เริ่มจากของจขกท.เองค่ะ ตอนนี้น้อง 7 เดือนแล้วค่ะ ยังร้องเก่งเหมือนเดิม
เริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ได้ 2 สัปดาห์เลยทีเดียวค่ะ ทุกคืนเค้าจะตื่นมาร้องตั้งแต่เที่ยงคืน จนกระทั่งเช้า และล่วงเลยไปถึงเที่ยงวันของอีกวันค่ะ ภารกิจของเธอก็คือร้องสลับกับหยุด จากนั้น ทุกเย็นเธอก็จะร้องได้หลายยก ยกละชั่วโมง พักเหนื่อยแค่ 10 นาที
พอครบเดือน เพื่อนๆก็บอกว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ แต่ไม่ได้เรื่องค่ะ เธอพยายามตื่นตัวตลอดเวลา ร้องเช็คว่าแม่ทิ้งเค้าหรือเปล่า ถ้าเอาลงเปลก็ต้องแกว่งตลอดค่ะ หยุดแกว่งเมื่อไหร่ ร้องจ๊ากๆๆๆ กว่าจะเอาเธอลงได้ก็เล่นเป็นชม.ค่ะ ฉะนั้นเวลาทำงานบ้านก็ต้องหอบมาทำข้างๆลูกค่ะ มือนึงพับผ้า เอาเชือกผูกกับเท้า แล้วขยับเท้าไกวลูกค่ะ ส่วนตอนเย็นก็ร้องเป็นยกๆเหมือนเดิมค่ะ
ผ่านมาครบ 3 เดือน ตามแบบ ตำราแพทย์บอกว่า เด็กหลัง 3 เดือนจะหยุดร้องเองแหละ คือหมดอาการโคลิคค่ะ แต่ลูกเราไม่หมดค่ะ เพราะมันคือนิสัยของเค้าอยู่แล้ว เวลาไม่พอใจอะไร เค้าก็จะร้องเอาค่ะ เช่น อยากดูดนมแม่ แต่แม่ยังไม่ให้ดูด เ้ค้าจะร้องจนกว่าจะได้ดูดค่ะ แน่นอนว่าใครหลอกล่อไปทางไหนไม่มีทางหยุดค่ะ ไม่ว่าจะเคาะๆอะไร หรือหลอกให้ดูอะไรก็ตาม เพื่อนที่ทำงานบอกว่า ลูกเธอนะไม่เหมือนลูกคนอื่นเนาะ
จนกระทั่งบัดนี้เธอยังคงนิสัยเดิมไม่เปลี่ยน มีเพิ่มเติมอีกคือ เธอจะเป็นคนนอนยากมาก แม้ว่าจะง่วงสักแค่ไหน เธอก็จะเล่น สลับกับงอแง ฝืนจนกระทั่งเธอหลับคาที่ บางครั้งหลับคาอุ้มก็มีค่ะ ตอนนี้อยู่กับแม่ ไม่ยอมลงเปล ต้องนอนดูดนมจนหลับไป แต่หลับแล้วใช่ว่าจะอิสระ ขยับปุ๊บเธอตื่นทันทีค่ะ หลับแล้วลุกขึ้นไปทอดไข่กิน ทอดยังไม่ทันสุก ตื่นค่ะ อย่าหวังว่ากลางค่ำกลางคืนเธอจะยอมหลับสนิทแล้วจะปล่อยให้เราไปทำอะไรก็ได้ ไม่ได้ ต้องนอนเฝ้ากันค่ะ กกไข่
ทุกวันนี้กลางคืนเธอจะนอนปากคาบนมหลับ ถ้ารู้สึกตัวขึ้นเมื่อไหร่ ปากหลุดนม ร้องค่ะ เธอชอบปล่อยนม แล้วกลิ้งออกไปเอง พอรู้สึกตัวก็ร้องค่ะ เหนื่อยใจกับลูกค่ะ ทำไมเป็นแบบนี้ เอาไปไหนด้วยไม่ได้เลย เวลานอนห้ามใครมากวน ใครขี่รถผ่าน ตื่นหมดค่ะ เวลาเธอนอน จะเดินผ่านต้องย่องไปเหมือนขโมยค่ะ ห้ามคุยให้ได้ยินด้วย จนพ่อเค้าแซว่า "ลูกผมนะ ไม่เหมือนคน"
ตอนนี้เลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ พ่ออยู่คนละที่ กลางวันจ้างชาวบ้านแถวนี้เลี้ยง ตกเย็นมาฉายเดี่ยวค่ะ
