เด็กหญิงเกือบสามขวบคนนึง ที่เป็นเด็กร่าเริง อารมณ์ดีมากๆ กำลังจะถูกแม่พาออกจากบ้านพ่อ ไปอยู่กันสองคน
แม่ไม่มีปัญหาเรื่องงานหรือเงิน หนูจะไม่ได้ลำบาก
แต่แม่ยังไม่แน่ใจว่า แม่ควรเลือกทางไหน
อดทน เป็นฝ่ายยอม เพื่ออยู่ต่อ ให้หนูได้มีพ่อ
หรือ ออกไปเพื่อตัวแม่เอง โดยสัญญากับตัวเองว่าจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หนูอย่างดีที่สุด

หนูติดแม่มากกว่าอยู่แล้ว ตัวติดกัน แต่เวลาหนูเล่นกับพ่อ เสียงหวานๆเรียก ปะป๊า ปะป๊า มันทำให้แม่รู้สึกผิดมาก ถ้าหนูจะไม่ได้พูดแบบนี้อีกแล้ว

ชีวิตที่ผ่านมา แม่ตัดสินใจอะไรผิดมาเยอะ แต่นั่นมันก็ชีวิตแม่เอง
ครั้งนี้มันมีชีวิตหนูเป็นเดิมพัน แม่ไม่รู้จะทำยังไงดี

ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายค่ะ ไม่ได้เล่าเรื่องนะคะ มันคงยาวไป แค่นอนไม่หลับ นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเลยอยากบ่นอะไรออกมาบ้าง