สับสนค่ะ มันคืออะไรเนี่ยยย
เมินที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึงเราไปอ่งไปอ่อยอะไรแล้วเค้าเมินนะคะ แต่อยู่ดีๆก็เมินอะ!!! แล้วเป็นๆหายๆเดี๋ยวดีเดี๋ยวเมิน อะไรเนี่ยยยย เอาล่ะขอเล่าโดยละเอียด(ขออภัยหากยาว...แต่อยากให้ละเอียดเพื่อขอคำวิเคราะห์อะค่ะ555)
เราได้เข้าร่วมกิจกรรมอย่างนึงซึ่งเจอกับนายซึนคนนี้มาระยะนึงแล้วประมาณ3-4เดือนได้ ไอ้ตอนแรกมันก็ไม่มีอะไรนายซึนก็ดูมีมนุษยสัมพันธ์ดีเป็นเลิศ...ก็ออกขี้อ่อยหน่อยๆแหละ55 พี่แกจะเอาใจใส่ผู้คนอย่างละมุนละม่อมอย่างทั่วถึง สุภาพม๊าก(ขั้นเว่อร์) โดยเฉพาะกะสาวๆนี่...อืมม..เป็นอันรู้กันนะ
ส่วนที่เกี่ยวกับเราตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรผิดวิสัย อาจจะนิดๆหน่อยๆแค่ว่าวันไหนแต่งหน้าแต่งตัวสวยหน่อยพี่แกก็ยิ้มหวานปานหยดเข้ามาคุยนู่นนี่เสียงนุ่มๆ เราก็ยิ้มสวยๆคุยไปตามเรื่อง แต่!!เหตุการณ์มันเกินเลย...เอ๊ยย...ไม่ใช่ๆ..แค่เริ่มรู้สึกว่านายซึนชักจะมายิ้มหวานให้บ่อยไปหน่อย เรากลัวจะเลยเถิดเลยไม่ค่อยสบตาแก แต่ไม่ได้บึ้งตึงหรือหลีกเลี่ยงใดๆนะ คือคุยปกติ แต่ไม่รับส่งสายตาหรือยิ้มให้มากเกินอะ..ก็ความจริงก็ไม่ได้สนิทกันอะ
นายซึนเหมือนจะเซนส์ไวใช่เล่น คือพอเราเฉยๆปั๊บพี่แกก็เฉยมั่ง แต่ไอ้เฉยของแกนี่ไม่มองหน้า ไม่คุยอะไรเลย จะว่างอนมันก็ไม่น่าใช่เพราะก็ไม่ได้สนิทที่สำคัญนายซึนนี่ไม่ใช่หนุ่มน้อยวัยใสใจแบ๊วนะ(ถ้าเป็นงั้นจะเป็นฝ่ายโอ๋เอง เค้าชอบเด็ก ฮ่าๆๆๆๆ) แล้วสังเกตุจะไปป้วนเปี้ยนกะเพื่อนสนิทเราอย่างไม่เคยป้วนเปี้ยนมาก่อน จะเอาตัวตายตัวแทนหรือไงเนี่ย เราก็กลัวสัมพันธภาพจะมัวหมองก็เลยยิ้มให้ไปทีนึง...อะ..พี่แกก็กลับมายิ้มหวานโปรยน้ำตาลต่อ มันก็เหมือนจะปกติใช่มั๊ย...แต่
แต่พอวันนี้ปะหน้ากัน สังเกตุพี่แกจะยิ้มก็ไม่เชิงจะเฉยก็ไม่เชิง คือยิ้มแต่ เอ๊าา พอหันมานิดนึงก้หยุดยิ้มไอ้เรายิ้มให้ค้างอยู่ก็วืดไป แล้วตลอดวันก็ไม่เฉียดกรายเข้าใกล้ ปกติต้องซ้ายทีขวาที เอ๊ะ วันนี้ซ้ายขวาเหมือนกันแต่ไปซ้ายขวาอยู่นู่นนนสุดมุมห้อง แล้วก็ไม่ให้ความสนใจใดๆกับเรา แต่โฉบไปโฉบมาแถวๆที่คนสวยหน่อยอยู่ ส่วนเรานี่ประมาณว่าละเลยไปโดยตั้งใจ(คือมันมีบางช่วงที่ตามหน้าที่แล้วนายซึนต้องมาใส่ใจเราหน่อยนะ แต่นี่ทำลืมว่าตูรอคอมเมนต์อยู่นะว๊อยย)
พอจะกลับบ้าน เดินผ่านที่แกยืนอยู่ เราเลยหันไปลานายซึนก็ตรงเข้ามาคุย ยิ้มหวานมาอีกละแต่ปากดันไปชมเพื่อนเรางู้นงี้ อ๊ะ อีตานี่หนิ แล้วตามองชั้นทำไมยะ หมั่น!
