เมื่อคืนอากาศร้อน นอนคิดว่าตื่นเช้ามา จะขี่รถถีบไปกาดแม่เหียะ เอ้ย! โทษที ตลาดท่าเตียน หาโอเลี้ยงเย็นๆดับร้อนเสียหน่อย
ยังไม่จอดรถดีเลย เจอเกริล์แก๊งค์ยายเมี้ยน เต้าข่าวเม้าท์กระจาย เรื่องพ่อโกของป้า กับแม่อัง ดังลั่น ก็รู้น่ะถ้าไม่มีแกเรื่องมันอาจจะไม่บาน
ปลายจน พ่อโกของป้าได้ สมหวังแต่งกับแม่อังเป็นแน่ แต่เรื่องที่แก เม้าท์นั้น คนไทยเขาถือ
เซ็ง ! ยายเมี้ยน กลับมาถึงบ้าน ก็เห็นแม่อร กับ คุณยาย นั่งปรับทุกข์ ไหนจะ เรื่องข่าวเม้าท์กระจายไปทั่วคุ้งน้ำ แห่งคลองบางกอกน้อย
ไหนจะเรื่องที่ หมอโยชิและพ่อกำนัน มาทาบทามอีก
" แม่ว่าไงค่ะ "
" มันก็พูดยาก เขาก็เข้าตามตรอกออกตามประตู คนของเราถึงจะไม่รักใคร่คนของเขา แต่ไอ้เรื่องที่พูดกันมันหนาหูอยู่ ทิ้งไว้
มันก็จะไม่งาม รู้ถึงไหนอายถึงนั้น"
"แต่ยายอังแกปฏิเสธเป็นคำขาดแล้ว"
" นั่นก็สุดแล้วแต่ อย่างที่พ่อกำนันแกว่าแหละคิดดูเสียให้ดีก่อน ที่เขาจะมารับฟังคำตอบใหม่ ว่าแต่คนของเราเถอะ แม่อรรู้ไหม
ว่าเขามีอะไรกับพ่อนัสบ้างหรือปล่าว ?"
" คนของเราคงไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ทางโน้นนะเขาชอบแน่ กำนันก็เคยพูดทาบๆไว้เหมือนกัน"
" เรื่องมันมาถึงแค่นี้แล้ว คิดหรือว่าถ้าพ่อนัสแกกลับมา ทางพ่อกำนันเขาจะไม่ตะขิดตะขวงใจ นั่นมันลูกชายคนเดียวของเขา
อะไรๆก็พร้อมบริบูรณ์หมด เขาก็คงอยากหาผู้หญิงชนิดที่ไม่มีด้วงมีแมงให้ลูกชายเขาเหมือนกัน ถ้าเขากลับมาแล้วไปแต่งกับคนอื่น
ยายอังจะเข้าชาตาร้ายหนักขึ้นไปอีก แกจะดูหน้าใครเขาก็คงไมติด คราวนี้มันก็จะชักเรื่องเก่ามาเล่าลือกันแล้วไม่รู้จักแล้ว"
สงสารแม่อังจัง นั่งหน้าเครียดเชียว
" ยายอังอย่าคิดอะไรเลยลูก นึกเสียว่ามันเป็นบุพเพสันนิวาสของเรา ถ้าหนูไม่ตกลงมันก็จะยุ่ง ถ้าเรายอมตกลงปลงใจแล้ว
ก็อย่าคิดอะไรอีก หากชาตากรรมเราจะต้องเป็นอย่างนี้มันก็ต้องเป็นไปจนได้ สำหรับตัวพ่อดอกมะลิแกไม่มีอะไรที่น่ารังเกียจเลย หาก
ไม่คิดถึงเรื่องเชื้อชาติเสียอย่างเดียวที่พูดนี่ไม่ใช้เพราะเห็นแก่ได้ หรือเห็นแก่ยศฐาบรรดาศักดิ์แกหรอก แต่แกเป็นคนที่มีความหมายของ
ของคำว่า "คน"สมบูรณ์จริงๆ" ( จริงด้วยค่ะคุณยายขา ทั้ง หล่อล่ำ ยิ้มแต่ละทีละลายใจ บรรดาพลพรรค ซุ่มโป่ง อย่างพวกหนูมากมาย
จะว่าไปแล้ว พวกยายเมี้ยนและขาเม้าท์ ต่างก็มีลูกสาวกันทั้งนั้น ที่เมาท์กันทั้งหมดก็เพราะอิจฉา ค่ะ อิจฉา ไม่เชื่อถามตาผลกะตาบัวดูซิ
