สมัยตอน จขกท อายุประมาณ 11-12 ขวบ
มีครอบครัวหนึ่งมีบ้านหลังเล็กๆ อยู่กันพ่อแม่ ลูก 3 คน
จนลูกไปเป็นทหารที่่ต่างจังหวัด ทั้งลุงและป้าก็เหงามากไปเก็บลูกหมาวัย 2 เดือนจากวัดมาเลี้ยง
เป็นหมาพันธ์ผสม พุดเดิ้ล+ชิสุส์ ขนขาวฟูๆ หยอยๆ ก็เลยเรียกกันว่า " หมูหยอง "
ป้าเขารักมันมากเลย นำไปนอนด้วย อาบน้ำให้อย่างดี เกาพุงให้ ทั้งหมูหยองและป้า
กอดรัดฟัดเหวี้ยง อ้อนและคลอเคลียป้าทั้งวัน ถ้าป้ากลับจากทำธุระ หรือไปตลาด หมูหยองมักจะทำท่าดีใจ
เหมือนไม่ได้เจอกันมาเป็นหลายปี
ถ้า จขกท ผ่านหน้าบ้านป้า ภาพที่ยังจำได้ก็คือ หมูหยองอยู่บนตักป้าตรงเก้าอี้ตัวเดิมแทบทุกวัน
ผ่านไปประมาณ 4 ปี
ความไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ลุงประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทันที ป้าแกเศร้ามากจนกินข้าวไม่ได้
ร้องไห้อย่างเดียว ก็มีหมูหยองที่อยู่ข้างคอยมาอ้อนมาปลอบ แกก็โทรเรียกลูกให้กลับมาบ้านมาช่วยกันจัดงานศพของลุง
ความไม่คาดฝันซ่ำสองก็เกิดขึ้น วันที่2ของงานศพ ลูกชายป้ารถมอเตอร์ไซต์ชนกับสิบล้อตายคาที่
ป้าแกไม่เหลือใครอีกต่อไปแล้ว ป้าแกร้องไห้เหมือนคนหมดสติ
แกเปลี่ยนไปเป็นคนละคน น้ำเริ่มไม่อาบ ข้าวเริ่มไม่กิน
เริ่มไม่สนใจหมูหยอง ขณะที่หมูหยองก็พยายามเข้าไปคลอเคลียเหมือนปลอบ
แกกลับเสียสติเอาไม้ไ่ล่ตี หมูหยองโดนไล่ออกจากบ้าน เพราะ ป้ามองว่าเป็นสัตว์ร้าย
ญาตของป้าที่เข้ามาดูแลป้าก็ไม่สนใจหมูหยอง
โชคดีของหมูหยองที่ แม่ของ จขกท เองเก็บมาเลี้ยงต่อ
แต่หมูหยอง ....
เขาก็แอบมุดใต้รั้ว*( เราใช้รั้วข้างบ้านเดียวกัน )ไปบ้านป้าเจ้าของเดิมอีก
คราวนี้ ป้าเขาเอาไม้ตีหมูหยองจนขาหัก แม่เราก็ไปเอาตัวหมูหยองกลับมาจากที่เกิดเหตุ
ไปรักษา ....
แต่เชื่อไหมค่ะ ด้วยความรักของหมูหยองที่มีต่อป้าไม่มีวันจางหาย กลางคืนเขาร้องโหยหวน ความทุกข์ของหมาในใจถ้ามันได้ระบายกะใครสักคนก็ดี จขกท จำสายตาหมูหยองได้ สายตาที่มีแต่ความคิดถึง อยากได้อ้อมกอดที่อบอุ่นอีกครั้ง พอหมูหยองได้ยินเสียงเปิดประตูจากบ้านป้า
หมูหยองก็จะวิ่งออกมาดูและเห่าเรียกทุกครั้งพร้อมกระดิ๊กหางใส่ แต่ป้าแกก็ไม่สนใจสักนิดพร้อมไล่ให้ไปพ้นสายตา
สุดท้าย...... ชีวิตของหมูหยองคงขาดป้าไม่ได้ ยังไม่ทันจะรักษาให้หายดี หมูหยองก็แอบมุดรั้วไปหาป้าอีกครั้ง
จขกท ได้ยินเสียงป้าไล่ หมูหยองหลายครั้งเสียงดัง แต่ จขกท ก็ไม่ได้คิดอะไร
สักพักแม่ จขกท กลับจากตลาดก็กรี๊ดร้องเสียงดังลั่น ก็เลยวิ่งลงมาดู
ปรากฎว่า พบ หมูหยองนอนบนเก้าอี้ที่ป้าชอบพาหมูหยองมานั่งตักที่หน้าบ้าน สภาพถูกฟาดด้วยไม้ที่ใบหน้าหลายครั้ง
จมกองเลือด และเสียชีวิตแล้ว
โดยมีป้า กลับไปอยู่ในห้องนอนล็อกห้องไม่ให้ใครเข้า
แม่บอกว่า " จริงๆแล้วหมูหยองสามารถหนีมุดรั้วมาหาเราได้ แต่เขาไม่หนี เขายอมถูกตีจากคนที่เขารักมากที่สุด และบนเก้าอี้นั้นที่เคยให้ความรักความอบอุ่นจากคนที่ฆ่าเขา "
ขอสาบานว่าเป็นเรื่องจริงทีเ่กิดขึ้น จขกท ไม่ได้แต่งเรื่องแต่อย่างใด
ปัจจุบัน ป้าได้ขายบ้านไปอยู่กับญาตที่ต่างจังหวัดแล้ว
ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านมาไม่กี่ปีก็ตาม ... ฉันจะจำเธอไว้ หมาผู้ซื่อสัตย์ หมูหยอง ...