คือเอาจริงๆนะ ไอ้เราอะไม่อะไรหรอก เพราะดูออกแต่แรกแล้วว่าพี่แกออกแนวบริหารเสน่ห์...แต่แบบว่า...รู้สึกเหมือนถูกปั่นหัวอะ ทั้งๆที่สาบานได้ว่าไม่เคยไปอ่อยไรแกนะ ชัวร์ไม่มั่วนิ่ม คือคุยยิ้มให้พี่แกตามเรื่องตามราวแต่ไม่เคยไปทำชะมดชม้ายอะไรแน่นอน ตอนนี้เลยคิดๆว่าแกจะเอายังไงกะช้านน
เราคิดแล้วก็ไม่เข้าใจ คือเค้าต้องการอะไรอะ ให้เราแสดงความปลาบปลื้มเหรอ คือด้วยความที่ต้องเจอกันไปอีกพักใหญ่มากถ้าเราจะทำไม่สนเลยมันก็ลำบากใจอะ เดี๋ยวพี่แกทำมึนตึงใส่มันจะมีผลกระทบกับงานที่ต้องพึ่งพี่แก
.......คือ...........ทั้งหมดนี่มันคืออะไรกันคะ.........เราควรทำไงอ่ะ......เพลีย-__-
ปล. ขออภัยหากกระทู้นี้สร้างความรำคาญหรือไม่พอใจใดๆแก่ท่านใดที่เข้ามานะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความเห็นและคำแนะนำค่ะ
และขออภัยหากตั้งไม่ถูกห้อง..คือไม่รู้จะตั้งห้องไหนจริงๆอะค่ะYY
โดนผู้ชายเมิน!!!! อะไรเนี่ยยย กรี๊สสสสส
เมินที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึงเราไปอ่งไปอ่อยอะไรแล้วเค้าเมินนะคะ แต่อยู่ดีๆก็เมินอะ!!! แล้วเป็นๆหายๆเดี๋ยวดีเดี๋ยวเมิน อะไรเนี่ยยยย เอาล่ะขอเล่าโดยละเอียด(ขออภัยหากยาว...แต่อยากให้ละเอียดเพื่อขอคำวิเคราะห์อะค่ะ555)
เราได้เข้าร่วมกิจกรรมอย่างนึงซึ่งเจอกับนายซึนคนนี้มาระยะนึงแล้วประมาณ3-4เดือนได้ ไอ้ตอนแรกมันก็ไม่มีอะไรนายซึนก็ดูมีมนุษยสัมพันธ์ดีเป็นเลิศ...ก็ออกขี้อ่อยหน่อยๆแหละ55 พี่แกจะเอาใจใส่ผู้คนอย่างละมุนละม่อมอย่างทั่วถึง สุภาพม๊าก(ขั้นเว่อร์) โดยเฉพาะกะสาวๆนี่...อืมม..เป็นอันรู้กันนะ
ส่วนที่เกี่ยวกับเราตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรผิดวิสัย อาจจะนิดๆหน่อยๆแค่ว่าวันไหนแต่งหน้าแต่งตัวสวยหน่อยพี่แกก็ยิ้มหวานปานหยดเข้ามาคุยนู่นนี่เสียงนุ่มๆ เราก็ยิ้มสวยๆคุยไปตามเรื่อง แต่!!เหตุการณ์มันเกินเลย...เอ๊ยย...ไม่ใช่ๆ..แค่เริ่มรู้สึกว่านายซึนชักจะมายิ้มหวานให้บ่อยไปหน่อย เรากลัวจะเลยเถิดเลยไม่ค่อยสบตาแก แต่ไม่ได้บึ้งตึงหรือหลีกเลี่ยงใดๆนะ คือคุยปกติ แต่ไม่รับส่งสายตาหรือยิ้มให้มากเกินอะ..ก็ความจริงก็ไม่ได้สนิทกันอะ
