เมื่อวานนี้มีโทรศัพท์จากบริษัทหนึ่งเรียกผมไปสัมภาษณ์งาน ผมตอบตกลงทันทีเนื่องจากผมเดินเตะฝุ่นมาใกล้ครบ 2 เดือนแล้ว ไฟกำลังจะมอดลงไปทุกที ไหนๆมีโอกาสแล้วก็ลองคว้าดูไม่เสียหาย
นี่คือสิ่งที่คนตกงานหลายๆคนคิด
กลับมาที่พัก ผมเปิดเมลดูข้อความที่บริษัทตอบกลับมาพร้อมแผนที่ โอ้ แม่เจ้า ไกลโพดดด
แต่รับปากไปแล้ว กลัวเสียคำพูด เอาน่า ไปก็ไป ส่งอีเมล์คอนเฟริ์มว่าจะไปตามเวลานัด
สถานที่คือสมุทรปราการ ปกติผมพักอยู่แถวสวนหลวง ซึ่งดูไม่น่าจะไกลเท่าไหร่
ผิดคาด จขกท ประมาทเอง เพราะเป็นคนละฟากกันเลย และเราไม่คุ้นเส้นทาง
ทั้งคืนผมนอนไม่หลับ อยากจะโทรไปหาบริษัทบอกไม่ไปแล้วแต่อีกใจเราก็ไม่อยากเสียคำพูด สรุปเมื่อคืนคิดมาก นอนไม่หลับจริงๆ
ออกจากบ้านตี5 กว่าเพื่อไปสัมภาษณ์งานตอน 9 โมงเช้า จขกท.ไม่มีรถ หาข้อมูลจากพี่goo เพื่อเดินทางจริงในตอนเช้า
ไปถึงบริษัทตอน 8 โมง หลงไปหลายตลบ เพราะอยู่ในซอยลึก เข้าไปก็กรอกใบสมัคร สัมภาษณ์เบื้องต้นกับ HR รอแค่เจ้าของที่เดินไปเดินมาเท่านั้น ทุกอย่างเหมือนไปด้วยดี จนกระทั่ง
HR เดินมาหาผมอีกครั้ง พร้อมถามถึงใบผ่านงานจากบริษัทเก่าซึ่งผมให้เหตุผลไปว่าไม่มี เนื่องจากน้ำท่วมบ้านผมเมื่อ 2 ปีก่อนแล้วเอกสารสูญหาย
สุดท้ายกลับบ้านตัวปลิวภายใน 5 นาทีหลังจากนั้น
รวมระยะเวลาเดินทางไปกลับ 5 -6 ชั่วโมง
รวมความรู้สึกที่เสียไป - นับไม่ได้
สรุปแล้วผมอยากจะให้เป็นอุทาหรณ์กับทุกคนไว้ ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของจขกท.เองในเรื่องเอกสาร และผมไม่โทษว่าทางบริษัททำไม่ถูก
แต่อยากให้เป็นบทเรียนฝากคนอื่นที่ตั้งใจหางานด้วยครับว่าบางครั้งการที่เรามองข้ามบางอย่างไป ถึงเรามองว่ามันไม่สำคัญเท่ากับความตั้งใจ เท่ากับประสบการณ์ที่เรามี แต่มันไม่มีอะไรพิสูจน์ได้หรอกครับ เพราะบางที่ สิ่งที่เขาต้องการกลับเป็นกระดาษใบเดียวที่ยืนยันว่าคุณเคยทำงานจริงๆ ไม่ได้ยกเมฆมา
บริษัทรอคนที่พร้อมกว่าเข้ามา ส่วนผมก็เดินเตะฝุ่นต่อไป