จริง ๆ เว้นคิวให้ป๋านะนี่ แต่ว่า ... หลังจากดู Rich Man, Poor Woman จบปั๊บ ก็กลับคิดถึงบุโจวขึ้นมาอย่างด่วนจี๋ เลยหวนกลับไปดูซีรีย์อารมณ์ดีอย่าง Hotaru No Hikari ทั้ง 2 ภาคอีกครั้ง ก่อนไปดื่มด่ำกับภาค Movie อีกที ขณะที่ดูเจ้านายเกรียนเมพเก่งเทพอย่างฮิวกะและลูกน้องโก๊ะกังอย่างนัตสึอิไป ก็อดคิดถึงซีรีย์อารมณ์คล้าย ๆ กันอย่างสาวปลาแห้งไม่ได้

ก็คิดอยู่นานว่าทำไมถึงนึกแบบนั้นขึ้นมาได้ ?

ก็ Rich Man, Poor Woman หลัก ๆ พูดถึงความสัมพันธ์ และ connection ระหว่างคนกับคนใช่ไหมละ  แต่มากไปกว่านั้น ... ความสัมพันธ์นั้นมันจะต้องเป็นอย่างไรหรือ ? โดยเฉพาะสัมพันธ์รัก คนจะคบกันจะต้องเหมือนกันไหม ? บ้างก็ว่าคนคบกันมันก็ต้องต่างกันบ้างเหมือนกันบ้างถึงจะดี ? แล้วถ้าต่างกันทั้งหมดล่ะ ? จะคบกันได้หรือไม่ ? และ อย่างไร ?

เราได้คำตอบนั้นจาก Hotaru no Hikari ค่ะ

ปลาแห้งตัวแม่ ปะทะ เนี้ยบตัวพ่อ

เรื่อง Hotaru no Hikari นี้  คิดว่าเป็นเรื่องใกล้ตัวโดยเฉพาะสาว ๆ working woman ทั้งหลาย ที่ทำไปทำมาคล้ายจะมี "สาวปลาแห้ง" หรือ อาเมมิยะ โฮตารุ เป็นไอดอลโดยไม่ตั้งใจ ผู้หญิงทำงานนอกบ้านและวุ่นวายกับกิจการ ณ ออฟฟิศ หรือ ที่ทำงานอย่างใดก็ตาม แต่เมื่อกลับถึงบ้าน หรือ ยิ่งเป็นวันหยุด นางก็จะกลิ้งโค่โล่อยู่ในบ้าน ใส่ชุดสบาย ๆ ชนิดแขกไปใครมาไม่กล้าออกไปรับ กิน ๆ นอน ๆ เขลงอยู่กับบ้านโดยไม่คิดจะไปเดทไปเที่ยวหรือมีกิจกรรมอื่นใดกับเขา ... ประมาณว่า "บ้าน" นี่แหละดีที่สุดแล้ว (ทำไมเจ้าของกระทู้คุ้น ๆ กับความคิดเยี่ยงนี้จริง ฮ่า ๆ) นี่ละ คือ Himono Onna หรือ สาวปลาแห้ง อาเมมิยะ โฮตารุ ของชาวบริษัทตกแต่งภายใน Build ณ ที่ทำงาน โฮตารุ คือ สาวสมัยทรงประสิทธิภาพ หน้าตาสวยสะ ขยันทำงาน มองโลกในแง่ดี มีกำลังใจเต็มเปี่ยม โฮตารุพร้อมลุยงานทุกชนิดไม่ว่าหนักเพียงไหน ถึงไหนถึงกันทุกสถานการณ์ ทำให้เป็นที่ไว้ใจและยอมรับของผู้ร่วมงานและหัวหน้า โดยไม่มีใครคิดว่านางนี่แหละ "สาวปลาแห้ง" ตัวแม่ start nonstop

