ถึงเพื่อนรัก
เพื่อนเอ๋ยวันนี้กาลเวลาทำให้โอกาสที่เราจะได้เจอและคุยกันนั้นสั้นลง ทำให้ช่วงชีวิตที่เหลืออยู่สั้นลง เรารู้ได้อย่างชัดเจนว่าวันที่เราได้ใช้ชีวิตไปนั้นเราใช้มันไปมากสักเท่าใดแต่เราไม่อาจรู้ได้ว่าเวลาที่เราจะได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ มันจะเหลืออยู่มากน้อยสักปานใดแต่ฉันมีบางสิ่งบางอย่างอยากจะบอกให้แกได้รับรู้หรือรับทราบความในใจของฉันและฉันขอให้แกได้อ่านมันให้จบเพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันที่ได้เขียนมันออกมาด้วยหัวใจ และความศรัทธา ความเชิอของฉัน ขอให้แกจงอ่านมันให้จบนะเพื่อน
เพื่อนคนนี้อยากจะบอกกับแกว่า “ วันนี้ “ เราได้ขีดเส้นทางชีวิตของเราด้วยตัวเอง และเราก็ได้เลือกเส้นทางที่เราสร้างมันขึ้นมา ถึงแม้ว่าเส้นทางที่เราเดินนั้น มันจะต่างและห่างกันสักเพียงใด แกโปรดจำใว้เสมอว่า “ เพื่อนคนนี้ ” ยังจดจำเรื่องราวดีๆที่แกได้ทำหรือสร้างบรรยากาศให้ฉันเสมอ แกได้ทำให้ฉันหายเหงาในยามที่ฉันเหนื่อยหรือท้อแท้ ในยามที่ฉันหมดหวังฉันก็มีแกคอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอ
ถึงแม้ว่าวันนี้โอกาสที่เราจะได้คุยกันนั้นสั้นลง แต่เราอยากบอกกับแกว่า “ ฉัน “ ยังมีความรู้สึกดีๆให้แกเสมอ ในยามที่ฉันขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป แกได้เข้ามาในชวิตเพื่อเติมเต็มทำให้ฉัน รู้สึกว่าสิ่งที่ขาดหายไป มันได้มีสิ่งอื่นมาทดแทน ทำให้ฉันมีความสบายใจ แต่ถึงอย่างไรก็ดี “ เพื่อนรักของฉันคนนี้ ” โปรดจดจำไว้ว่าเพื่อนแกคนนี้ จะคอยอยู่ข้างใจ-กาย แกเสมอ ฉันจะคอยเป็นกำลังใจ ให้แกได้ใฝ่ ได้ หา ในสิ่งที่แกค้นหามัน ฉันจะคอยเป็นนาฬิกา คอยปลุกแกในยามที่แกหลับใหล ในยามที่แกได้เผลอเลอหรือหลงทางไป ฉันจะคอยเป็นกำลังใจ ให้แกได้ค้นหาก้าวย่างทางเดินของแก จะคอยหาทางออกให้แก ฉันจะคอยและรอวันที่แกถึงหลักชัย แกจงจำไว้เถิด ในยามที่แก เหงา ในยามที่แกสิ้นหวัง ในยามที่แก หมดกำลังใจ ยามที่แกอ่อนล้าจากการที่แกดิ้นลน “ ยามใดที่แกล้ม ” ฉันจะคอยประคองแกขึ้นมาเอง หากวันใดแกเหน็บหนาว ฉันจะเข้าไปโอบกอดเพื่อให้ความอบอุ่น เมื่อแกคลายหนาวแล้วฉันจะออกห่างแกเพื่อให้แกได้ทำตามฝันของตัวเอง และฉันอยากให้แกได้จำไว้เสียว่าแกจะยังคงมี่ฉันคนนี้ซึ่งอาจจะไม่ไช่เพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับแก แต่ฉันจะยังคอยปลอบใจ และประโรมไปด้วยความรู้สึกดีๆ ที่เพื่อนคนนี้จะมีให้ได้ หากวันใดเพื่อนใหม่ของแกได้ทำให้แกไม่สบายใจ ทำให้แกทุกข์ใจ ฉันอยากจะให้แกนั้น ย้อนมองกลับมาหาฉันเผื่อฉันจะคลายความทุกข์ของแกได้ และแกจำไว้เลยว่า “ ฉันจะอยู่เป็นทุกๆอย่างที่แกอยากที่จะให้เป็นได้เสมอ ”
ถึงแม้ว่าวันนี้เราได้จากกันซึ่งฉันได้คิดและหัดยอมรับมันอยู่เสมอๆ ฉันเฝ้าคิดกับตัวเองว่า คนเราเกิดมาก็ต้องมีพบพรากแล้วก็จากกัน และฉันจะยอมรับมันนะเพื่อน ถ้าหากวันนี้เราต้องจากกันจริงๆ ฉันก็ต้องยอมรับความเป็นจริงสินะ แน่นอนซึ่งฉันไม่อยากที่จะจากแก แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เลย ฉันจะเข้าใจแก ฉันจะทำทุกอย่าง ฉันคงต้องยอมจำนนท์กับกฎเกณฑ์ หลายอย่าง ในยามที่ไม่มีแกฉันจะหยัดยืนและค้นหาหนทางด้วยตนเอง จะอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ เพื่อนเอ๋ยถึงเวลาที่แกต้องจากฉันแล้ว ฉันมีคำๆนึงอยากจะบอกและมอบให้เพื่อนรักของฉันว่า “ เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป “
ถึงแกเพื่อนรัก(ซึ้งมาก)
เพื่อนเอ๋ยวันนี้กาลเวลาทำให้โอกาสที่เราจะได้เจอและคุยกันนั้นสั้นลง ทำให้ช่วงชีวิตที่เหลืออยู่สั้นลง เรารู้ได้อย่างชัดเจนว่าวันที่เราได้ใช้ชีวิตไปนั้นเราใช้มันไปมากสักเท่าใดแต่เราไม่อาจรู้ได้ว่าเวลาที่เราจะได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ มันจะเหลืออยู่มากน้อยสักปานใดแต่ฉันมีบางสิ่งบางอย่างอยากจะบอกให้แกได้รับรู้หรือรับทราบความในใจของฉันและฉันขอให้แกได้อ่านมันให้จบเพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันที่ได้เขียนมันออกมาด้วยหัวใจ และความศรัทธา ความเชิอของฉัน ขอให้แกจงอ่านมันให้จบนะเพื่อน
เพื่อนคนนี้อยากจะบอกกับแกว่า “ วันนี้ “ เราได้ขีดเส้นทางชีวิตของเราด้วยตัวเอง และเราก็ได้เลือกเส้นทางที่เราสร้างมันขึ้นมา ถึงแม้ว่าเส้นทางที่เราเดินนั้น มันจะต่างและห่างกันสักเพียงใด แกโปรดจำใว้เสมอว่า “ เพื่อนคนนี้ ” ยังจดจำเรื่องราวดีๆที่แกได้ทำหรือสร้างบรรยากาศให้ฉันเสมอ แกได้ทำให้ฉันหายเหงาในยามที่ฉันเหนื่อยหรือท้อแท้ ในยามที่ฉันหมดหวังฉันก็มีแกคอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอ
ถึงแม้ว่าวันนี้โอกาสที่เราจะได้คุยกันนั้นสั้นลง แต่เราอยากบอกกับแกว่า “ ฉัน “ ยังมีความรู้สึกดีๆให้แกเสมอ ในยามที่ฉันขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป แกได้เข้ามาในชวิตเพื่อเติมเต็มทำให้ฉัน รู้สึกว่าสิ่งที่ขาดหายไป มันได้มีสิ่งอื่นมาทดแทน ทำให้ฉันมีความสบายใจ แต่ถึงอย่างไรก็ดี “ เพื่อนรักของฉันคนนี้ ” โปรดจดจำไว้ว่าเพื่อนแกคนนี้ จะคอยอยู่ข้างใจ-กาย แกเสมอ ฉันจะคอยเป็นกำลังใจ ให้แกได้ใฝ่ ได้ หา ในสิ่งที่แกค้นหามัน ฉันจะคอยเป็นนาฬิกา คอยปลุกแกในยามที่แกหลับใหล ในยามที่แกได้เผลอเลอหรือหลงทางไป ฉันจะคอยเป็นกำลังใจ ให้แกได้ค้นหาก้าวย่างทางเดินของแก จะคอยหาทางออกให้แก ฉันจะคอยและรอวันที่แกถึงหลักชัย แกจงจำไว้เถิด ในยามที่แก เหงา ในยามที่แกสิ้นหวัง ในยามที่แก หมดกำลังใจ ยามที่แกอ่อนล้าจากการที่แกดิ้นลน “ ยามใดที่แกล้ม ” ฉันจะคอยประคองแกขึ้นมาเอง หากวันใดแกเหน็บหนาว ฉันจะเข้าไปโอบกอดเพื่อให้ความอบอุ่น เมื่อแกคลายหนาวแล้วฉันจะออกห่างแกเพื่อให้แกได้ทำตามฝันของตัวเอง และฉันอยากให้แกได้จำไว้เสียว่าแกจะยังคงมี่ฉันคนนี้ซึ่งอาจจะไม่ไช่เพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับแก แต่ฉันจะยังคอยปลอบใจ และประโรมไปด้วยความรู้สึกดีๆ ที่เพื่อนคนนี้จะมีให้ได้ หากวันใดเพื่อนใหม่ของแกได้ทำให้แกไม่สบายใจ ทำให้แกทุกข์ใจ ฉันอยากจะให้แกนั้น ย้อนมองกลับมาหาฉันเผื่อฉันจะคลายความทุกข์ของแกได้ และแกจำไว้เลยว่า “ ฉันจะอยู่เป็นทุกๆอย่างที่แกอยากที่จะให้เป็นได้เสมอ ”
ถึงแม้ว่าวันนี้เราได้จากกันซึ่งฉันได้คิดและหัดยอมรับมันอยู่เสมอๆ ฉันเฝ้าคิดกับตัวเองว่า คนเราเกิดมาก็ต้องมีพบพรากแล้วก็จากกัน และฉันจะยอมรับมันนะเพื่อน ถ้าหากวันนี้เราต้องจากกันจริงๆ ฉันก็ต้องยอมรับความเป็นจริงสินะ แน่นอนซึ่งฉันไม่อยากที่จะจากแก แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เลย ฉันจะเข้าใจแก ฉันจะทำทุกอย่าง ฉันคงต้องยอมจำนนท์กับกฎเกณฑ์ หลายอย่าง ในยามที่ไม่มีแกฉันจะหยัดยืนและค้นหาหนทางด้วยตนเอง จะอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ เพื่อนเอ๋ยถึงเวลาที่แกต้องจากฉันแล้ว ฉันมีคำๆนึงอยากจะบอกและมอบให้เพื่อนรักของฉันว่า “ เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป “