ไม่รู้ว่าตั้งผิดห้องป่าวนะครับ ถ้าผิดห้องก้อขออภัยด้วย

ช่วยแปลโคลงสี่สุภาพบทนี้ให้เป็นร้อยแก้วให้หน่อยครับ

          โทษท่านผู้อื่นเพี้ยง เมล็ดงา
ปองติฉินนินทา ท่อนเว้น
โทษตนเท่าภูเขา หนักยิ่ง
ป้องปิดคิดซ่อนเร้น เรื่องร้ายหายสูญ

รบกวนผู้รู้ช่วยหน่อยนะครับ