ในออฟฟิศของโฮตารุนั้นมีเจ้านายเป็นหัวหน้าฝ่ายไฮโปรไฟล์อยู่หนึ่งคนนาม ทาคาโนะ เซย์อิจิ หรือ ทาคาโนะ บุโจว ตามที่ลูกน้องรวมทั้งผู้ร่วมงานเรียกขานกัน ทานาโนะซึ่งต่อไปนี้ขอเรียกว่า "บุโจว" เป็นหนุ่มเนี้ยบตัวพ่อที่กำลังหลังชนฝาเรื่องชีวิตแต่งงานถึงขั้นต้องแยกกันอยู่กับภรรยา ความบ้างาน ความปราณีตในการใช้ชีวิต นิสัยเจ้าระเบียบจูจี้ ดูท่าว่าจะเป็นปัจจัยสำคัญให้ครอบครัวต้องแตกร้าว บุโจวจึงตัดสินใจขนข้าวของกลับมาอยู่ที่บ้านเก่าของพ่อแม่ โดยไม่รู้เลยว่ามันกลายเป็นรังของสาวปลาแห้งตัวแม่จัดเต็มไปเสียแล้ว

แน่นอนว่าการอยู่ร่วมกันกับใครซักคนที่เรารู้จักโดยผิวเผิน หรือ รู้จักแค่เพียงด้านใดด้านหนึ่งนั้น เป็นเรื่องยากและน่าอึดอัด ยิ่งเป็นคนที่เราพบว่าแตกต่างจากเราโดยสิ้นเชิงแล้ว กำลังใจที่จะทำให้จูนเข้าหากันยิ่งถดถอยลงไปใหญ่ แต่ทั้งนี้การใช้ชีวิต คือ การปรับตัว โฮตารุ และ ทาคาโน บุโจว จึงได้เรียนรู้และซึมซับ มิติชีวิตของมนุษย์ผ่านนิสัยของกันและกัน ทำให้มีความเข้าใจเห็นอกเห็นใจ ณ ระเบียงบ้านเก่าแก่ ล้อมรอบด้วยสวนญี่ปุ่นเล็ก ๆ ที่มีบ่อน้ำน้อย มีเสียงน้ำรินไหล พืชผักสวนครัว และ หิ่งห้อยเป็นบางครา โฮตารุเห็นเงาของความเหงาหัวหน้าสุดเนี้ยบที่เป็นหลักของลูกน้องในฝ่าย ส่วนบุโจวก็เห็นเงาของผู้หญิงธรรมดาที่ทำงานใช้ชีวิตเรียบง่ายและอยากมีใครซักคนในคราบฮิโมโนะอนนะของโฮตารุ มิตรภาพของทั้งสองจึงเบ่งบานขึ้น คล้ายต่างคนต่างมีที่ให้ปรึกษาและพักพิง


โฮตารุและผู้ชายคนนั้น

สำหรับโฮตารุแล้วเธอบอกเสมอว่า "ไม่เก่งในเรื่องพรรค์อย่างนั้น" เจ้าหล่อนงุ่มงามเสมอในเรื่องของความรัก แต่สิ่งเหล่านั้นบวกกับความสดใสร่าเริงและความพยายามรวมถึงความตั้งใจทำงานของเธอก็จับใจชายหนุ่มไว้ได้อยู่หลายคน นอกจากบุโจวแล้วชีวิตด้านโรแมนติคของโฮตารุได้เกี่ยวพันกับผู้ชายอีกสองคน คนหนึ่งเป็นเจ้าชายที่หลุดออกมาจากในฝัน เทชิมะ มาโกโตะ และ หลังจากนั้นสามปีก็มีอีกคนหนึ่ง คือ เซโนะคุง ทั้งสองคนเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ แต่ในแบบที่แตกต่าง

เทชิมะ มาโกโตะ สำหรับโฮตารุแล้วดังฝันที่เป็นจริง เขาคือคนที่สาว ๆ ในออฟฟิศต่างมาดหมาย หน้าตาดี นิสัยดี ทำงานเก่ง เพิ่งมาจากเมืองนอกเมืองนา และ เขาก็สนใจโฮตารุด้วย ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นดังฝันและคิดว่าจะลงท้ายเหมือนที่ฝัน หากไม่ยักกะใช่ ปัญหามันอยู่ที่ใดกัน หรือว่าเพราะเธอเป็นฮิโมโนะอนนะ ? จะว่าไปแล้วเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการเป็นสาวปลาแห้งเลยซักนิด ถ้าหาเหตุกันจริง ๆ คงบอกว่ามันคือความไม่สะดวกใจของทั้งสองฝ่ายมากกว่า โฮตารุเองนั้นถูกความสำเร็จและความปรารถนา(จะมีแฟน)บังตาจนมองไม่ออกว่า เธอหันด้านดีเข้าหามาโกโตะเสมอ มาโกโตะเองก็รู้ว่าอะไรบางอย่างในตัวของเขาทำให้โฮตารุต้องเป็นเช่นนั้น เรียกได้ว่า โฮตารุ ไม่ได้เป็นโฮตารุอย่างเต็มที่เมื่อยู่กับเขา

