หลังจากเมื่อตอนบ่ายลองใช้อีเมล์ 5 เมล์ และใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที ก็มี user ใหม่ในพันทิป ได้ลองตั้งกระทู้ในสไตล์เดิมๆ ปรากฎว่า ก็ดีนะคะ

คนที่เข้ามาคอมเม้นท์ ก็ไม่ใช่เจ้าเดิม แต่ก็เจอพวกเกรียนๆบ้างนิดหน่อย แต่ก็ช่างค่ะ ไม่สนใจ ( คงอยู่ที่ วุฒิภาวะ ของแต่ละคนล่ะมั้ง ? )

ปิดคอมฯไปทำอย่างอื่นบ้าง ใครอยากจะทำอะไรก็ทำไป จขกท ตั้งกระทู้เอาไว้ แล้วก็ออกไปช๊อปปิ้งต่อ




บังเอิญวันนี้ได้เจอกับผู้ชาย ที่เป็นโจทก์เก่าของเรา ต่างคนก็ต่างอึ้ง แต่ก็พยายามไม่แสดงอาการ

เพราะไม่อยากให้ใครรู้ ว่าเราเคยรู้จักกัน แต่มันพลาดตรงที่ เราพยายามเลี่ยงตัวออกมาจากตรงนั้น

อีตาบ้า..นั่น ดันไปบอกกับเพื่อนเราว่า " ที่เราเดินหนีไปทางอื่น คงเพราะยังโกรธ เรื่องเดิมและคงไม่อยากร่วมโต๊ะกินข้าวด้วย "

เรื่องเดิมๆ ที่เคยมีปัญหากัน ถามว่ายังโกรธอยู่ไหม ? ก็ใช่ค่ะ ยังรู้สึกไม่ดีอยู่ แต่เรื่องที่เราเคยคบกัน ยังไม่มีใครรู้ เพราะเราไม่เคยเล่า

ให้ใครฟังเลย...เขาคิดว่าเราคงเล่าให้เพื่อนๆฟังแล้ว ( เพราะเรากลั้นน้ำตาไม่อยู่ เลยรีบเดินหนีไป )

มันแค่ขนลุก...และตกใจมาก จนทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่คิดว่าชาตินี้จะได้มาเจอกันอีก แถมยังจะกล้าทักทายคุยเล่น

เราเองก็ทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะยิ้มแย้ม หรือทำหน้าเฉยๆดี

แต่ก็ขอบคุณ นะคะ ที่วันนี้ " ได้โทรมาขอโทษเรา และเขาก็ร้องไห้ " ผ่านทางโทรศัพท์ ได้ยินผู้ชายร้องไห้ เสียงสั่นๆ

เราก็ใจแป้วนะคะ !!  ความรัก มัน ก็เป็นแบบนี้ มีทุกข์ มีสมใจ ในเมื่อชีวิตต้องเดินต่อไป อะไรจะเกิดก็ช่าง ปล่อยๆมันไปเถอะ !!