ผมเป็นอีกคนนึงที่ต้องห่างไกลกับลูก ลูกชายผมอยู่กับยายที่หาดใหญ่ ทุกครั้งที่ได้กลับไปหาดใหญ่ผมจะกอดเค้าพร้อมกับบอกว่า "พ่อรักลูก" ซึ่งผมก็ไม่อาจทราบได้ว่าสำหรับเค้าจะเข้าใจมากน้อยแค่ไหนแต่สำหรับผมมันสุขใจทุกครั้งที่ได้กอดพร้อมกับบอกรัก ทุกครั้งที่ถึงเวลาจะกลับไปดีใจอย่างที่สุด แต่พอถึงเวลาต้องกลับมาทำงานแทบขาดใจ น้ำตามันจะไหลทุกครั้ง บางครั้งถ้าแฟนผมร้องไห้ ผมถึงกับร้องตาม 1000 กิโล ระยะทางที่แสนไกล แต่หัวใจไม่เคยไกลตาม ฝากถึงคนที่อยู่กับลูก ฝากกอดลูกเผื่อผมด้วยนะครับ


ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่อยู่ห่างไกลลูก สู้ ๆ ครับเดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกัน (แอบบอกตัวเองด้วย)