และมาโกโตะก็สังหรณ์เสียด้วยว่า ... ทางแก้ไขนั้น คือ การต้องปล่อยเธอไปเพื่อให้เรียนรู้ตัวเองเพียงประการเดียว

เซโนะคุง พนักงานชั่วคราวฝีมือดีเสน่ห์แรง ที่มาแนวต่างจากเทชิมะคุง เซโนะคุงมีนิสัย วิธีการดำเนินชีวิต และ การมองโลกคล้ายกับโฮตารุมาก ตั้งแต่เริ่มต้นอะไร ๆ ก็ดูจะเข้าใจกันไปทุกอย่าง แม้กระทั่ง "บุโจว" ณ ตอนนั้น ยังรู้สึกว่าเซโนะเป็นภัยคุกคาม ประกอบกับความแตกต่างในชีวิตของตนเองและโฮตารุเหมือนโดนตอกลิ่มให้แยกเข้าไปทุกที จึงดูเหมือนมีพื้นที่เปิดว่างให้เซโนะเข้ามา สถานการณ์ข้อนี้ในฐานะของคนที่กำลังมีความสัมพันธ์ฉันคนรักอยู่นั้น แลดูอันตรายกว่าสมัยเทชิมะ มาโกะโตะมาก

เมื่อเรื่องราวได้ตัดเอา "ความแตกต่าง" ออกไป เหลือแต่ความเหมือน ทำให้ครานี้ "ผู้ชายคนนั้น" หรือ เซโนะดูมีภาษีขึ้นทันตาเห็น แม้จะเทียบกับบุโจวก็ตามที หากเมื่อตัดความแตกต่างออกไปจะทำให้เกิด "perfect match" ขึ้นมาอย่างนั้นเลยเชียวหรือ ? คำตอบก็คือ "ไม่" แม้นไม่เหลือช่องว่างความแตกต่างกลมกลืนกันได้สนิทโดยนิสัย ความเป็นอยู่ โฮตารุเป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ก็จริง แต่ .... เซโนะก็ไม่สามารถเป็นมือที่ฉุดรั้งให้สาวปลาแห้งกลับเข้าที่เข้าทางเหมือนที่ "คน ๆ หนึ่ง" เป็นให้โฮตารุได้

เรื่องธรรมดาของฉัน กับ บุโจวคนนี้

ตั้งแต่ต้นมาแล้วที่บุโจวไม่ได้เป็นทั้งภาพฝัน และ เป็น perfect match ของ อาเมมิยะ โฮตารุ เหมือนที่เทชิมะ และ เซโนะคุง ถูกมอง (หรืออย่างน้อยก็ถูกตั้งเรื่องมาแบบนั้น) ดังที่โฮตารุได้รับการบอกเล่ายามไปเที่ยวบ้านคุณยายช่วงหน้าร้อน หิ่งห้อย (โฮตารุ) ตัวที่เปล่งแสงน้อย ๆ ยามราตรีนั้นจะอยู่ได้ในธรรมชาติที่ชื่นเย็นน้ำไหลใสสะอาด

โฮตารุจะเป็นโฮตารุได้อย่างธรรมชาติ ก็มิใช่การอาศัยอยู่ในภาพฝันงดงาม หรือ ความกลมเกลียวกันโดยสมบูรณ์ แต่เป็นการอยู่กับ "ความจริง" ตามธรรมชาติ กับคนที่ยอมรับได้ที่โฮตารุเป็นโฮตารุ ไม่ต่อต้านไปทั้งหมดและไม่คล้อยตามไปทั้งหมด และคนที่ "เอาอยู่" ดังเช่นว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก "บุโจว" ของโฮตารุนั่นเอง

ความเหมือนกับความต่างนั้นเป็นปัจจัย แต่ที่สำคัญกว่าสิ่งใด คือ คนที่รับได้ในเราที่เป็นเรา

มิตรภาพที่เกิด ณ ระเบียงบ้าน จึงงอกเงยเป็นความรัก ณ ระเบียงบ้าน ด้วยประการฉะนี้