บทนำ
เสียงหอบหายใจหนักๆ ผสานกับเสียงครวญคราง ท่ามกลางความมืดและเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศ เงียบลงแล้ว เจ้าของร่างนุ่มนิ่มที่ต้องรองรับน้ำหนักจากร่างใหญ่กว่า ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเจ้าของร่างหนักๆ พลิกตัวไปนอนอีกฟาก ร่างน้อยค่อยขยับไปริมเตียง
แต่ก่อนที่จะก้าวลง มือของอีกฝ่ายก็เอื้อมมาคว้าหมับ ลากเข้าไปใต้ร่างอีกครั้ง
“จะไปไหน ฉันยังไม่เสร็จเรื่องกับเธอ”
ปากอิ่มที่อ้าออกร้องประท้วงถูกปิด ลิ้นหนาสอดเข้ามาตักตวงควานหาความหวานอ่อนเยาว์ มือใหญ่ตะโบม ขยำทรวงอกอวบของสาวรุ่นอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ
“จำไว้ ถ้าฉันยังไม่บอกให้ไป เธอจะไปไหนไม่ได้”
นิ้วมือบีบปลายยอดทรวงที่เหมือนเม็ดทับทิมกลางหิมะขาวสล้างในความมืด เป็นการเน้นคำสั่ง ก่อนจะขบติ่งหูจนร่างน้อยสะดุ้งสุดตัว
“เข้าใจไหม” เสียงทุ้มกระซิบดุดันข้างใบหูบอบบาง
“ค่ะ ได้ยินค่ะ” เด็กสาวรีบละล่ำละลักรับคำ
“เข้าใจไหม” เสียงดุๆ ถามมาอีกครั้ง ลมอุ่นๆ เป่าใส่หู ก่อนริมฝีปากร้อนๆ จะเริ่มแทะเล็มใบหูจนไรขนอ่อนตามต้นคอลุกตั้งเจ้าของร่างห่อไหล่อย่างเสียวสยิว
“เข้าใจค่ะ เข้าใจ” เจ้าของร่างน้อยรีบตอบรับเสียงสะท้าน
สัมผัสลูบไล้เบามือลงจนเด็กสาวรวบรวมความกล้า
“ปล่อยหลินไปนะคะคุณนนท์ หลินสัญญา หลินจะรีบกลับบ้าน ไม่มาเที่ยวอย่างนี้อีก”
มือใหญ่ที่กำลังเพลิดเพลินกับเนื้อตัวนุ่มนิ่มชะงัก เด็กสาวหลับตาปี๋ เมื่อชายหนุ่มชะโงกหน้ามาใกล้ กิริยาอย่างเด็กๆ เรียกรอยยิ้มนิดๆ ขึ้นที่มุมปากของปุณยนนท์ ยังเด็ก ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องเหลือเกิน มือใหญ่ลูบผมที่ตกมาระหน้าผากให้พ้นใบหน้ารูปหัวใจ ร่างสูงใหญ่ที่เกยขึ้นมาทั้งตัว ทำให้มือเล็กๆ รีบยกขึ้นยันแผงอกกว้างเอาไว้
“ไม่ต้องมาหลินกับฉัน” ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงดุ เท่านั้นปากอิ่มบวมช้ำเพราะถูกจูบนับครั้งไม่ถ้วนก็แบะออกเหมือนจะร้องไห้ เรียกความเอ็นดูขึ้นมาในหัวใจ “มองฉัน”
มือเล็กๆ ที่ขวางทาง ถูกดึงออกจับกดไว้ข้างหมอน อกกว้างทาบลงคลอเคลียให้ทรวงสาวไหวสะท้าน
“ลืมตา” เสียงดุสั่ง ดวงตาที่หลับปี๋ค่อยๆ หรี่ก่อนเบิกกว้าง เมื่อรู้สึกถึงอะไรที่เคลื่อนเข้าแนบสนิทช้าๆ ให้รู้สึกถึงทุกๆ อณูของกันและกัน ดวงตาคู่โตเหมือนตากวางพริ้มลงตามแรงอารมณ์หวาม หากเสียงเอาแต่ใจยังกระซิบสั่ง “ลืมตา มองฉัน มองแต่ฉัน”
เด็กสาวฝืนแรงอารมณ์ลืมตา มองเข้าสู่ดวงตาที่จับจ้องมองมา เห็นเพียงประกายสีดำ ดุดัน แล้วปล่อยร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามแรงปราถนา ความว่าง่ายของเธอได้รับรางวัลเป็นแววยิ้มที่ซ่อนลึกในความดำทะมึนน่ากลัวคู่นั้น เพียงแค่นั้นหัวใจน้อยๆ ก็สั่นไหว
