จุมพิตสนิทแนบ
สิ่งที่แอบซุกซ่อนไว้
ล้นออกจากทรวงใน
เป็นเช่นไรไม่คิดถึง

โลกนี้จึงหยุดหมุน
เพราะความอุ่นได้ตราตรึง
จูบแรกช่างซาบซึ้ง
ครวญคนึงตราบชั่วกาล

ชำแรกแทรกกระซิบ
ก็หวามวิบมหาศาล
อ้อมกอดคือรอยจาร
ที่วันวารประทานมา

น้ำตาไหลหลั่งริน
ธารชีวินบทใบหน้า
คือเสี้ยวแห่งวิญญา
ที่โหยหาอาลัยรัก

หนึ่งคำหนึ่งจุมพิต
เปิดเผยจิตให้ประจักษ์
เว้าวอนมิผ่อนพัก
โปรดเถิดรักอย่าจากจร

รอยจารคือจุมพิต           เสน่หา
ซาบซึ้งถึงวิญญา           กล่าวอ้าง
อ้อนวอนผ่อนเมตตา       เถิดท่าน
รักอย่าหันเหเร่ร้าง        เหินห่าง จรไกล