เมื่อสงบ แล้วก็ มีความสุข
ไม่มีทุกข์ สุขคือ สงบไหม
สงบคือ สุขใช่ ไหมอย่างไร
ไม่มีใคร สงบสุข ได้ทุกวัน

ชีวิตเรา เจอทุกข์ สุขสลับ
ทุกข์ระงับ สมาธิ เข้าห้ำหั่น
สงบลง ชั่วครู่ ให้รู้ทัน
สงบนั้น ชั่วคราว ไม่ยาวนาน

ความสงบ นั้นเป็น สุขอย่างหยาบ
แค่กำราบ ทุกข์ให้ ไม่ฟุ้งซ่าน
พอเผลอโผล่ มายั่วใจ ให้รำคาญ
ใช่หักหาญ ทำลายทุกข์ สุขถาวร


ความสงบ ละเอียดหยาบ ใช่ความสุข
ที่ไร้ทุกข์ เพราะกดไว้ ใช่ไถ่ถอน
ทั้งสุขทุกข์ ยังอยู่กัน นิรันดร
ปัญญาสอน ให้รู้ แค่ดูมัน

จิตที่รู้ ตามจริง ว่าทุกข์สุข
ไม่เข้าคลุก สุขสนุก ทุกข์ยึดมั่น 
ไม่เข้าไป ฉุดรั้ง ไม่ผลักดัน
ทุกข์สุขนั้น ก็สงบ จบในใจ

ความสงบ อย่างละเอียด ด้วยปัญญา
จิตเหนือกว่า ทุกข์สุข สยบได้
ทั้งสุขทุกข์ เดี๋ยวก็มา เดี๋ยวก็ไป
อย่ายึดไว้ ดูรู้ปล่อย ค่อยฝึกกัน

ฉะนั้น "ความสงบที่เกิดจากปัญญานั้นจึงไม่ใช่ความสุข แต่เป็นความรู้เห็นตามความเป็นจริงของความสุข ความทุกข์" 
แล้วไม่มีอุปาทานมั่นหมายในสุขทุกข์ที่มันเกิดขึ้นมา 
"ทำจิตให้เหนือสุขเหนือทุกข์นั้น" 
ท่านจึงเรียกว่า "เป็นเป้าหมายของพุทธศาสนาอย่างแท้จริง" .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท