.... " โลกละคร ! " ....

โลกละคร ละครโลก หลายหลากบท
เป็นเกณท์กฎ สภาวะ ธรรมเลื่อนไหล
เกิดอยู่ดับ เกิดอยู่ดับ สลับไป
อสงไข ชั่วกัปรกาล .. ผ่านคืนวัน

อยากจะยึด เกินจะยึด สิ่งหมายหวัง
ห้วงภวังค์ ภวงค์จิต บิดผกผัน
หายใจเข้า หายใจออก สลับกัน
ลมปราณดั้น ชอนกายใน .. ชีวิตมี

รวมธาตุสี่ ผสานปราณ ผ่านกายอุ่น
ปราณหยุดหนุน ลมดับลง ปลงราศรี
กายเย็นชืด จืดซากศพ หมดกันที
สิ่งร้ายดี ลี้อดีต ลับเลือนไป

โลกละคร ละครโลก แจงสดับ
จิตรู้รับ ขับบทตอน ร่อนเลื่อนไหล
ไร้จีรัง ไร้มั่นคง รู้แก่ใจ
แล้วไฉน ยังยึดมั่น ขันบทตน !

ความ สงบ ท่ามกลาง ความวุ่นวาย
ความ ท่ามกลาง ความเลิศผล
ความวังเวง ท่ามกลาง ความกังวล
คนหนอคน มิรู้พอ .. โลกละคร !

.... " เสียงรำพึง " ....