มาร่วมแชร์ประสบการณ์ใครมีลูกที่ร้องไห้เก่ง เพื่อนๆเป็นแบบไหนบ้าง แล้วทำอย่างไร
เริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ได้ 2 สัปดาห์เลยทีเดียวค่ะ ทุกคืนเค้าจะตื่นมาร้องตั้งแต่เที่ยงคืน จนกระทั่งเช้า และล่วงเลยไปถึงเที่ยงวันของอีกวันค่ะ ภารกิจของเธอก็คือร้องสลับกับหยุด จากนั้น ทุกเย็นเธอก็จะร้องได้หลายยก ยกละชั่วโมง พักเหนื่อยแค่ 10 นาที
พอครบเดือน เพื่อนๆก็บอกว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ แต่ไม่ได้เรื่องค่ะ เธอพยายามตื่นตัวตลอดเวลา ร้องเช็คว่าแม่ทิ้งเค้าหรือเปล่า ถ้าเอาลงเปลก็ต้องแกว่งตลอดค่ะ หยุดแกว่งเมื่อไหร่ ร้องจ๊ากๆๆๆ กว่าจะเอาเธอลงได้ก็เล่นเป็นชม.ค่ะ ฉะนั้นเวลาทำงานบ้านก็ต้องหอบมาทำข้างๆลูกค่ะ มือนึงพับผ้า เอาเชือกผูกกับเท้า แล้วขยับเท้าไกวลูกค่ะ ส่วนตอนเย็นก็ร้องเป็นยกๆเหมือนเดิมค่ะ
ผ่านมาครบ 3 เดือน ตามแบบ ตำราแพทย์บอกว่า เด็กหลัง 3 เดือนจะหยุดร้องเองแหละ คือหมดอาการโคลิคค่ะ แต่ลูกเราไม่หมดค่ะ เพราะมันคือนิสัยของเค้าอยู่แล้ว เวลาไม่พอใจอะไร เค้าก็จะร้องเอาค่ะ เช่น อยากดูดนมแม่ แต่แม่ยังไม่ให้ดูด เ้ค้าจะร้องจนกว่าจะได้ดูดค่ะ แน่นอนว่าใครหลอกล่อไปทางไหนไม่มีทางหยุดค่ะ ไม่ว่าจะเคาะๆอะไร หรือหลอกให้ดูอะไรก็ตาม เพื่อนที่ทำงานบอกว่า ลูกเธอนะไม่เหมือนลูกคนอื่นเนาะ
จนกระทั่งบัดนี้เธอยังคงนิสัยเดิมไม่เปลี่ยน มีเพิ่มเติมอีกคือ เธอจะเป็นคนนอนยากมาก แม้ว่าจะง่วงสักแค่ไหน เธอก็จะเล่น สลับกับงอแง ฝืนจนกระทั่งเธอหลับคาที่ บางครั้งหลับคาอุ้มก็มีค่ะ ตอนนี้อยู่กับแม่ ไม่ยอมลงเปล ต้องนอนดูดนมจนหลับไป แต่หลับแล้วใช่ว่าจะอิสระ ขยับปุ๊บเธอตื่นทันทีค่ะ หลับแล้วลุกขึ้นไปทอดไข่กิน ทอดยังไม่ทันสุก ตื่นค่ะ อย่าหวังว่ากลางค่ำกลางคืนเธอจะยอมหลับสนิทแล้วจะปล่อยให้เราไปทำอะไรก็ได้ ไม่ได้ ต้องนอนเฝ้ากันค่ะ กกไข่
ทุกวันนี้กลางคืนเธอจะนอนปากคาบนมหลับ ถ้ารู้สึกตัวขึ้นเมื่อไหร่ ปากหลุดนม ร้องค่ะ เธอชอบปล่อยนม แล้วกลิ้งออกไปเอง พอรู้สึกตัวก็ร้องค่ะ เหนื่อยใจกับลูกค่ะ ทำไมเป็นแบบนี้ เอาไปไหนด้วยไม่ได้เลย เวลานอนห้ามใครมากวน ใครขี่รถผ่าน ตื่นหมดค่ะ เวลาเธอนอน จะเดินผ่านต้องย่องไปเหมือนขโมยค่ะ ห้ามคุยให้ได้ยินด้วย จนพ่อเค้าแซว่า "ลูกผมนะ ไม่เหมือนคน"
ตอนนี้เลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ พ่ออยู่คนละที่ กลางวันจ้างชาวบ้านแถวนี้เลี้ยง ตกเย็นมาฉายเดี่ยวค่ะ