เปิดบ้าน พูดคุย สนทนากันครับ

*******************************************************

ในความนิ่งสงบ .. จะพบสุข

การสรวลเสเฮฮาบางทีก็แค่เป็นเพียงสิ่งปิดบังความเงียบเหงาภายใน...
มากกว่าที่จะทำให้จิตใจภายในเบิกบาน สงบเย็น .. ได้
แสงสีที่สัมผัสเห็น บางครั้งก็ไม่อาจช่วยให้ภายในจิตใจสว่างไสวขึ้นมา ..
ที่คงได้แค่ความสนุกเพียงระยะสั้นๆ ..

เพื่อจะมาทุกข์กังวลกับเรื่องราวของชีวิตหลังจากนั้น

บางทีการเดินทางค้นหาตัวเองเงียบๆ
ก็คงจะหาความสุขให้ตัวเองได้ดีกว่า
ใช้เสียงภายนอกมากลบเกลื่อนความทุกข์ ความเหงา เศร้าในใจ

ค่อยๆลอกเปลือกแห่งตัวตนของเราออกมา
เพื่อให้มันได้ผลิใบ งอกงาม หยั่งรากเติบโต รับแสงแห่งชีวิต
คงไม่มีไม้ยืนต้นไหน พอผลิใบจากเปลือกที่ห่อหุ้ม รากแก้วก็แข็งแรงในทันที
ต้นไม้ที่หยัดยืนอยู่ได้ ต้องผ่านร้อน ผ่านฝน ผ่านลมพายุ
เพื่อเรียนรู้ว่าควรเติบโตอย่างไร ..
ที่จะไม่ต้องอาศัย “รากแก้ว” ของใครอื่น หรือมีชีวิตอยู่เพียงในเปลือกที่ห่อหุ้ม
ด้วยคิดว่านั่นคือ ความปลอดภัย หรือจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม


ต้นไม้รู้ว่า ช่วงไหนที่ต้องดูดซับอาหารแห่งชีวิต
ช่วงไหนควรต้องทิ้งใบให้ปลิดปลิว เพื่อจะแตกใบใหม่ ให้ดอก ผล
ใครจะรู้ว่า ที่ต้นไม้ต้องให้ใบร่วงหล่น มันจะไม่เศร้าอยู่ภายใน
แต่มันคงเข้าใจว่า เมื่อถึงช่วงเวลาบางสิ่งบางอย่างก็ต้องจากไป ตามวิถี
และใบไม้ที่ร่วงหล่นไปนั้นก็ย่อยสลายเป็น “ปุ๋ย” ให้ต้นไม้ได้เติบโต แกร่งกล้า
.. สูญเสีย เพื่อจะก่อเกิดสิ่งที่ดี ..

เป็นคนยามต้องทุกข์ยากหรือบาดเจ็บ ..

ใยจะต้องหวั่นกังวลว่าจะอยู่อย่างไร


โลกคงให้มนุษย์เกิดมาเพื่อ..เรียนรู้ที่จะอยู่รอดและดำเนินชีวิต ..

ไปตามครรลองที่ดี


มิใช่อยู่กับห้วงแห่งความสิ้นหวัง ท้อแท้


ใช่หรือไม่ที่เส้นทางในโลกนี้มิได้มีเพียงทางที่เราเดินมา
เบื้องหน้ามีเส้นทางอีกมากมายที่เราจะก้าวเดินได้
เพียงเราค้นหา “เส้นทางในจิตใจ” ที่เป็น “ตัวตนแห่งเรา” ให้พบ
คงไม่ยากที่จะเลือกก้าวเดินไป ...
อย่าเพียงรอว่าใครจะพาก้าวผ่าน ..

เพราะชีวิตย่อมต้องก้าวเดินไปด้วยตัวเองมิใช่หรือ




พึ่งหวังกำลังใจจากใครคนอื่น จนอาจหลงลืมไปว่า
.. กำลังใจภายในใจเรายิ่งใหญ่และเป็นจริงยิ่งกว่าจากคนอื่นมากนัก

..และ ในใจที่นิ่งสงบ เราจะพบความสุขที่แท้ .. เช่นนั้นหรือเปล่า

******************************************************

เครคิต http://www.oknation.net/blog/sainam-prachan/2009/08/24/entry-1