หน้าเปิด (อ่านแปลตอน 2 แล้วก็เพลียจริงเหมือนตอนแรกเลย แกรมม่าคนแปลคนนี้ทำเอาผมปวดหัว แปลแล้วไม่แน่ใจว่าแปลถูกมั้ย = =')

ต่อจากตอนที่แล้ว หลังจากพวกยูมะจัดการกับนาเวอร์ไปแล้วก็มีเจ้าหน้าที่มาถึงที่เกิดเหตุและยืนยันแล้วว่าเป็นนาเวอร์ขนาดใหญ่และกำลังตรวจสอบ คนที่มาตรวจสอบคนหนึ่งบอกน่าจะเป็นฝีมือสักคนในระดับ A เป็นคนจัดการแต่อีกคนกลับสงสัย

และทางศูนย์บอกมีเรื่องแปลกเพราะกลุ่มที่มาถึงที่เกิดเหตุก็คือกลุ่มแรกและไม่มีใครอื่นแถวนั้นเลย คนที่สำรวจก็ถามหมายความว่าไงเพราะถ้าไม่มีใครอื่นแถวนี้แล้วใครเป็นคนจัดการกันแน่ ด้านยูมะที่ชิ่งหนีจากที่เกิดเหตุมิคุโมะก็รีบตามยูมะ

ถามยูมะเป็นเหมือนนาเวอร์งั้นเหรอ ยูมะรู้ใช่มั้ยว่ามันมาจากไหน ยูมะบอกผิดแล้ว นาเวอร์ขนาดใหญ่เท่านั้นที่เป็น "ทหารทาริออน" บอกถูกสร้างขึ้นมาเหมือนทหารของเล่น ถึงจะเหมือนนาเวอร์ที่เขาผ่านประตูเข้ามาอย่างไม่ถูกต้องแต่ถ้าเทียบแล้วยูมะบอกตัวเขาใกล้เคียงกับมนุษย์ มิคุโมะก็งงตกใจ ยูมะบอกถึงไงเขากับมันก็ไม่ได้เกี่ยวกันและบอกเลยว่ายังมีเหมือนอย่างเขาในโลกนี้อีกเยอะ

ยูมะถามมิคุโมะว่าไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับบอร์เดอร์เลยเหรอ มิคุโมะบอกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนและบอกให้เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว ยูมะก็งงบอกพ่อเขาคงคิดว่าไม่ดีละมั้งที่พูดเรื่องนี้ ทริกเกอร์ของยูมะบอกปิดเงียบไว้จะหาตัวต้นเหตุได้เร็วว่า ยูมะก็เลยบอกมิคุโมะว่าให้ลืมทุกอย่างที่เขาบอกไปล่ะกัน บอกเขาไม่ใช่นาเวอร์ เป็นแค่คนญี่ปุ่นอัจฉริยะ แต่มิคุโมะพูดเลยว่าแบบนี้มันตรงข้ามกับเมื่อกี้เลยไม่ใช่เหรอไง บอกยูมะน่าสงสัยจริงๆ

ยูมะเลยมึนเพราะบอกว่าเป็นนาเวอร์มิคุโมะก็ไม่เชื่อ พอบอกเป็นคนญี่ปุ่นก็บอกเขาน่าสงสัย มิคุโมะก็ถามอีกครั้งว่าตกลงยูมะเป็นอะไรกันแน่ ยูมะบอกเป็นคนญี่ปุ่นไม่เคยเป็นนาเวอร์ มิคุโมะก็คิดเลยว่าแปลกจริงๆ ก่อนหน้านี้ก็ช่วยเขาก็เลยคิดว่าไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แต่แปลกที่ยูมะใช้ทริคเกอร์ได้นั้นเท่ากัยเป็นผู้ครอบครองอาวุธนาเวอร์ที่มีแต่สมาชิกบอร์เดอร์ที่มี แต่มิคุโมะก็ไม่คิดว่ายูมะจะใช้บอร์เดอร์ด้วย มิคุโมะเลยขอให้ยูมะบอกเขาให้ละเอียด แต่ตอนนั้นยูมะบอกให้รอแป๊บ

นั้นเพราะท้องยูมะร้องซะดัง ยูมะบอกเลยว่าหิวเพราะงั้นไปหาอะไรกินกัน มิคุโมะก็ถามก่อนเลยว่ายูมะมีเงินญี่ปุ่นรึเปล่า ยูมะบอกมีแต่ก็ยังไม่เคยใช้เลยและก็เอาออกมาให้ดูแต่เล่นมาเป็นปึกและบอกเขาไม่เคยใช้กระดาษอะไรพวกนี้ 100 ใบปึกนี้ถามเลยว่าซื้ออะไรได้บ้าง(ใบละหมื่น = 1 ล้านเยน) มิคุโมะถึงกับตกใจ