You are mine. ตอนที่ 1
เสียงหอบหายใจหนักๆ ผสานกับเสียงครวญคราง ท่ามกลางความมืดและเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศ เงียบลงแล้ว เจ้าของร่างนุ่มนิ่มที่ต้องรองรับน้ำหนักจากร่างใหญ่กว่า ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเจ้าของร่างหนักๆ พลิกตัวไปนอนอีกฟาก ร่างน้อยค่อยขยับไปริมเตียง
แต่ก่อนที่จะก้าวลง มือของอีกฝ่ายก็เอื้อมมาคว้าหมับ ลากเข้าไปใต้ร่างอีกครั้ง
“จะไปไหน ฉันยังไม่เสร็จเรื่องกับเธอ”
ปากอิ่มที่อ้าออกร้องประท้วงถูกปิด ลิ้นหนาสอดเข้ามาตักตวงควานหาความหวานอ่อนเยาว์ มือใหญ่ตะโบม ขยำทรวงอกอวบของสาวรุ่นอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ
“จำไว้ ถ้าฉันยังไม่บอกให้ไป เธอจะไปไหนไม่ได้”
นิ้วมือบีบปลายยอดทรวงที่เหมือนเม็ดทับทิมกลางหิมะขาวสล้างในความมืด เป็นการเน้นคำสั่ง ก่อนจะขบติ่งหูจนร่างน้อยสะดุ้งสุดตัว
“เข้าใจไหม” เสียงทุ้มกระซิบดุดันข้างใบหูบอบบาง
“ค่ะ ได้ยินค่ะ” เด็กสาวรีบละล่ำละลักรับคำ
“เข้าใจไหม” เสียงดุๆ ถามมาอีกครั้ง ลมอุ่นๆ เป่าใส่หู ก่อนริมฝีปากร้อนๆ จะเริ่มแทะเล็มใบหูจนไรขนอ่อนตามต้นคอลุกตั้งเจ้าของร่างห่อไหล่อย่างเสียวสยิว
“เข้าใจค่ะ เข้าใจ” เจ้าของร่างน้อยรีบตอบรับเสียงสะท้าน
สัมผัสลูบไล้เบามือลงจนเด็กสาวรวบรวมความกล้า
“ปล่อยหลินไปนะคะคุณนนท์ หลินสัญญา หลินจะรีบกลับบ้าน ไม่มาเที่ยวอย่างนี้อีก”
มือใหญ่ที่กำลังเพลิดเพลินกับเนื้อตัวนุ่มนิ่มชะงัก เด็กสาวหลับตาปี๋ เมื่อชายหนุ่มชะโงกหน้ามาใกล้ กิริยาอย่างเด็กๆ เรียกรอยยิ้มนิดๆ ขึ้นที่มุมปากของปุณยนนท์ ยังเด็ก ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องเหลือเกิน มือใหญ่ลูบผมที่ตกมาระหน้าผากให้พ้นใบหน้ารูปหัวใจ ร่างสูงใหญ่ที่เกยขึ้นมาทั้งตัว ทำให้มือเล็กๆ รีบยกขึ้นยันแผงอกกว้างเอาไว้
“ไม่ต้องมาหลินกับฉัน” ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงดุ เท่านั้นปากอิ่มบวมช้ำเพราะถูกจูบนับครั้งไม่ถ้วนก็แบะออกเหมือนจะร้องไห้ เรียกความเอ็นดูขึ้นมาในหัวใจ “มองฉัน”
มือเล็กๆ ที่ขวางทาง ถูกดึงออกจับกดไว้ข้างหมอน อกกว้างทาบลงคลอเคลียให้ทรวงสาวไหวสะท้าน
“ลืมตา” เสียงดุสั่ง ดวงตาที่หลับปี๋ค่อยๆ หรี่ก่อนเบิกกว้าง เมื่อรู้สึกถึงอะไรที่เคลื่อนเข้าแนบสนิทช้าๆ ให้รู้สึกถึงทุกๆ อณูของกันและกัน ดวงตาคู่โตเหมือนตากวางพริ้มลงตามแรงอารมณ์หวาม หากเสียงเอาแต่ใจยังกระซิบสั่ง “ลืมตา มองฉัน มองแต่ฉัน”
เด็กสาวฝืนแรงอารมณ์ลืมตา มองเข้าสู่ดวงตาที่จับจ้องมองมา เห็นเพียงประกายสีดำ ดุดัน แล้วปล่อยร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามแรงปราถนา ความว่าง่ายของเธอได้รับรางวัลเป็นแววยิ้มที่ซ่อนลึกในความดำทะมึนน่ากลัวคู่นั้น เพียงแค่นั้นหัวใจน้อยๆ ก็สั่นไหว