ตอนประถมเราเรียนกลางๆ ตอนมัธยมถือว่าเราเรียนดีเลยล่ะ (มองย้อนกลับไป ส่วนหนึ่งเพราะตั้งใจ+เรียนแล้วรู้สึกสนุกด้วย แม้จะไม่ได้ขยันมาก แต่อีกส่วนสำคัญคือ ครอบครัวพ่อแม่ดูแลเอาใจใส่ดีมากๆ เลยไม่ได้เถลไถล)

พอเข้ามหาลัยที่ต่างประเทศ ความที่เราเอาใจใส่ไม่พอ ขี้เกียจ ตามใจตัวเอง มีอิสระเกิน สำคัญบางเรื่องผิดไป + คณะที่เรียนยาก ไม่ถนัด เป็นภาษาที่สามอีก แต่เพราะอยากต่อยอดในอาชีพนั้น จึงต้องเรียนสายนี้ ทำให้ผลการเรียนเราแย่มาก รู้เลยว่าต้องเรียนเกินเกณฑ์ไปหนึ่งปี (ตอนนี้ยังไม่จบ)

กว่าจะผ่านช่วงเวลากดดัน เครียด ทำใจ ปรับความคิดต่างๆ อะไรๆ ก็ปาเข้ามาครึ่งทางการศึกษาแล้ว (เพราะมันก็มีช่วงผิดหวัง เสียใจ ท้อ ติดว่าตัวเองโง่ ไร้ความสามารถ สับสน จะเรียนต่อหรือเปลี่ยนคณะหรือลาออก ซึมเศร้าไปเลยช่วงนึง ทำให้ครอบครัวเป็นทุกข์เป็นห่วงมากช่วงนั้น)

ตอนนี้เรากำลังจะเริ่มเทอมใหม่แล้ว อยากได้คำแนะนำ+แรงบันดาลใจดีๆ ในการเรียน การปรับความคิดต่างๆ เพราะ เราเคยผิดหวัง+ผิดพลาด+ความล้มเหลวมาแล้วเวลาเราไม่ผ่านหลายๆวิชา ทำให้เราก็จะยังกลัวๆหวั่นๆอยู่ว่า เราจะทำสำเร็จไหม รู้สึกขาดความมั่นใจไปเยอะเลย

ปล. เรายอมรับว่า ที่ผ่านมาเรื่องการเรียน เราผิดเองที่เราไม่ได้ใส่ใจหรือทำเต็มที่พอ แต่เราตั้งใจจะปรับปรุงตัวเองใหม่ ถ้าใครจะแนะนำ ตักเตือนเราตรงๆ แรงๆ หรือ ดีๆ อย่างไรก็ได้ เราน้อมรับฟัง

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็น