ตอนนั้นผู้คนรอบๆก็สนใจหันมามองกันใหญ่ มิคุโมะเลยต้องรีบให้ยูมะออกจากที่นั้นด่วน มิคุโมะคิดเลยว่าที่ยูมะบอกเป็นครั้งแรกที่มาญี่ปุ่นแต่นี่มาโดยไม่รู้อะไรเลยชัดๆ ไม่ได้ระวังตัวเลย

พอวิ่งหนีมาพอควรมิคุโมะก็บอกยูมะเลยอย่าโชว์เงินต่อหน้าคนอื่นไม่งั้นจะเจอปัญหา ยูมะก็พูดแค่ว่างั้นเหรอ พอมิคุโมะจะพูดต่อยูมะก็ไปเดินชนกับคนกลุ่มหนึ่งที่อันธพาลอ้างว่าที่ถูกชนเมื่อกี้ทำเอาขาหักเลย

บอกให้ยูมะจ่ายค่ารักษามาซะ 1 แสน มิคุโมะรู้เลยว่าคนพวกนี้เห็นเงินยูมะเลยตามมา ยูมะก็ถามว่าบาดเจ็บจะเอาค่าหมองั้นเหรอ มิคุโมะบอกยูมะว่าอย่าไปพูดกับคนพวกนี้ๆไม่ได้เจ็บจริงยูมะก็เห็นด้วย ทันทีนั้นมิคุโมะเลยโดนอัดบอกให้มิคุโมะเงียบไปเลย

และบอกเลยว่าจะหักหรือไม่หักก็ช่างรีบๆเอาเงินมา ยูมะก็จัดให้จัดการกระทืบขาอีกฝ่ายจนหักจริงๆ

อีกฝ่ายถึงกับล้มทั้งยืนร้องอย่างเจ็บปวด ยูมะบอกเลยตอนนี้ก็หักจริงๆแล้วและก็จ่ายให้จริงๆ 1 แสนตามที่ขอ

วางให้เลยบอกตามที่ตกลงและยิ้มพูดว่าแบบนี้ใช่มั้ย อีกฝ่ายเลยกลัวจนหนีไปเลย ยูมะบอกจบด้วยดีแต่มิคุโมะบอกเลยว่ายูมะทำเกินไปแล้ว ยูมะถามเกินไปยังไง เขาไม่รู้เรื่องทำนองนี้ถามมิคุโมะว่าเขาไม่ควรทำแบบนี้เหรอ ไม่คิดว่าสนุกบ้างเลยเหรอ

มิคุโมะเชื่อแล้วว่ายูมะไม่เคยมาที่นี่จริงๆ ไม่ได้โกหกเลยว่าไม่เคยมาญี่ปุ่น ถึงจะไม่มีความมุ่งร้ายแต่ญี่ปุ่นก็เป็นที่ๆอันตรายจนมิคุโมะห่วงว่าแล้วจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นกับยูมะอีก ตรงกันข้ามมิคุโมะกลับรู้สึกว่ายูมะเองที่จะมีอันตราย พอยูมะบอกไปซื้อไรกินกันแต่มิคุโมะบอกให้ยูมะรอเลยเขาไปเอง บอกยูมะต้องทำความคุ้นเคยชีวิตประจำวันก่อนเลยบอกให้ยูมะรอที่นี่อย่าไปไหน ยูมะก็ตกลง

แต่ก็มีพวกที่รอโอกาสที่ยูมะอยู่คนเดียว ระหว่างที่ยูมะรอก็กำลังคิดอยู่ว่าเงิน 100 ใบนี้สงสัยจะไม่พอ คิดว่าจะเยอะแค่ไหนแต่มันก็คือกระดาษไม่ใช่เหรอ แต่ก็แปลกใจที่แค่ 10 ใบก็พอค่าหมอแล้ว ระหว่างที่กำลังสงสัยนั้นอีกพวกก็เข้ามาหายูมะบอกเอาเงินมาซะดีๆ

ยูมะถามพูดถึงกระดาษพวกนี้งั้นเหรอและบอกแปลกใจจังที่ทำไมญี่ปุ่นมีแต่คนจน อีกฝ่ายก็เลยคิดว่ายูมะบ้าๆบอๆ อีกฝ่ายอ้างว่าพ่อเขากำลังจะตายเลยอยากจะช่วยเพราะงั้นเลยต้องการเงิน ยูมะถามที่มีนี้พอรักษาเหรอ อีกฝ่ายบอกช่วยได้มากเลยเท่านี้พ่อเขาก็ไม่ตายแล้วแต่พูดไปยิ้มไป แต่ยูมะบอกถ้าโกหกจะทำให้ตัวลอยเลย

