แ้พ้ตั้งแต่วีค ทีี 6 จนตอนนี้ 11 วีคแล้ว ลาป่วยไป 2 ครั้ง ก็บอกว่าแพ้ท้องมาก เวียนหัว คลิ่นไส้ อาเจียน แล้วทานอะไรไมไ่ด้ ทำให้ยิ่งไม่มีแรงเลยค่ะ แต่ทางที่ทำงานบอกว่า ไม่จำเป็น ไม่อยากให้ลา (ไม่รู้หัวจิตของใจของคนพูด คำว่า "จำเป็น" คือต้องมีอาการอย่างไร มันเป็นผู้ชายค่ะคงยิ่งไม่มีทางเข้าใจอะไรได้เลย)

เราก็เลยบอกว่า ก็เกรงใจเพื่อนร่วมงานแต่ก็ไม่ไหว  ไปหาหมอหมอก็ถามไหวไหม ไม่งั้นก็ให้นอน รพ ให้น้ำเกลือ เราก็ยังอยากทนเองอยู่ให้ถึงที่สุด
ก็เลยบอก ไอคนใจดำที่ทำงานไปว่า กำลังจะลาออก เพราะก็ไม่อยากลาป่วยบ่อยๆ (แต่ลาไปแค่สองครั้ง ในขณะที่ กม.แรงงานให้ลาได้ ปีละ 30 วัน) มันก็หน้าซีด หน้าเสีย เพราะคนทำงานมีน้อย ถ้าลาออกมันแย่แน่ๆ มันก็เลยเสนอว่า ให้ลองทำงานจากบ้านดู ให้กลับไปคิดอีกทีเรื่องลาออก

แล้วเราก็ลองทำงานจากที่บ้าน ปรากฎว่า ทำงานได้ประมาณ 70-80% เพราะงานบางตัว ไม่สามารถดึงข้อมูลขณะอยู่บ้านได้
เราทำงานจากบ้านได้แค่ เริ่มวันที่สอง ไอคนใจไม้ไส้ระกำ ก็ถามอีกว่า เฮ้ยนี่เธอ ยังทำจากบ้านอยู่อีกเหรอ ทำไมไม่เข้าออฟฟิศ

โห วิบเลยค่ะ ถามมันกลับว่า เมิงกะให้กรู ทำงานจากบ้านวันเดียวเนี่ยนะ กรูแพ้ท้องนะ ไม่ได้ท้องเสีย วันเดียวจะหายได้ไง

ตอนี้ต้องฝืนสังขาร นั่งรถเดินทาง มาทำงาน กลับเข้าออฟฟิศ เดินสโลสเล ไม่มีแรง อาหารแถวที่ทำงานก็ทานไม่ได้ เหม็นมาก จะเป็นลมตลอดเวลา
ตอนนี้ยังไงก็คงลาออกแน่นอนแล้ว รอแค่แจ้งวันลาออก เพราะยังต้องรอ โบนัสอยู่ ยังแจ้งไม่ไ่ด้

ระหว่างนี้ คุณแม่ๆ ถ้าเจอคนใจไม้ไส้ระกำ ใจดำ เห็นแก่ตัว แบบนี้ จะำทำอย่างไรดีคะ อาการก็แย่ทุกวัน

เรารู้แค่ว่า มันทำบาปทำกรรมมากที่ทรมานคนท้อง ไม่ท้องไม่รู้หรอกว่า คนท้องที่แพ้ท้องมันทรมานกายและใจแค่ไหน