สวัสดีครับเพื่อนสมาชิกทุกท่าน ผมมีประสบการณ์ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อมาเล่าสู่กันฟังครับ
เริ่มเลยครับ ภรรยาคลอดลูกชายเมื่อวันที่ 16 มกราคม ที่ผ่านมา น้ำหนัก 2.7 กิโล จากนั้นก็ออกจากโรงพยาบาลมาบ้านเลี้ยงดูที่บ้านพ่อตาแม่ยายตามปกติด้วยอยู่คนละอำเภอกับพ่อแม่ตัวเอง(ปู่-ย่า) คลอดลูกใหม่ปู่ไม่สบายเลยไม่ได้ไปเยี่ยมหลานตั้งแต่ออกจนถึงวันศุกร์ที่ผ่านมา ย่าโทรมาบอกว่าปู่อยากเจอหลานอยากรับขวัญหลานพาหลานมาหาหน่อย ตอนแรกก็สองจิตสองใจว่าจะไปดีหรือเปล่ายังเล็กอยู่เลย เช้าวันศุกร์ที่ 8 ตัดสินใจพาหลานไปหาปู่ก่อนไปยายเอาขี้เถ่าตูดหม้อดำๆป้ายหน้าผากหลานเพื่อป้องกันสิ่งไม่ดีมาทัก ถึงบ้านปู่ก็อาบน้ำและกินนมตามปกติจนถึงช่วงเย็นๆ เอ...วันนี้ทำไมลูกเราขี้เซาผิดปกติจังเลยว่ะ นอนตั้งแต่บ่ายปลุกกินนมก็ไม่ลืมหูลืมตา ถึงช่วงหัวค่ำเริ่มใจคอกันไม่ดีปกติเค้าจะตื่นมาเล่นอ้อแอ้ๆ ตามปกติของเค้า แต่วันนี้ไม่...ภรรยาเริ่มน้ำตาร่วง เนื่องจากจะไม่ยอมตื่นแล้วยังผวาบ่อยมากๆๆ เอางัยดีละทีนี้มองหน้ากันลูกก็ปลุกไม่ตื่นแต่ตอบสนองตลอด บอกตรงๆว่าผมก็ทำอะไรไม่ถูก แข้งขาอ่อนไปหมด ลูกผมเป็นอะไร..!!! ลงจากบ้านไปหาปู่ด้วยความกังวลอย่างที่สุด "พ่อ แม่ ลูกยังไม่ตื่นเลย แล้วผวาบ่อยมากๆ" ผมพูดกับพ่อแม่ตอนนั้น พ่อบอกว่าตั้งแต่มาถึงบ้านจุดธูปบอกสิ่งต่างๆบ้างหรือยัง โอ้โห เอาแล้วงัย ลืมสนิท รีบไปหาธูปจุดบอกสิ่งลี้ลับทั้งหลายอย่างเร็ว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อหลังจากจุดธูปแล้วปักเสร็จเดินขึ้นบ้านมายังไม่ถึงห้องลูก ได้ยินเสียงเค้าร้อง เฮ้ย ตื่นแน่นอน แล้วก็จริงๆครับ เดินเข้าไปในห้องเค้าลืมตาแป๋วเลยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภรรยาผมเล่าให้ฟังว่าหลังจากที่ผมลงไปจุดธูปพอย่าเดินเข้ามาถึงห้องเค้าสะดุ้งแรงแล้วก็ร้องไห้ลืมตา แล้วก็หยุดร้อง เล่นอ้อแอ้ ตามปกติ เห้ออออ โล่งอกอย่างที่สุด นึกว่าลูกจะเป็นอะไร ปู่ก็เลยสอนเอาว่าจะไปไหนมาไหนต้องคำนึงให้สำคัญว่าโลกเรามันมีสิ่งหลายๆอย่างที่เรามองไม่เห็นอย่ามองข้ามไป
แล้วผมก็รู้แล้วว่า "ไม่ใช่เฉพาะปู่กับย่าที่อยากเล่นกับหลาน"
