นับวันยิ่งเบื่อยิ่งอยากหนีไปไกลๆจากผู้ชายคนนี้ ฉันคิดทุกวันว่าอีกไม่นานฉันจะไปจากผู้ชายคนนี้อดทนอีกนิดเพราะว่าฉันมีลูกกับเขาคนนึงยังเล็กอยู่ขวบกว่ากำลังซนเราไม่ได้แต่งงานกันนะคะเขาไม่มีเงินอยู่ด้วยกันเลยแล้วมีลูกด้วยกันตั้งแต่คลอดลูกมาฉันเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดผ่าคลอดด้วยทำงานบ้านทุกอย่างตั้งแต่ออกจากโรงบาลมาเลยเขาไม่เคยแม้แต่จะอุ้มลูกเลยปากก็บอกอยากได้เขาไปเที่ยวกลับตี1-2ทุกวันบางวันกลับเช้าฉันทนเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดจนทุกวันนี้ไม่ได้กินไม่ได้นอนจนร่างกายเริ่มไม่ไหวแล้วเคยพูดหลายครั้งแต่ต้องทะเลาะกันทุกทีบางทีเขาก็ตบตีฉันตอนนี้ลูกเริ่มโตฉันออกไปหาเงินช่วยทำอาชีพแม่ค้าลูกจ้างคนอื่นเลี้ยงหาเงินมาได้ต้องใช้จ่ายในบ้านส่วนใหญ่จะหมดไปกับรถของเขาเราใช้ส่วนตัวเราแต่ไม่ถึงพันเดือนนึงกับญาติพี่น้องเราเขาไม่เคยให้มีแต่จะเอาอย่างเดียวกับเราก็ไม่เคยให้อะไรเราเหมือนกันเวลาขับรถก็ขับแบบอารมร้ายใครขวางด่าตลอดทางทำบุญก็บอกว่าเปลืองขายของก็เอาแต่กำไรไม่เอาลูกค้าเห็นแก่ได้ขายของแพงแต่เวลาไปซื้อคนอื่นจะเรื่องมากบ่นว่าแพงบ้างละไม่มีคุณภาพบ้างละเปิดร้านอาหารมาหลายร้านแล้วเจ้งทุกร้านเงินที่ลงทุนก็ครอบครัวฉันให้แต่ไม่เคยตอบแทนบุญคุณครอบครัวฉันเลยกับครอบครัวเขาขอเท่าไหร่ให้หมดโดยไม่บ่นสักคำลงทุนค้าขายครอบครัวเขาไม่เคยออกแม้แต่บาทเดียวครอบครัวฉันลงทุนให้หมดแต่พอได้กำไรเขาก็จะให้แต่ครอบครัวเขาถ้าครอบครัวฉันมีธุระเขาจะบอกไม่ว่างถ้าจ้างเขาหรือให้เงินเขาจะพาไปทันที
ปกติฉันเป็นคนร่าเริงตั้งแต่อยู่กับผู้ชายคนนี้ฉันไม่มีความสุขกลายเป็นคนอารมไม่ดีตลอดเวลาซึมเศร้าตลอดเวลาเพราะผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำให้ฉันหัวเราะมีแต่อารมร้อนด่าคนไปทั่วไอ้สัสไอ้ ขับรถใจร้อนกินข้าวบ่นว่าแพงไม่อร่อยซื้ออะไรทีเลือกเป็นชั่วโมงขี้เกียจพูดแต่ไม่ทำอยู่ด้วยไม่มีวันเจริญมีแต่อับจน
ฉันบอกลูกเสมอว่าอดทนอีกนิดอีกไม่นานแม่จะพาหนูโบยบินไปจากผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้เราจะได้มีความสุขสักทีสองคนเรา