นายซึนเหมือนจะเซนส์ไวใช่เล่น คือพอเราเฉยๆปั๊บพี่แกก็เฉยมั่ง แต่ไอ้เฉยของแกนี่ไม่มองหน้า ไม่คุยอะไรเลย จะว่างอนมันก็ไม่น่าใช่เพราะก็ไม่ได้สนิทที่สำคัญนายซึนนี่ไม่ใช่หนุ่มน้อยวัยใสใจแบ๊วนะ(ถ้าเป็นงั้นจะเป็นฝ่ายโอ๋เอง เค้าชอบเด็ก ฮ่าๆๆๆๆ) แล้วสังเกตุจะไปป้วนเปี้ยนกะเพื่อนสนิทเราอย่างไม่เคยป้วนเปี้ยนมาก่อน จะเอาตัวตายตัวแทนหรือไงเนี่ย เราก็กลัวสัมพันธภาพจะมัวหมองก็เลยยิ้มให้ไปทีนึง...อะ..พี่แกก็กลับมายิ้มหวานโปรยน้ำตาลต่อ มันก็เหมือนจะปกติใช่มั๊ย...แต่
แต่พอวันนี้ปะหน้ากัน สังเกตุพี่แกจะยิ้มก็ไม่เชิงจะเฉยก็ไม่เชิง คือยิ้มแต่ เอ๊าา พอหันมานิดนึงก้หยุดยิ้มไอ้เรายิ้มให้ค้างอยู่ก็วืดไป แล้วตลอดวันก็ไม่เฉียดกรายเข้าใกล้ ปกติต้องซ้ายทีขวาที เอ๊ะ วันนี้ซ้ายขวาเหมือนกันแต่ไปซ้ายขวาอยู่นู่นนนสุดมุมห้อง แล้วก็ไม่ให้ความสนใจใดๆกับเรา แต่โฉบไปโฉบมาแถวๆที่คนสวยหน่อยอยู่ ส่วนเรานี่ประมาณว่าละเลยไปโดยตั้งใจ(คือมันมีบางช่วงที่ตามหน้าที่แล้วนายซึนต้องมาใส่ใจเราหน่อยนะ แต่นี่ทำลืมว่าตูรอคอมเมนต์อยู่นะว๊อยย)
พอจะกลับบ้าน เดินผ่านที่แกยืนอยู่ เราเลยหันไปลานายซึนก็ตรงเข้ามาคุย ยิ้มหวานมาอีกละแต่ปากดันไปชมเพื่อนเรางู้นงี้ อ๊ะ อีตานี่หนิ แล้วตามองชั้นทำไมยะ หมั่น!
คือเอาจริงๆนะ ไอ้เราอะไม่อะไรหรอก เพราะดูออกแต่แรกแล้วว่าพี่แกออกแนวบริหารเสน่ห์...แต่แบบว่า...รู้สึกเหมือนถูกปั่นหัวอะ ทั้งๆที่สาบานได้ว่าไม่เคยไปอ่อยไรแกนะ ชัวร์ไม่มั่วนิ่ม คือคุยยิ้มให้พี่แกตามเรื่องตามราวแต่ไม่เคยไปทำชะมดชม้ายอะไรแน่นอน ตอนนี้เลยคิดๆว่าแกจะเอายังไงกะช้านน
เราคิดแล้วก็ไม่เข้าใจ คือเค้าต้องการอะไรอะ ให้เราแสดงความปลาบปลื้มเหรอ คือด้วยความที่ต้องเจอกันไปอีกพักใหญ่มากถ้าเราจะทำไม่สนเลยมันก็ลำบากใจอะ เดี๋ยวพี่แกทำมึนตึงใส่มันจะมีผลกระทบกับงานที่ต้องพึ่งพี่แก
.......คือ...........ทั้งหมดนี่มันคืออะไรกันคะ.........เราควรทำไงอ่ะ......เพลีย-__-
ปล. ขออภัยหากกระทู้นี้สร้างความรำคาญหรือไม่พอใจใดๆแก่ท่านใดที่เข้ามานะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความเห็นและคำแนะนำค่ะ
และขออภัยหากตั้งไม่ถูกห้อง..คือไม่รู้จะตั้งห้องไหนจริงๆอะค่ะYY