ได้อ่านประโยค "ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก" แล้วก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า
เมาหล้า เมารัก เหมือนกันตรงไหน
การอธิบายเรื่องนี้ จะขอใช้หลักของความเป็น ผล-เหตุ แทนที่หลัก เหตุ-ผล เพื่อการอธิบาย
เมาเหล้า
เหตุของการเมาเหล้ามีหลายสาเหตุ เช่น เศร้าใจ ดีใจ เสียใจ เพื่อนพาไป ถูกบังคับหรือเพียงแค่อยากกิน
ปกติแล้วสารเสพย์ติดอย่างใดอย่างหนึ่งก็จะส่งผลอย่างใดอย่างหนึ่งตามมา (กระตุ้นประสาท หลอนประสาท กล่อมประสาท) หรือต่อให้สารนั้นส่งผลหลายอย่างตามมาผลที่ตามมาเหล่านั้นก็มักจะมีแนวโน้มไปในทิศทางเดียวกัน แต่การเมาเหล้านั้นแตกต่างออกไป เหล้าเป็นสารเสพย์ติดที่แปลกกว่าสิ่งอื่น ๆ ถ้าเราสังเกตคนเมาเราจะเห็นได้ว่าคนเมามักจะมีลักษณะแตกต่างกันออกไป แทบจะเรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เมาทีไรก็เป็นแบบนั้นๆ เกือบทุกที (ซึ่งก็ไม่เสมอไปนะบางทีก็อาจเปลี่ยนแปลงได้แต่โดยรวมจะเน้นไปในทางใดทางหนึ่ง) บางคนเมาแล้วร้องให้ บางคนเมาแล้วสนุกสนาน บางคนเมาแล้วกล้า เมาแล้วกวน teen เมาแล้วชอบหาเรื่อง เมาแล้วพูดมาก เมาหลับ เมาหื่น ฯลฯ ก่อนถึงขั้นสุดท้ายคือเมาจนหมดสติ ผมก็เคยแปลกใจอยู่นะว่าทำไมแต่ละคนเมาแล้วออกอาการไม่เหมือนกัน เหตุของการเมาและผลของการเมาทำไมไม่สัมพันธ์กันแถมยังความหลากหลายของผลจากการเมาอีกไม่รู้มีคนเคยทำวิจัยเรื่องนี้หรือเปล่า
เมารัก
เหตุของการเมารักมีหลายสาเหตุ เช่น รูปร่าง หน้าตา ความใคร่ เงินตรา ความสนิท ความเห็นใจ ฐานะ นิสัย จิตใจ ฯลฯ
เมื่อมีเหตุเหล่านี้มาก่อให้เกิดความรัก ผลที่ตามมาจากความรักนั้นก็มีหลากหลาย ทั้งรักกันแล้วดูแลกันและกัน ใส่ใจ เข้าใจกัน ช่วยเหลือกัน ให้เกียรติกัน จนไปถึงรักกันแล้วเกิดความหึงหวง ความอัดอั้น ความรุนแรง หรือความเกลียดชัง หรือทั้งสุขและทุกข์ผสมปนเปกันไป ซึ่งบางคู่เลิก บางคู่ก็ยังอยู่กันต่อ
โดยสรุป สิ่งที่คล้ายกันของเมาเหล้าและเมารักคือ
1. ทั้ง 2 สิ่ง เป็นกระบวนการที่สิ่งที่ใส่เข้าไปและสิ่งที่ส่งผลออกมามันไม่สอดคล้องกัน ก่อนที่จะเมา ก่อนที่จะรัก มีเหตุแบบหนึ่ง แต่เมื่อเมาหรือรักแล้วกลับส่งผลออกมาอีกแบบหนึ่ง
2. ทั้ง 2 สิ่งส่งผลทั้งทางด้านสุขและทุกข์ออกมาได้ทั้งคู่ โดยบางทีก็ไม่สามารถเชื่อมโยงหรือคาดเดาผลที่ออกมาได้
หรือความไม่แน่นอนนี้เองที่เป็นรสชาติของชีวิต ทำให้ผู้คนบางส่วนหลงไหล
