คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 11
ชอบเรียนแล้วทำได้ดีไหมคะ หรือว่าแค่ชอบเฉยๆ งานดีไซน์คืองานที่มาทั้งจากพรสวรรค์และพรแสวง คือมีฝีมืออยู่แล้ว และไปหาความรู้เพื่อฝึกฝนให้เก่งมากขึ้น
มองดูที่ตัวเองก่อน อย่ามองแค่ว่าชั้นชอบ ไม่ชอบ ... ดูว่าเราไปทำงานด้านนี้แล้วมันจะได้ไหม คิดว่าไหวไหม ถ้าคำตอบว่าใช่ ก็ลุยไปเลย
แต่ถ้าไม่มั่นใจในฝีมือ ไม่เคยมีผลงานให้ใครเห็น ไม่มีเอกลักษณ์ประจำตัว ไม่มีแรงบันดาลใจ แค่รู้สึกว่าชอบ เพราะไม่มีวิชาคำนวณ ไม่มีการท่องจำ ... แบบนี้ ควรทบทวนใหม่ค่ะ
งานด้านภาษา ก็เป็นงานที่ดีนะคะ เดี๋ยวนี้ใครก็พูดได้ .... ถ้าทำให้ดี ก็ต้องเลือกสักสาขาวิชา เพื่อเป็นหนทางเดินต่อไปว่าจะได้ทำงานเครือข่ายไหน เท่าันั้นเองค่ะ
มองดูที่ตัวเองก่อน อย่ามองแค่ว่าชั้นชอบ ไม่ชอบ ... ดูว่าเราไปทำงานด้านนี้แล้วมันจะได้ไหม คิดว่าไหวไหม ถ้าคำตอบว่าใช่ ก็ลุยไปเลย
แต่ถ้าไม่มั่นใจในฝีมือ ไม่เคยมีผลงานให้ใครเห็น ไม่มีเอกลักษณ์ประจำตัว ไม่มีแรงบันดาลใจ แค่รู้สึกว่าชอบ เพราะไม่มีวิชาคำนวณ ไม่มีการท่องจำ ... แบบนี้ ควรทบทวนใหม่ค่ะ
งานด้านภาษา ก็เป็นงานที่ดีนะคะ เดี๋ยวนี้ใครก็พูดได้ .... ถ้าทำให้ดี ก็ต้องเลือกสักสาขาวิชา เพื่อเป็นหนทางเดินต่อไปว่าจะได้ทำงานเครือข่ายไหน เท่าันั้นเองค่ะ
แสดงความคิดเห็น
ทำตามใจหรือครอบครัวดี ?
ขอย้อนกลับไป ช่วงที่เรียนอยู่มัธยม เราเรียนม4-ม6 ที่นิวซีเเลนด์คะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ลำบากมาก เพราะมีเเผ่นดินไหวตลอดเวลา
จนทำให้ไม่เป็นอันเรียน เเต่ก้ผ่านมาได้ พอขึ้น ม 6 ปุ๊บ เราก้คิดไว้เลยว่ายังไงฉันจะต้องเรียน เเฟชั่นดีไซน์ให้ได้ มันคือความฝันตั้งเเต่ม.ต้น
ประจวบว่า วิชานี้เป็นวิชาที่เราถนัด เราเลยเลือกทางนี้จนจบม 6 ปุ๊บ กลับมาเมืองไทย มีเวลาว่าง 3-4 เดือน บอกกับพ่อว่าจะไปเรียนอังกฤษ
ด้านเเฟชั่น พ่อก้ตกลง เเต่ เเม่เราไม่เห็นด้วย เเละญาติๆเราทุกคนต่างพากันว่า ส่งไปเรียนถึงต่างประเทศกับเอาวิชาไรมาก้ไม่รู้ ไม่น่าส่งเลย
เราก้เเบบเสียใจมากตอนนั้น ไม่รู้จะทำยังไง พ่อก้มาบอกว่าจะไม่ให้ไปเเล้วต่างประเทศ ให้เข้ามหาลัยเมืองไทยเเทน เเต่เราอยากไปต่างประเทศ
เราไม่อยากเรียนที่ไทย