อีกฝ่ายบอกไม่ได้โกหกสาบานเลยแต่ยูมะไม่เชื่อ ทันทีนั้นก็มีเสียงดังออกมา

ยูมะจัดการทีเดียวร่วงจนพวกที่เหลือหน้าซีด ยูมะบอกๆแล้วไงว่าจะทำให้ตัวลอยเลย บอกไม่ควรโกหกนะ ตอนนั้นคนก็เริ่มมุงดูมิคุโมะก็เริ่มสงสัย

พอมาเห็นก็เห็นว่ายูมะจัดการไปเรียบร้อยแล้ว แถมยูมะบอกคราวนี้เขาไม่ได้หักกระดูกพวกนี้เลยนะ คิดว่างั้น แต่มิคุโมะบอกเลยปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น จากนั้นยูมะกับมิคุโมะก็เดินไปกินไป มิคุโมะบอกยูมะเลยจากนี้เวลาอยู่นอกโรงเรียนให้ระวังตัวบอกยูมะรุนแรงเกินไป ให้หยุดใช้กำลังแก้ปัญหา

ยูมะถามว่าผิดเหรอที่ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน มิคุโมะบอกเลยว่าผิดบอกจะบอกว่าไม่ใช่ทางที่เขาจะบอก ยูมะจะใช้กำลังแก้ไขปัญหาไม่ได้ไม่งั้นมันจะไม่จบแค่นั้น และความรุนแรงเองก็ถูกห้ามตามกฎหมาย ยูมะก็งงๆบอกเขาไม่ค่อยรู้กฎหมายญี่ปุ่นเท่าไรและถามว่าทำไมคนพวกนั้นถึงดูไม่สนกฎหมายเลยล่ะ ถามมิคุโมะว่าจะให้เขาควรทำยังไง มิคุโมะก็คิดได้ ยูมะบอกแม้กฎหมายจะทำให้โลกหมุนไปแต่ก็ไม่ต้องไปทำตามกฎซะทุกอย่าง ยูมะบอกพ่อเขาพูดไว้แบบนี้

บอกเมื่ออยู่ในอันตรายก็ให้ใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองปกป้องตัวเอง ให้หนีถ้าเห็นว่าจำนวนสู้ไม่ได้ มิคุโมะก็คิดเลยว่ายูมะมีความคิดเหมือนเด็กประถมและที่พูดมาแบบนี้จะยิ่งทำให้มีเรื่องอันตรายแน่ ยูมะสงสัยว่าทำแบบนั้นมันไม่ดีในญี่ปุ่นงั้นเหรอ มิคุโมะบอกก็ไม่ดีสิ ยูมะเลยบอกงั้นให้มิคุโมะช่วยสอนเขาที

บอกเขายังไม่เข้าใจที่นี่คิดว่าทำได้ดีรึเปล่า มิคุโมะคิดเลยว่ายูมะอาจจะไม่รอบคอบแต่ก็ไม่ได้โง่และเริ่มเข้าใจแล้วว่าที่ๆยูมะมานั้นเป็นโลกที่ต่างจากที่นี่โดยสิ้นเชิง จำเป็นต้องมีคนคอยสอนเกี่ยวกับโลกนี้ มิคุโมะเลยตกลงจะสอนให้ยูมะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับญี่ปุ่น แต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนก็ต้องให้ยูมะฟังทุกอย่างที่เขาบอกด้วย ยูมะก็ตกลง

ยูมะก็บอกดีจังค่อยโล่งใจหน่อย แต่ตอนนั้นมิคุโมะจะบอกยูมะให้หยุดไฟแดง แต่ก็ไม่ทันแล้ว ยูมะโดนรถชนเข้าเต็มๆจนกระเด็น

ยูมะก็ลุกขึ้นมาได้พูดว่าอีกแล้วเหรอและรู้แล้วจากที่มิคุโมะบอกว่าเมื่อไฟแดงให้หยุด แต่มิคุโมะเห็นหน้าของยูมะที่แตกอย่างเห็นได้ชัดแต่ครู่เดียวมันก็เชื่อมกันเหมือนเดิม คนขับที่ชนก็รีบลงมาดูจะเรียกรถพยาบาลแต่ยูมะบอกเขาไม่ได้บาดเจ็บทำเขาอีกฝ่ายตกใจ

ยูมะเห็นว่ารถอีกฝ่ายพังด้วยก็เลยจะจ่ายเงินชดเชยให้คนอีกฝ่ายตกใจจนอีกฝ่ายงง มิคุโมะคิดเลยว่ายูมะไม่ใช่คนไม่ดีจริงๆ เป็นคนตัวอย่างได้เลยแต่ก็เป็นนาเวอร์ นับจากนั้นยูมะก็เข้ามาในชะตาชีวิตของมิคุโมะและเริ่มแลกเปลี่ยนสิ่งสำคัญต่อกัน

จบตอน