ในยามที่เราทุกข์ เราลำบาก ท้อ เหนื่อย ต้องการกำลังใจ คนที่เคยคิดวว่าเขาจะดูแลเราเข้าใจเรา รักเราเป็นห่วงเรา จะต้องเป็น"สามี " คนที่เรามาอยู่กับเขาเพื่อทำหน้าที่เมียและแม่บ้าน ไม่มีเลย... แต่กลับกันคนที่ให้กำลังใจ เป็นห่วงเราจริงๆ คอยช่วยเหลือยามเราลำบาก ท้อ และคอยให้กำลังใจอยู่เสมอคือ พี่สาว กับพ่อและแม่ของเราเท่านั้น แตกต่างกะสามี ที่เหมือนนับวันเขายิ่งเห็นแก่ตัว ขอพึ่งพาอะไรไม่เคยจะช่วยหรือทำให้ กำลังใจให้เราบ้างก็ไม่มี มีแต่เรื่องทุกข์ใจมาให้ เรื่องดื่มเหล้า เรื่องผู้หญิง หากวันนั้ความอดทนหมดลง คงได้เห็นใบหย่า และขอกลับไปดูแลพ่อแม่
บทสุดท้ายคนที่เป็นห่วงเรา รักเราจริงๆ คือ พ่อแม่และพี่น้อง (ครอบครัวฉัน)