สวัสดีค่ะเราอายุ23ปี  เรามาแชร์ประสบการณ์ โลกที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตทั้งทุกข์ทรมาร

เรื่องมันมีอยู่ว่า เราได้ไปเจอกับผู้ชายคนนึง เค้าอายุ 32 ปี ห่างกับเรา10ปี เค้าเข้ามาจีบเรา โดยการเเชทคุยในไลน์  โทรมาบ้าง ปกติ ด้วยความที่พี่เค้าอายุมากกว่าเราสงสัยเราก็เลือกที่จะถามพี่เค้าตั้งแต่คุยแรกๆ
เรา: พี่มีใครรึป่าวมีแฟนมั้ย
พี่เค้า: ไม่มี
เรา: พี่เคยมี่ครอบครัวมั้ย เคยมีลูกมั้ย
พี่เค้า: พี่ไม่เคยมี พี่อยู่คนเดียวมาตลอดไม่มีใครมานานแล้ว
เราเชื่อใจและเริ่มคุยจริงจัง พี่เค้าเริ่มเข้าหาเรามากขึ้น มาหาเรา พาไปกินข้าวพาไปเที่ยว มาช่วยเราทำงาน มาหาเราแทบจะทุกวัน พี่เค้าก็เข้าหาที่บ้านเราปกติ มาช่วยที่บ้านเราทำงานบ้าง เราไปเที่ยวกับเพื่อนก็ตามไปดูแลเราทุกที่ เทคแคร์ดูแลเราดีมากๆ ที่บ้านเรารับรู้ว่าเราคบกับพี่เค้า เรามีความสุขมากๆไม่เคยมีความสุขเท่านี้กับใครมาก่อน จนระยะเวลาผ่านไป 7-8 เดือน เราเอะใจว่าทำไมไม่พาเราไปเจอที่บ้านบ้างทั้งที่พี่เค้าดูจริงจังกับเรามาก แต่เราก้ไม่ได้ถามอะไร เพราะคงคิดว่าระยะเวลาที่คบกันมันอาจจะสั้นไป จนเรารู้สึกแปลกๆ

จนมาเจอ Facebook ของผู้หญิงคนนึง เค้าตั้งรูปหน้าปกเป็นรูปแฟนเรา อุ้มเด็กผู้หญิงอายุ3ขวบ ในรูปเค้ามีความสุขมาก และที่เข้าไปดูเค้าอัพเดท ล่าสุดที่เราเห็นไปเที่ยวกัน 4คน พ่อแม่ลูก มีแฟนเราและผู้หญิงคนนั้น แล้วก็เด็กอีก2คน ซึ่งลูกคนเล็กอายุ 1ขวบ ระยะเวลาที่มีเรา พอๆก้บอายุของเด็กคนนั้น วินาทีนั้นเราปวดใจมากๆทรมารใจสุดๆ เจ็บและเก็บเงียบไว้ เป็นเวลา1 อาทิตย์ ดูอาการที่เค้าทำกับเรามันดูปกติมากๆ เราถามเค้า ซั้มๆ
เรา :พี่มีใครมั้ยตอนนี้
พี่เค้า :พี่ก็มีหนูคนเดียว
เรา :ทำไมพี่อายุก็เยอะแล้วทำไมถึงไม่มีครอบครัว
พี่เค้าก็ตอบคำตอบเดิมๆ
จนเราบอกเค้าว่าเรารู้แล้วนะว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว เราบอกเลิกเค้า เค้าให้เหตุผลมาว่าเค้าอยากมีเรา เค้ารักเรามาก และขอโอกาส
นาทีนั้นเรา เลือกที่จะหายไป แต่พี่เค้าก็เลือกที่จะตามและง้อเรา มาหาที่บ้านขอคุยขอโอกาส  จนเราใจอ่อน เรารู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำมากๆ
เราใจออ่นและดีกับเค้า ยอมเป็นมือที่3ของเค้าเราคิดว่าสักวันที่เราทำใจได้เราจะไปเอง