ทำไมคุณถึงสงสารและช่วยเหลือสุนัข แต่สำหรับเจ้าของกระทู้เพราะ...
มีครอบครัวหนึ่งมีบ้านหลังเล็กๆ อยู่กันพ่อแม่ ลูก 3 คน
จนลูกไปเป็นทหารที่่ต่างจังหวัด ทั้งลุงและป้าก็เหงามากไปเก็บลูกหมาวัย 2 เดือนจากวัดมาเลี้ยง
เป็นหมาพันธ์ผสม พุดเดิ้ล+ชิสุส์ ขนขาวฟูๆ หยอยๆ ก็เลยเรียกกันว่า " หมูหยอง "
ป้าเขารักมันมากเลย นำไปนอนด้วย อาบน้ำให้อย่างดี เกาพุงให้ ทั้งหมูหยองและป้า
กอดรัดฟัดเหวี้ยง อ้อนและคลอเคลียป้าทั้งวัน ถ้าป้ากลับจากทำธุระ หรือไปตลาด หมูหยองมักจะทำท่าดีใจ
เหมือนไม่ได้เจอกันมาเป็นหลายปี
ถ้า จขกท ผ่านหน้าบ้านป้า ภาพที่ยังจำได้ก็คือ หมูหยองอยู่บนตักป้าตรงเก้าอี้ตัวเดิมแทบทุกวัน
ผ่านไปประมาณ 4 ปี
ความไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ลุงประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทันที ป้าแกเศร้ามากจนกินข้าวไม่ได้
ร้องไห้อย่างเดียว ก็มีหมูหยองที่อยู่ข้างคอยมาอ้อนมาปลอบ แกก็โทรเรียกลูกให้กลับมาบ้านมาช่วยกันจัดงานศพของลุง
ความไม่คาดฝันซ่ำสองก็เกิดขึ้น วันที่2ของงานศพ ลูกชายป้ารถมอเตอร์ไซต์ชนกับสิบล้อตายคาที่
ป้าแกไม่เหลือใครอีกต่อไปแล้ว ป้าแกร้องไห้เหมือนคนหมดสติ
แกเปลี่ยนไปเป็นคนละคน น้ำเริ่มไม่อาบ ข้าวเริ่มไม่กิน
เริ่มไม่สนใจหมูหยอง ขณะที่หมูหยองก็พยายามเข้าไปคลอเคลียเหมือนปลอบ
แกกลับเสียสติเอาไม้ไ่ล่ตี หมูหยองโดนไล่ออกจากบ้าน เพราะ ป้ามองว่าเป็นสัตว์ร้าย
ญาตของป้าที่เข้ามาดูแลป้าก็ไม่สนใจหมูหยอง
โชคดีของหมูหยองที่ แม่ของ จขกท เองเก็บมาเลี้ยงต่อ
แต่หมูหยอง ....
เขาก็แอบมุดใต้รั้ว*( เราใช้รั้วข้างบ้านเดียวกัน )ไปบ้านป้าเจ้าของเดิมอีก
คราวนี้ ป้าเขาเอาไม้ตีหมูหยองจนขาหัก แม่เราก็ไปเอาตัวหมูหยองกลับมาจากที่เกิดเหตุ
ไปรักษา ....
แต่เชื่อไหมค่ะ ด้วยความรักของหมูหยองที่มีต่อป้าไม่มีวันจางหาย กลางคืนเขาร้องโหยหวน ความทุกข์ของหมาในใจถ้ามันได้ระบายกะใครสักคนก็ดี จขกท จำสายตาหมูหยองได้ สายตาที่มีแต่ความคิดถึง อยากได้อ้อมกอดที่อบอุ่นอีกครั้ง พอหมูหยองได้ยินเสียงเปิดประตูจากบ้านป้า
หมูหยองก็จะวิ่งออกมาดูและเห่าเรียกทุกครั้งพร้อมกระดิ๊กหางใส่ แต่ป้าแกก็ไม่สนใจสักนิดพร้อมไล่ให้ไปพ้นสายตา
สุดท้าย...... ชีวิตของหมูหยองคงขาดป้าไม่ได้ ยังไม่ทันจะรักษาให้หายดี หมูหยองก็แอบมุดรั้วไปหาป้าอีกครั้ง
จขกท ได้ยินเสียงป้าไล่ หมูหยองหลายครั้งเสียงดัง แต่ จขกท ก็ไม่ได้คิดอะไร
สักพักแม่ จขกท กลับจากตลาดก็กรี๊ดร้องเสียงดังลั่น ก็เลยวิ่งลงมาดู
ปรากฎว่า พบ หมูหยองนอนบนเก้าอี้ที่ป้าชอบพาหมูหยองมานั่งตักที่หน้าบ้าน สภาพถูกฟาดด้วยไม้ที่ใบหน้าหลายครั้ง
จมกองเลือด และเสียชีวิตแล้ว
โดยมีป้า กลับไปอยู่ในห้องนอนล็อกห้องไม่ให้ใครเข้า
แม่บอกว่า " จริงๆแล้วหมูหยองสามารถหนีมุดรั้วมาหาเราได้ แต่เขาไม่หนี เขายอมถูกตีจากคนที่เขารักมากที่สุด และบนเก้าอี้นั้นที่เคยให้ความรักความอบอุ่นจากคนที่ฆ่าเขา "
ขอสาบานว่าเป็นเรื่องจริงทีเ่กิดขึ้น จขกท ไม่ได้แต่งเรื่องแต่อย่างใด
ปัจจุบัน ป้าได้ขายบ้านไปอยู่กับญาตที่ต่างจังหวัดแล้ว
ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านมาไม่กี่ปีก็ตาม ... ฉันจะจำเธอไว้ หมาผู้ซื่อสัตย์ หมูหยอง ...