เพื่อนๆเคยไหม เวลาที่กำลังท้อแท้ หมดกำลังใจ
เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีใครเคียงข้าง มันว้าเหว่จับใจ

เราไม่ใช่วัยรุ่นแล้วแต่เป็นแม่ลูกอ่อน บางทีการที่มีสามีอยู่ข้างๆก็ไม่ได้ทำให้อบอุ่นใจขึ้นเลย
เวลาเหนื่อยหัวใจก็มีเพียงแต่รอยยิ้มของลูกที่เหมือนน้ำทิพย์ชโลมหัวใจที่ห่อเหี่ยวให้มีชีวิตและเรี่ยวแรงขึ้นมา

พ่อแม่เป็นสิ่งต้องห้ามและสำคัญที่สุดที่ต้องเทิดทูนไว้เสมอ เราเข้าใจและซาบซึ้งในเรื่องนี้
เมื่อเราต้องอึดอัดกับแม่สามี เราพูดไม่ได้ หรือแม้แต่จะคุยกับสามี สามีก็ไม่พอใจ รู้สึกเหมือนเราทำอะไรก็ผิดไปหมด
น้อยใจ เสียใจ  สารพัดประเดประดังเข้ามา

เราเครียดและรู้สึกเหนื่อยใจมากมาย กับการที่ต้องคอยแคร์คนรอบข้าง จนต้องแอบร้องให้ตอนดึกๆหลังจากทีั่ทุกคนหลับแล้ว
และมันยังเก็บสะสมอยู่ในใจ ไม่อยากจะเล่าให้พ่อแม่ตัวเองรู้ เพราะท่านยิ่งทุกข์ใจ เลยต้องเก็บไว้เองคนเดียว

เพื่อนๆเวลาที่ทุกข์ใจ หาทางออกกันยังไงบ้างคะ มีวิธีไหนที่จะพอให้คลายได้บ้าง รบกวนช่วยแนะนำทีค่ะ