วันนี้เพื่อนรักของผมได้งานในฝันครับ
เป็นงานแบบที่เขาอยากจะได้มานานแสนนาน
อยู่ในที่ไกลแสนไกล
ไม่ใช่งานที่ผมอยากได้เลย ผมเองก็มีงานที่ดีใช้ได้อยู่แล้ว
ผมกอดเพื่อนด้วยความยินดี ดีใจกับเขาจริงๆ
ช่วยเพื่อนวางแผน เก็บเงินเดินทางให้ทันวันทำงานวันแรก
แต่ก็อดรู้สึกเคว้งในอกไม่ได้
ความรู้สึกนี้ ผมรู้จักมันดี
มันคือความอิจฉาครับ เห็นเพื่อนมีความสุขขนาดนั้นแล้ว ก็อยากให้เพื่อนสุขยิ่งๆ ขึ้นไป แต่ก็อยากสุขอย่างนั้นบ้าง
ไม่ใช่ครั้งแรกเลยที่เป็นแบบนี้
เพื่อนผมคนหนึ่งตอนแรกเศร้ามาก ปู่ที่เขารักเพิ่งเสีย
เพื่อนก็เข้าใจว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ใจดำ
เพราะเขาพยายามรักษาน้ำใจเพื่อนผู้หญิงที่แอบรักเขา
ผมช่วยให้กำลังใจเขาตลอด แอบไปอธิบายกับผู้หญิงที่เขาแอบชอบให้เข้าใจเรื่องราว
ปลอบใจผู้หญิงที่อกหักจนเธอหายเจ็บ เลิกใส่ความเพื่อนผม
เขาสมหวัง เหมือนเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก
ผมก็ยิ้ม ดีใจกับเพื่อน แต่เสียใจกับตัวเอง
ผมเป็นคนแบบนึง คือ ผมไม่ค่อยมีความรู้สึก
เวลามีความทุกข์ ผมสูดลมหายใจลึกๆ แล้วก็ยิ้ม
ผมประสบอุบัติเหตุ บาดเจ็บ ตกงาน สาวหลอกใช้แล้วทิ้งเนียนๆ ผมก็ยิ้ม
เวลามีความสุข ผมสูดลมหายใจลึกๆ แล้วก็ยิ้ม
ผมได้งานใหม่ดีกว่าเดิม สาวสวยชวนคุย กินของอร่อย ผมก็ยิ้ม
เหมือนถ้าเป็นกราฟ กราฟของผมมันขึ้นลงแค่เบาๆ
เพราะฉะนั้น เวลาผมเห็นคนที่มีความสุข เขาอยากจะเต้น โห่ร้อง ไชโย
... ผมก็ได้แค่ยิ้ม
ผู้หญิงคนนึงเคยบอกผมว่า
เธอไม่เคยรู้เลยว่าผมมีอารมณ์แบบไหน มีบ้างไหม
อีกคนบอกกับผมว่า
ผมไม่เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์เลย
ผมไม่รู้ว่าผมควรรู้สึกยังไง
ผมมีเพื่อนดีๆ หลายคน มีงานดีๆ ทำ
ผมไม่เคยโดนใครกดดัน รังแก
รอยยิ้มของผมทำให้ผมได้สิ่งที่ต้องการเกือบทุกครั้ง
ชีวิตผมไม่อยากได้อะไรมากกว่านี้
(นอกจากแฟนนิสัยดีๆ สักคน... ประมาณนั้น)
แต่ผมอยากมีชีวิต ยิ้มเต็มเสียง หัวเราะเต็มเสียง โกรธ โมโห ร้องไห้
ผมรู้สึกเหมือนตุ๊กตา แต่... ผมก็ได้แค่ยิ้ม
ก็ทำแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
...ยิ้ม... สูดลมหายใจลึกๆ... ยิ้ม...