แล้วความรักของคุณๆ ทั้งหลาย เหตุแห่งความรักกับผลที่ออกมามันเป็นอย่างไร
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
เมาหล้า เมารัก เหมือนกันตรงไหน
การอธิบายเรื่องนี้ จะขอใช้หลักของความเป็น ผล-เหตุ แทนที่หลัก เหตุ-ผล เพื่อการอธิบาย
เมาเหล้า
เหตุของการเมาเหล้ามีหลายสาเหตุ เช่น เศร้าใจ ดีใจ เสียใจ เพื่อนพาไป ถูกบังคับหรือเพียงแค่อยากกิน
ปกติแล้วสารเสพย์ติดอย่างใดอย่างหนึ่งก็จะส่งผลอย่างใดอย่างหนึ่งตามมา (กระตุ้นประสาท หลอนประสาท กล่อมประสาท) หรือต่อให้สารนั้นส่งผลหลายอย่างตามมาผลที่ตามมาเหล่านั้นก็มักจะมีแนวโน้มไปในทิศทางเดียวกัน แต่การเมาเหล้านั้นแตกต่างออกไป เหล้าเป็นสารเสพย์ติดที่แปลกกว่าสิ่งอื่น ๆ ถ้าเราสังเกตคนเมาเราจะเห็นได้ว่าคนเมามักจะมีลักษณะแตกต่างกันออกไป แทบจะเรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เมาทีไรก็เป็นแบบนั้นๆ เกือบทุกที (ซึ่งก็ไม่เสมอไปนะบางทีก็อาจเปลี่ยนแปลงได้แต่โดยรวมจะเน้นไปในทางใดทางหนึ่ง) บางคนเมาแล้วร้องให้ บางคนเมาแล้วสนุกสนาน บางคนเมาแล้วกล้า เมาแล้วกวน teen เมาแล้วชอบหาเรื่อง เมาแล้วพูดมาก เมาหลับ เมาหื่น ฯลฯ ก่อนถึงขั้นสุดท้ายคือเมาจนหมดสติ ผมก็เคยแปลกใจอยู่นะว่าทำไมแต่ละคนเมาแล้วออกอาการไม่เหมือนกัน เหตุของการเมาและผลของการเมาทำไมไม่สัมพันธ์กันแถมยังความหลากหลายของผลจากการเมาอีกไม่รู้มีคนเคยทำวิจัยเรื่องนี้หรือเปล่า
เมารัก
เหตุของการเมารักมีหลายสาเหตุ เช่น รูปร่าง หน้าตา ความใคร่ เงินตรา ความสนิท ความเห็นใจ ฐานะ นิสัย จิตใจ ฯลฯ
เมื่อมีเหตุเหล่านี้มาก่อให้เกิดความรัก ผลที่ตามมาจากความรักนั้นก็มีหลากหลาย ทั้งรักกันแล้วดูแลกันและกัน ใส่ใจ เข้าใจกัน ช่วยเหลือกัน ให้เกียรติกัน จนไปถึงรักกันแล้วเกิดความหึงหวง ความอัดอั้น ความรุนแรง หรือความเกลียดชัง หรือทั้งสุขและทุกข์ผสมปนเปกันไป ซึ่งบางคู่เลิก บางคู่ก็ยังอยู่กันต่อ
โดยสรุป สิ่งที่คล้ายกันของเมาเหล้าและเมารักคือ
1. ทั้ง 2 สิ่ง เป็นกระบวนการที่สิ่งที่ใส่เข้าไปและสิ่งที่ส่งผลออกมามันไม่สอดคล้องกัน ก่อนที่จะเมา ก่อนที่จะรัก มีเหตุแบบหนึ่ง แต่เมื่อเมาหรือรักแล้วกลับส่งผลออกมาอีกแบบหนึ่ง
2. ทั้ง 2 สิ่งส่งผลทั้งทางด้านสุขและทุกข์ออกมาได้ทั้งคู่ โดยบางทีก็ไม่สามารถเชื่อมโยงหรือคาดเดาผลที่ออกมาได้
หรือความไม่แน่นอนนี้เองที่เป็นรสชาติของชีวิต ทำให้ผู้คนบางส่วนหลงไหล
แล้วความรักของคุณๆ ทั้งหลาย เหตุแห่งความรักกับผลที่ออกมามันเป็นอย่างไร