วันศุกร์อีกแล้ว  หนึ่งอาทิตย์ช่างมาเร็วจัง
เวลาผ่านมา  เวลาผ่านไป   ชีวิตหดสั้นลง หรือไม่หนอ?

ถ้าใช้ชีวิตทำอะไรตามสัญชาตญาณ  มันก็สุข  สะใจดี  
ทำให้รู้สึกถึงความคุ้มค่า  ทำให้รู้สึกถึงความมีตัวตน
เช่น  การกิน    เซ็กส์   การเอาชนะในเกมส์  หรือ/และการเอาตัวรอดจากอะไรสักอย่าง  เป็นต้น

ความสุข มีทั้งอย่างหยาบ ใครๆก็ทำกัน หรือทำได้  ไม่ยาก
แต่  ความสุขอย่างละเอียด  อาจไม่ค่อยมีใครทำ  ทำไม่ได้  ไม่รู้ ไม่มีประสบการณ์ หรือไม่มีเวลา
เช่น    สนทนาอย่างสร้างสรร    ฟังธรรมจากผู้รู้    ฟังเพลงดีๆ    พินิจงานศิลป์  เป็นต้น

การมีเวลาว่าง เพื่อทำสิ่งอื่น ที่นอกเหนือการเคลื่อนไหวเพื่อยังชีพ อย่างที่เป็นการแสวงหาสุขอย่างละเอียดนั้น
เป็นการหยุด  เพื่อ เปิดใจและชื่นชมโลกต่างแง่มุม   อย่างที่งดงามอันควรค่าแก่ การพินิจและชื่นชม  ดูบ้าง
เพราะ   มันคงเป็นสิ่งอัศจรรย์นะ   ที่ ทำได้ต่อสิ่งๆนี้  ด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง และได้พัก และพักเป็น

ร่างกายกับจิตใจของเรา   เป็นผลการใช้งานที่ผ่านมาของวันเวลาที่ท่องไปในโลกกว้าง...
ผ่านความซับซ้อน  หลากหลายมิติ   หลายความหมาย   ทั้งสำเร็จบ้าง  ล้มเหลวบ้าง  ผิดพลาดบ้าง คละเคล้ากัน
ไม่สมควรที่จะไปติดตรึงกับอดีต  และแม้การใฝ่ถึงอนาคตจนมากเกินจำเป็น มากกว่า ความจริงของวันนี้ เวลานี้
เพราะ  ว่าถึงที่สุด คุณก็เอาอะไรไปไม่ได้    ไม่มีการครอบครองไว้โดยมั่นคงหรือจริงแท้  สักอย่างเดียว

มีแต่  การรู้จักลดละวาง อย่างถึงที่สุด  จึงจักไปสร้างจิตสำนึกใหม่แห่งปัญญาญาณได้อย่างเป็นจริง

ดังนั้น   เวลาว่างและการรู้จักพัก  อย่างชื่นชมในสิ่งต่างๆ
ก็คือ   การปฏิเสธอย่างยอมรับ  ความเป็นเช่นที่มันเป็น  อย่างน่าทึ่งได้
และเป็นการปฏิเสธที่ไม่ใช่การต่อต้าน   แต่เป็น....
การเปิดใจยอมรับ  อย่างเคารพ  ต่อสิ่งที่เราอาจครอบครองไว้ หรือโยงใยของประสบการณ์ ทั้งหลายแหล่ ก็ตาม

เวลาว่างและการพัก  คือ  การถอดเสื้อคลุมของละครหน้าฉาก เพื่อจะเปล่าเปลือยต่อพันธนาการทั้งหลาย
ไปสู่  ความจริงที่เรียบง่าย  แต่แรก ..