ความเจ็บปวดก็เริ่มขึ้น วันไหนที่เค้าไม่มาหาเรา คิดตลอดเค้าตอนนี้คงมีความสุขกับลูกและเมียของเขา ใจเราเจ็บทุกวันมันจุกนอนร้องไห้แทบทุกคืน จนเรา เลือกที่จะมีคนอื่นเพื่อจะลืมพี่เขา ใช้เวลากับคนอื่น ไปเที่ยวด้วยกัน ไม่รับสายพี่เค้า ไม่ตอบไลน์พี่เค้า พี่เค้า มาหาเราที่บ้านและขอร้องให้เราเลิกกับอีกคน มาง้อเรามาเฟ้าเราหน้าบ้านทั้งคืน จนเราใจอ่อน เราก้เลิกยุ่งกับอีกคนไป ระยะเวลาผ่านมาสักพักพี่เค้า เริ่มหายไปจากที่มาหาเราอาทิตย์ละ5-6วัน เริ่มมา3วัน  วันเว้นวันบ้าง จนเราจับได้ว่าพี่เค้ามีคนอื่น เราเจ็บมาก เราถามพี่เค้าว่าทำไมถึงทำแบบนี้ เค้าตอบว่าเค้าอยากเอาคืนที่เรามีคนอื่น  เราเจ็บมากเราขอเลิกกับพี่เค้าเลือกที่จะหายไป แต่ก็เหมือนเดิมเค้าก็ขอโอกาสเราอีกครั้ง เราก็ใจออ่นเหมือนเดิม

ระยะเวลาเข้าปีที่2 จนเราท้อง เค้าบอกว่าเค้าจะรับผิดชอบ โดยการที่เค้า จะส่งเสียค่าเลี้ยงดู
และเค้าบอกเราว่า"หนูจะรับได้ใช้มั้ยถ้าหนูต้องอยู่คนเดียว" เราปวดใจมากเจ็บทรมานสุดเหมือนคนตายทั้งเป็น เรานอนคิดระยะเวลาหนึ่ง ทบทวนตัวเองนึกถึงอนาคต การที่เราท้องไม่มีพ่อมันต้องทำให้เค้าที่ไม่รู้เรื่องเจ็บปวดขนาดไหน แต่เราคิดแค่ว่าถ้าเค้าคิดจะมาแล้วเราก็จะดูแลให้ดีที่สุด

เราเลือกที่จะไปฝากครรภ์คนเดียว ที่ รพ เห็นคนที่มาฝากครรภ์ เค้ามากันเป็นพ่อกับแม่  นั่งมองคนที่เค้ามาด้วยกัน น้ำตามันก็ไหลออกมา และบอกหมอว่าเราท้องไม่มีพ่อ เราเจ็บมาก พูดทั้งน้ำตา หมอและนักศึกษาพยาบาล เข้ามากอดเรา เรารู้สึกดีมาก พอถึงกรอกประวัติ หมอก้ให้เราหาทางออกที่ดีที่สุด เพื่อที่จะให้เด็กในท้องไม่ต้องเจ็บปวดกับโลกที่โหดร้ายเราเลือกยุติการตั้งครรภ์ ค่ะ เราดิ่งมากเราเริ่มมีภาวะซึมเศร้า

จนถึงตอนนี้ พี่เค้า ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวเค้ามากขึ้น  จากที่มาหาเราแทบทุกวันกลายเป็นมาหาเราอาทิตย์ละ1-2ครั้ง ใจนึงเราก็รู้สึกดีที่เค้าไดมีเวลาได้อยู่กับครอบครัว ใจนึงเราก็เจ็บปวดทุกๆวันที่ความสุขของเค้ามันไม่ใช่เรา เราทนไม่ได้ที่เห็นเค้ามีความสุขกับคนที่ไม่ใช่เรา เราเจ็บปวดทุกวัน ต้องนอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว จนตอนนี้ ชีวิตเราเปลี่ยนไปมาก จากที่เป็นเด็กร่าเริง ยิ้มง่าย ตอนนี้ เหม่อลอย นอนไม่หลับเพราะใจมันคิดแต่ว่าเค้าอยู่ด้วยกันคงจะมีความสุข ความทุกข์มันอยู่ที่เราจริงๆ จะหลับแต่ละคืนยังหลับไม่ลง  จนบางที เราก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกแล้ว ความทุกข์ทรมารมันกัดกินหัวใจจริงๆ
(เราจบความสัมพันธ์กับพี่เค้าแล้วค่ะ)