แชร์ประสบการณ์ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
เริ่มเลยครับ ภรรยาคลอดลูกชายเมื่อวันที่ 16 มกราคม ที่ผ่านมา น้ำหนัก 2.7 กิโล จากนั้นก็ออกจากโรงพยาบาลมาบ้านเลี้ยงดูที่บ้านพ่อตาแม่ยายตามปกติด้วยอยู่คนละอำเภอกับพ่อแม่ตัวเอง(ปู่-ย่า) คลอดลูกใหม่ปู่ไม่สบายเลยไม่ได้ไปเยี่ยมหลานตั้งแต่ออกจนถึงวันศุกร์ที่ผ่านมา ย่าโทรมาบอกว่าปู่อยากเจอหลานอยากรับขวัญหลานพาหลานมาหาหน่อย ตอนแรกก็สองจิตสองใจว่าจะไปดีหรือเปล่ายังเล็กอยู่เลย เช้าวันศุกร์ที่ 8 ตัดสินใจพาหลานไปหาปู่ก่อนไปยายเอาขี้เถ่าตูดหม้อดำๆป้ายหน้าผากหลานเพื่อป้องกันสิ่งไม่ดีมาทัก ถึงบ้านปู่ก็อาบน้ำและกินนมตามปกติจนถึงช่วงเย็นๆ เอ...วันนี้ทำไมลูกเราขี้เซาผิดปกติจังเลยว่ะ นอนตั้งแต่บ่ายปลุกกินนมก็ไม่ลืมหูลืมตา ถึงช่วงหัวค่ำเริ่มใจคอกันไม่ดีปกติเค้าจะตื่นมาเล่นอ้อแอ้ๆ ตามปกติของเค้า แต่วันนี้ไม่...ภรรยาเริ่มน้ำตาร่วง เนื่องจากจะไม่ยอมตื่นแล้วยังผวาบ่อยมากๆๆ เอางัยดีละทีนี้มองหน้ากันลูกก็ปลุกไม่ตื่นแต่ตอบสนองตลอด บอกตรงๆว่าผมก็ทำอะไรไม่ถูก แข้งขาอ่อนไปหมด ลูกผมเป็นอะไร..!!! ลงจากบ้านไปหาปู่ด้วยความกังวลอย่างที่สุด "พ่อ แม่ ลูกยังไม่ตื่นเลย แล้วผวาบ่อยมากๆ" ผมพูดกับพ่อแม่ตอนนั้น พ่อบอกว่าตั้งแต่มาถึงบ้านจุดธูปบอกสิ่งต่างๆบ้างหรือยัง โอ้โห เอาแล้วงัย ลืมสนิท รีบไปหาธูปจุดบอกสิ่งลี้ลับทั้งหลายอย่างเร็ว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อหลังจากจุดธูปแล้วปักเสร็จเดินขึ้นบ้านมายังไม่ถึงห้องลูก ได้ยินเสียงเค้าร้อง เฮ้ย ตื่นแน่นอน แล้วก็จริงๆครับ เดินเข้าไปในห้องเค้าลืมตาแป๋วเลยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภรรยาผมเล่าให้ฟังว่าหลังจากที่ผมลงไปจุดธูปพอย่าเดินเข้ามาถึงห้องเค้าสะดุ้งแรงแล้วก็ร้องไห้ลืมตา แล้วก็หยุดร้อง เล่นอ้อแอ้ ตามปกติ เห้ออออ โล่งอกอย่างที่สุด นึกว่าลูกจะเป็นอะไร ปู่ก็เลยสอนเอาว่าจะไปไหนมาไหนต้องคำนึงให้สำคัญว่าโลกเรามันมีสิ่งหลายๆอย่างที่เรามองไม่เห็นอย่ามองข้ามไป
แล้วผมก็รู้แล้วว่า "ไม่ใช่เฉพาะปู่กับย่าที่อยากเล่นกับหลาน"