู่กับพ่ออีกแม่นี่แหล่ะโง่ที่สุด
ซึ่งไม่มีทางแน่นอน.....ขอบอก

ฉันก็บอกเธอว่า....ไป.....กลับบ้านไปอ่านหนังสือซะ.....พี่จบแล้ว....ขอบคุณที่มาคุยกับพี่
เราเข้าใจกันดีแล้วใช่ไหม.....ค่ะ(ยกมือไหว้.......เช็ดน้ำตาแล้วเดินอ่อนระโหยโรงแรงจากไป)

ฉันหันมาถอดบทเรียนให้กับสามี
ได้ยินที่น้องมันพูดเมื่อกี๊ไหม
ที่ว่า"พี่อย่ามาโทษหนูคนเดียวพี่เค้าไม่ได้คุยกับหนูแค่คนเดียว"
กับที่บอกว่า"พี่จะเลิกกันนั่นเพราะพี่เค้าทำผิดต่อพี่เอง ไม่สามารถปฏิบัติตามข้อตกลงได้เอง"
ไม่เกี่ยวกับหนู.....อย่ามาโทษหนูว่าเป็นสาเหต
พ่อได้ยินชัดไหม

"รู้เช่นเห็นชาติกันหรือยังทีนี้"

แม่นึกไม่ถึงเลยนะว่าเค้าจะพูดคำนี้ออกมา
เห็นไหม.....นอกจากไม่รับ ๆ ในสิ่งที่ตัวเองกระทำแล้ว
มันยังโยนเผือกร้อนมาให้พ่ออีก...กล้าเนอะ

จบข่าวชาวบ้านประจำวันนี้.
Malela....รายงาน
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรับชม
หวังเป็นอย่างยิ่งว่า
คงจะไม่มีข่าวต่อไปอีก

สวัสดีค่ะ