ค่ะ )
" ก็ไม่มีอะไรนี่นาแม่อัง ดีเสียอีก ไอ้อีบางนี้พูดกันดีนัก แต่งเย้ยมันเสียให้งาม นายช่างแกเป็นถึงหลานแม่ทัพใหญ่ ดูซิว่ามันจะว่ายังไง "
ถูกๆๆๆๆๆๆๆตาผลกับตาบัว พูดถูก อย่างนี้จิ้งจกอย่างป้าต้องให้รางวัล ว่าแล้วป้าก็ห้อยหัวลงมา พรางพนมมือในท่าไหว้ ให้ตาผลกับตาบัว
ไปตีความ ซื้อใต้ดินกันเอาเอง
แม่อังก็เถอะ รู้ไหม พ่อโกของป้าแกมานอนลอยเรือ ซุ่มโป่งดูแม่อัง มืดๆทุกคืน เพราะคำพูดที่แม่อัง ไปพูดใส่หน้าพ่อโกของป้าว่า
" ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ " โถๆๆๆ รู้ไหมประโยคนั้นย้ำติดแน่นอยู่ในความทรงจำ มันก่อให้เกิดความรู้สึกราวกับถูกเฉือดมิรู้
สร่างซา แม่อังเองก็เถอะ ความขมขื่นกับคำพูดของตัวเองดูไม่ต่างกับฝ่ายที่รับฟังอย่างพ่อโกนัก เพียงแต่ฝ่ายหนึ่งมากไปด้วยทิฐิและความ
เกลียดชัง ฝ่ายพ่อโกก็ทะนงตัวพอที่จะรับความผิดหวังอย่างเงียบๆ
รับหมั้นพ่อโกไปเถอะ แม่อัง เชื่อจิ้งจกอย่างป้าซิ ป้าและพลพรรค ซุ่มโป่งคอยโอกาสดีๆ ที่บ้านเราจะได้มีงานมงคล ให้คึกครื้น
คลายเครียดหนีระเบิดกันบ้าง และที่แน่ๆ แม่อังจะได้รู้ว่า
" รักแท้นั้นมีอยู่จริง " เคยฟังไหมเพลงนี้ ป้าน่ะโหลดเพลงลงกระทู้อะไรกับเขาไม่เป็น แต่พลพรรคของป้านั้น เซียน IT
กันทั้งนั้นเดี๋ยวก็ได้ฟัง รอแป็ป
ปล.ตื่นมาได้ตั้งกระทู้ซักกระทู้ เหมือนมีเรี่ยวแรง ต่อสู้ชีวิตยังไงไม่รู้
เห็นฤทธิ์ปากยายเมี้ยนแลัว จิ้งจกอย่างป้าอยาก ขี้ รดปากมัน
ยังไม่จอดรถดีเลย เจอเกริล์แก๊งค์ยายเมี้ยน เต้าข่าวเม้าท์กระจาย เรื่องพ่อโกของป้า กับแม่อัง ดังลั่น ก็รู้น่ะถ้าไม่มีแกเรื่องมันอาจจะไม่บาน
ปลายจน พ่อโกของป้าได้ สมหวังแต่งกับแม่อังเป็นแน่ แต่เรื่องที่แก เม้าท์นั้น คนไทยเขาถือ
เซ็ง ! ยายเมี้ยน กลับมาถึงบ้าน ก็เห็นแม่อร กับ คุณยาย นั่งปรับทุกข์ ไหนจะ เรื่องข่าวเม้าท์กระจายไปทั่วคุ้งน้ำ แห่งคลองบางกอกน้อย
ไหนจะเรื่องที่ หมอโยชิและพ่อกำนัน มาทาบทามอีก
" แม่ว่าไงค่ะ "
" มันก็พูดยาก เขาก็เข้าตามตรอกออกตามประตู คนของเราถึงจะไม่รักใคร่คนของเขา แต่ไอ้เรื่องที่พูดกันมันหนาหูอยู่ ทิ้งไว้
มันก็จะไม่งาม รู้ถึงไหนอายถึงนั้น"
"แต่ยายอังแกปฏิเสธเป็นคำขาดแล้ว"
" นั่นก็สุดแล้วแต่ อย่างที่พ่อกำนันแกว่าแหละคิดดูเสียให้ดีก่อน ที่เขาจะมารับฟังคำตอบใหม่ ว่าแต่คนของเราเถอะ แม่อรรู้ไหม
ว่าเขามีอะไรกับพ่อนัสบ้างหรือปล่าว ?"
" คนของเราคงไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ทางโน้นนะเขาชอบแน่ กำนันก็เคยพูดทาบๆไว้เหมือนกัน"
" เรื่องมันมาถึงแค่นี้แล้ว คิดหรือว่าถ้าพ่อนัสแกกลับมา ทางพ่อกำนันเขาจะไม่ตะขิดตะขวงใจ นั่นมันลูกชายคนเดียวของเขา
อะไรๆก็พร้อมบริบูรณ์หมด เขาก็คงอยากหาผู้หญิงชนิดที่ไม่มีด้วงมีแมงให้ลูกชายเขาเหมือนกัน ถ้าเขากลับมาแล้วไปแต่งกับคนอื่น
ยายอังจะเข้าชาตาร้ายหนักขึ้นไปอีก แกจะดูหน้าใครเขาก็คงไมติด คราวนี้มันก็จะชักเรื่องเก่ามาเล่าลือกันแล้วไม่รู้จักแล้ว"
สงสารแม่อังจัง นั่งหน้าเครียดเชียว
" ยายอังอย่าคิดอะไรเลยลูก นึกเสียว่ามันเป็นบุพเพสันนิวาสของเรา ถ้าหนูไม่ตกลงมันก็จะยุ่ง ถ้าเรายอมตกลงปลงใจแล้ว
ก็อย่าคิดอะไรอีก หากชาตากรรมเราจะต้องเป็นอย่างนี้มันก็ต้องเป็นไปจนได้ สำหรับตัวพ่อดอกมะลิแกไม่มีอะไรที่น่ารังเกียจเลย หาก
ไม่คิดถึงเรื่องเชื้อชาติเสียอย่างเดียวที่พูดนี่ไม่ใช้เพราะเห็นแก่ได้ หรือเห็นแก่ยศฐาบรรดาศักดิ์แกหรอก แต่แกเป็นคนที่มีความหมายของ
ของคำว่า "คน"สมบูรณ์จริงๆ" ( จริงด้วยค่ะคุณยายขา ทั้ง หล่อล่ำ ยิ้มแต่ละทีละลายใจ บรรดาพลพรรค ซุ่มโป่ง อย่างพวกหนูมากมาย
จะว่าไปแล้ว พวกยายเมี้ยนและขาเม้าท์ ต่างก็มีลูกสาวกันทั้งนั้น ที่เมาท์กันทั้งหมดก็เพราะอิจฉา ค่ะ อิจฉา ไม่เชื่อถามตาผลกะตาบัวดูซิ
ค่ะ )
" ก็ไม่มีอะไรนี่นาแม่อัง ดีเสียอีก ไอ้อีบางนี้พูดกันดีนัก แต่งเย้ยมันเสียให้งาม นายช่างแกเป็นถึงหลานแม่ทัพใหญ่ ดูซิว่ามันจะว่ายังไง "
ถูกๆๆๆๆๆๆๆตาผลกับตาบัว พูดถูก อย่างนี้จิ้งจกอย่างป้าต้องให้รางวัล ว่าแล้วป้าก็ห้อยหัวลงมา พรางพนมมือในท่าไหว้ ให้ตาผลกับตาบัว
ไปตีความ ซื้อใต้ดินกันเอาเอง
แม่อังก็เถอะ รู้ไหม พ่อโกของป้าแกมานอนลอยเรือ ซุ่มโป่งดูแม่อัง มืดๆทุกคืน เพราะคำพูดที่แม่อัง ไปพูดใส่หน้าพ่อโกของป้าว่า
" ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ " โถๆๆๆ รู้ไหมประโยคนั้นย้ำติดแน่นอยู่ในความทรงจำ มันก่อให้เกิดความรู้สึกราวกับถูกเฉือดมิรู้
สร่างซา แม่อังเองก็เถอะ ความขมขื่นกับคำพูดของตัวเองดูไม่ต่างกับฝ่ายที่รับฟังอย่างพ่อโกนัก เพียงแต่ฝ่ายหนึ่งมากไปด้วยทิฐิและความ
เกลียดชัง ฝ่ายพ่อโกก็ทะนงตัวพอที่จะรับความผิดหวังอย่างเงียบๆ
รับหมั้นพ่อโกไปเถอะ แม่อัง เชื่อจิ้งจกอย่างป้าซิ ป้าและพลพรรค ซุ่มโป่งคอยโอกาสดีๆ ที่บ้านเราจะได้มีงานมงคล ให้คึกครื้น
คลายเครียดหนีระเบิดกันบ้าง และที่แน่ๆ แม่อังจะได้รู้ว่า
" รักแท้นั้นมีอยู่จริง " เคยฟังไหมเพลงนี้ ป้าน่ะโหลดเพลงลงกระทู้อะไรกับเขาไม่เป็น แต่พลพรรคของป้านั้น เซียน IT
กันทั้งนั้นเดี๋ยวก็ได้ฟัง รอแป็ป
ปล.ตื่นมาได้ตั้งกระทู้ซักกระทู้ เหมือนมีเรี่ยวแรง ต่อสู้ชีวิตยังไงไม่รู้