เธอมาบอกตอนนี้ว่า ไม่รัก ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ...หรือเพียงแค่เธอเป็นคนเบื่อง่าย จับใครได้ก็เบื่อและอยากสะลัดทิ้ง....แ่ต่กับฉัน ฉันต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อมาอยู่กับเธอ ทิ้งงานที่ทำมานาน ทิ้งความใกล้ชิดจากพ่อแม่ ทิ้งสังคมที่ฉันคุ้นเคย...เพื่อมาอยู่กับเธอ และเพื่อมาฟังคำที่เธอพูดในวันนี้นะหรอ ว่าไม่รัก ไม่รู้สึกอะไร...งานที่ฉันได้ทำที่นี่ ฉันก็พยายามกี่ครั้งกี่หนกว่าจะได้มา...สมองเธอคิดแต่เรื่องผญ.คนอื่น อยากโสด อยากเป็นอิสระ เพราะสถานที่ที่เธอไปเรียนมีแต่ผู้หญิง มันคือเหตุผลหรอ...ทำไมไม่คิดให้กว้างๆ บ้าง มองในสิ่งที่เป็นอยู่บ้าง ว่ามีฉันมาอยู่แบบนี้แล้ว การจะทำอะไรก็ต้องคิดให้หนักซิ ไม่ใช่พอไปถูกใจใครแล้วก็มาพูดแบบนี้

...แต่สิ่งที่ฉันได้รับจากเธอตอนอยู่ด้วยกันมันเป็นความรู้สึกที่ีดีมาก เธอก็ดีกับฉัน แต่พอเราห่างกันเธอก็ดูหมางเมิน เป้นแบบนี้ตลอด ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่...
และก่อนจะทะเลาะกันทำไมยังดีต่อกันได้ละ อารมณ์โกรธก็น่าจะเป็นกันทุกคน เอาความโกรธมาครอบงำความรู้สึกรัก ห่วงใย ไปหมด...อยู่กันมาป่านนี้แล้วจะให้ซาบซ่าเหมือนคู่รักกันใหม่ๆ คงไม่ได้ที่ผ่านมาเราก้เรียกร้องมากเกินไป จนกลายเป็นสร้างความรำคาญ .. ตอนนี้คิดได้แล้วว่า บางทีการยอมรับในสิ่งที่เขาเป็นมันน่าจะดีกว่าไปขัดขาเขาเพื่อให้เขาล้มและยอมเรา แต่ตอนนี้สถานการณ์มันแย่มาก ทั้งความรู้สึกของเราสองคน เธอหนีหน้าไม่อยากเจอเพราะเราทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ ส่วนเราก็เอือมระอากับการกระทำของเธอ...ครั้งนี้คงจะชี้ชะตาได้แล้วละว่าจะต้องดำเนินชีวิตอย่างไรต่อไป......ถ้าเหนื่อยก็พักกันกัน เธอหนีหายไปแล้ว ไม่ได้กลับมาบ้าน มีเพียงให้เพื่อนมาเอาเสื้อผ้าไปให้ เพื่อไปเรียนและไปทำงาน และเธอก็ได้ส่งข้อความมาว่า..."กูไม่ได้รัก ไม่ได้รู้สึกอะไรกับ ให้ออกไปจากบ้านซะ ไม่อยากเห็นหน้า" นี่คือคำพูดของคนที่ให้เราย้ายมาอยู่หรอ...คนอื่นนี่หมายถึง ผญ.ที่เธอคุยด้วย พอฉันจับได้ว่าเธอยังคงติดต่อกัน ฉันก็ถามเธอดีๆ ว่ายังคุยกันไหม คำตอบที่ได้คือ "ไม่ได้คุยกันเลย" แต่ฉันเห็นเต็มตาว่าเพิ่งคุยกันเมื่อกี้ก่อนจะกลับบ้าน และก็เมื่อวานอีก 2 ชม. แต่ที่เธอโกหกทำให้เลือดในตัวฉันผล่านไปหมด ฉันบอกว่า้ถ้าไม่บอกความจริงจะโทรไปตามผญ.คนนั้นนะ เธอก็ไม่ตอบ ฉันเลยส่งข้อความไปหาผญ.คนนั้น เธอก็โกรธขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าฉัน เพื่อให้ฉันออกไปจากบ้าน...และฉันก็ไม่ให้ฉันเ้ข้าบ้านฉันต้องนอนข้างนอก จนเ้ช้าก็ไม่เจอเธออีกเลย จนถึงเวลานี้ก็ไม่เจอ ..... ตอนนี้ฉ้นก็ไม่อยากเจอหน้าเธอ เพราะอารมณ์ที่ฉันมีก้ยังร้อนอยู่ เกลียดเธอมาก เกลียดคำพูด วาจา การกระทำมาก..แต่ก็ยังเข้าใจว่าเป็ฯเพราะอารมณ์โกรธแค่นั้น เพราะเธอไม่ชอบให้ฉันไปยุ่งกับคนรอบตัวเธอ แต่ใครจะทนได้ละ ทำไมยังคุยกันไดขนาดนี้ ครั้งนี้ครั้งที่ 5 แล้วฉันจับได้ และอีกนานแค่ไหนละที่จะจบ......ตอนนี้ฉันยังคงหางานอยู่นะ ถ้าไ้ด้งานฉันก็อาจจะไปจากชีวิตเธอ แต่ณ วันนี้ฉันคงยังไปไหนไม่ได้ เพราะฉันต้องทำงาน หาเงิน เพื่อจ่ายค่าใช้จ่ายของฉัน...บ้านหลังนี้คือบ้านของเธอ ฉันก็ขออาศัยแบบเดิม รอเพียงแค่เธอจะกลับมา พร้อมอารมณ์ที่นิ่งสงบของทั้งคู่...(เธอเคยหนีแฟนเก่า เพราะเบือ่และอยากเลิกกับเขา และเธอก็สมใจ และครั้งนี้ถ้าฉันเข้มแข็งพอฉันก้จะทำให้เธอสมใจเช่นกัน)