เนื่องจากสามีเราเป็นพนักงานบริษัทรถยนต์รายหนึ่งค่ะ อยู่แผนกธุรการด้วยซ้ำ ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับรถซึ่งเป็นสินค้าของบริษัทแต่อย่างใด ออกจะคนละสายงานกันด้วยซ้ำถ้าเทียบกับพนักงานขาย หรือพนักงานซ่อม แล้ววันนึงรถยนต์มูลค่าล้านกว่าบาทหายไปจากคาร์แคร์ที่บริษัทเอาไปล้างทุกวัน ทุกคนเครียดค่ะ เพราะได้นัดส่งมอบลูกค้าแล้วด้วย และไม่รู้ได้เลยว่ารถหายไปได้ยังไง แจ้งความก็ไม่ได้เบาะแสอะไร มิหนำซ้ำ ยังเรียกเก็บเงินจากเงินเดือนพนักงาน เป็นเวลา 1 ปีอีก (ตามส่วนเงินเดือนที่ได้รับ คือ พนักงานธรรมดาก็หลักร้อย ผู้บริหารก็หลักพัน) แต่เราคิดๆดู เอามาบวกรวมๆกัน ระยะเวลา 1 ปี ทั้ง พนักงานและผู้บริหาร ก็ยังได้เงินไม่เท่ากับราคารถที่หายไปเลยค่ะ (เข้าใจว่าราคารถจะมีอีกราคานึงที่ขายให้กับลูกค้า) ในส่วนตัวเรา เราคิดว่า ประกันน่าจะจ่ายให้สักส่วน แล้วพนักงานบริษัทอีกสักส่วน เพราะเนื่องด้วยความเผลอเรอของบริษัทเอง ทำให้ประกันจ่ายให้ไม่ 100% (อันนี้เป็นความคิดส่วนตัวน่ะค่ะ เพราะเรื่องประกัน เราไม่ทราบจริงๆว่าเค้าทำกันไว้เงื่อนไขยังไง) แต่เราก็อดนึกไม่ได้ค่ะว่า ถ้าวันใดวันนึง เกิดไฟไหม้บริษัทซึ่งมีรถเป็นร้อยๆคัน สต๊อกไว้ ได้รับความเสียหาย หรือ น้ำท่วมแล้วขนย้ายไม่ทัน พนักงานตาดำๆจะทำไง แล้วจะต้องมานั่งชดใช้ให้บริษัทหรืออย่างไรกัน บางคนไม่พอใจก็ลาออกจากบริษัทค่ะ แต่สำหรับสามีเรา ก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน เค้าหักก็หัก ทั้งที่ไม่รู้เรื่อง อาจจะเป็นเพราะเค้าดัดนิสัยให้มีความรับผิดชอบร่วมกัน หรือบริษัทคอร์รับชั่นกันแน่ โอ๊ย!!! สารพัดนึกเลยค่ะ  แต่ก็อย่างว่า เราคนหาเช้ากินค่ำ ก็ต้องยอมรับไปตามๆกัน ถ้าคุณต้องประสบกับปัญหาเหล่านี้ เป็นคุณจะทำไงค่ะ หรือมีความคิดเห็นหรือประสบการณ์อยากบอกกล่าว ก็ยินดีมากๆค่ะ....