มืดมิดหม่นฝนพรำค่ำคืนเหงา
ใจปวดร้าวคราวห่างเหินเกินค้นหา
คำรักบอก ขอบใจอาลัยลา
หลั่งน้ำตาไหลนองเปื้อนสองปรางค์

เคยบอกกันว่าซาบซึ้งตรึงใจมั่น
เมื่อมีฉันอยู่ข้างตนมิหม่นหมาง
ยามเธอเหงาฉันปลอบเร้าเศร้าเจือจาง
ทุกเส้นทางเธอกับฉัน ผูกพันใจ

บัดนี้ห่างร้างไกลใจที่เจ็บ
มันหนาวเหน็บเก็บกลืนสะอื้นไหว
ขอบอกเธอสักคำย้ำความนัย
ทุกห้วงไปเธอมีฉันยังมั่นคง

เพราะความห่างลางเลือนเหมือนหมอกกั้น
เป็นเส้นคั่น หวั่นใจไกลจนหลง
ฉันคนนี้ ยังคงรักปักใจคง
แม้เธอหลงลืมไป รักใหม่มา

ฝากคำถามยามไกลเมื่อใจเหงา
คราวปวดร้าวจะมีสิทธิ? คิดถึงหา...
" เธอมีฉัน "  คอยเคียงข้างมิล้างลา
อนิจจา " ฉันมีใคร " ... เมื่อไร้เธอ...

"  เพ็ญพิชญา "