ขอบคุณครับที่รับฟังคำบ่นจนจบ ผมไม่รู้จะแก้ไขอะไรหรอก บางทีมันอาจจะดีกว่าเศร้า ระทมทุกข์ เสียใจตลอดเวลาก็ได้
วาเลนไทน์นี้ ขอให้หัวใจมีปาฏิหารย์กันนะครับ
เป็นไหมครับ เวลาเพื่อนได้ดี เราก็ดีใจด้วย เต็มใจช่วย อยากให้ได้ดีขึ้นๆ ไป แต่ก็อดอิจฉาไม่ได้
เป็นงานแบบที่เขาอยากจะได้มานานแสนนาน
อยู่ในที่ไกลแสนไกล
ไม่ใช่งานที่ผมอยากได้เลย ผมเองก็มีงานที่ดีใช้ได้อยู่แล้ว
ผมกอดเพื่อนด้วยความยินดี ดีใจกับเขาจริงๆ
ช่วยเพื่อนวางแผน เก็บเงินเดินทางให้ทันวันทำงานวันแรก
แต่ก็อดรู้สึกเคว้งในอกไม่ได้
ความรู้สึกนี้ ผมรู้จักมันดี
มันคือความอิจฉาครับ เห็นเพื่อนมีความสุขขนาดนั้นแล้ว ก็อยากให้เพื่อนสุขยิ่งๆ ขึ้นไป แต่ก็อยากสุขอย่างนั้นบ้าง
ไม่ใช่ครั้งแรกเลยที่เป็นแบบนี้
เพื่อนผมคนหนึ่งตอนแรกเศร้ามาก ปู่ที่เขารักเพิ่งเสีย
เพื่อนก็เข้าใจว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ใจดำ
เพราะเขาพยายามรักษาน้ำใจเพื่อนผู้หญิงที่แอบรักเขา
ผมช่วยให้กำลังใจเขาตลอด แอบไปอธิบายกับผู้หญิงที่เขาแอบชอบให้เข้าใจเรื่องราว
ปลอบใจผู้หญิงที่อกหักจนเธอหายเจ็บ เลิกใส่ความเพื่อนผม
เขาสมหวัง เหมือนเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก
ผมก็ยิ้ม ดีใจกับเพื่อน แต่เสียใจกับตัวเอง
ผมเป็นคนแบบนึง คือ ผมไม่ค่อยมีความรู้สึก
เวลามีความทุกข์ ผมสูดลมหายใจลึกๆ แล้วก็ยิ้ม
ผมประสบอุบัติเหตุ บาดเจ็บ ตกงาน สาวหลอกใช้แล้วทิ้งเนียนๆ ผมก็ยิ้ม
เวลามีความสุข ผมสูดลมหายใจลึกๆ แล้วก็ยิ้ม
ผมได้งานใหม่ดีกว่าเดิม สาวสวยชวนคุย กินของอร่อย ผมก็ยิ้ม
เหมือนถ้าเป็นกราฟ กราฟของผมมันขึ้นลงแค่เบาๆ
เพราะฉะนั้น เวลาผมเห็นคนที่มีความสุข เขาอยากจะเต้น โห่ร้อง ไชโย
... ผมก็ได้แค่ยิ้ม
ผู้หญิงคนนึงเคยบอกผมว่า
เธอไม่เคยรู้เลยว่าผมมีอารมณ์แบบไหน มีบ้างไหม
อีกคนบอกกับผมว่า
ผมไม่เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์เลย
ผมไม่รู้ว่าผมควรรู้สึกยังไง
ผมมีเพื่อนดีๆ หลายคน มีงานดีๆ ทำ
ผมไม่เคยโดนใครกดดัน รังแก
รอยยิ้มของผมทำให้ผมได้สิ่งที่ต้องการเกือบทุกครั้ง
ชีวิตผมไม่อยากได้อะไรมากกว่านี้
(นอกจากแฟนนิสัยดีๆ สักคน... ประมาณนั้น)
แต่ผมอยากมีชีวิต ยิ้มเต็มเสียง หัวเราะเต็มเสียง โกรธ โมโห ร้องไห้
ผมรู้สึกเหมือนตุ๊กตา แต่... ผมก็ได้แค่ยิ้ม
ก็ทำแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
...ยิ้ม... สูดลมหายใจลึกๆ... ยิ้ม...
ขอบคุณครับที่รับฟังคำบ่นจนจบ ผมไม่รู้จะแก้ไขอะไรหรอก บางทีมันอาจจะดีกว่าเศร้า ระทมทุกข์ เสียใจตลอดเวลาก็ได้
วาเลนไทน์นี้ ขอให้หัวใจมีปาฏิหารย์กันนะครับ