ตอนนี้ หมาที่บ้านตัวนึง หลังจากซ่าถูกรถชน แล้วก็เกือบตายมาหนึ่งรอบ ก็รักษาให้หายกลับมาเดินได้อีกครั้ง (แต่ก็ไม่ค่อยสมประกอบ เหมือนจะเอ๋อๆ งงๆ ก่งก๊ง) เมื่อไม่กี่วันมานี้ โดนพ่อขับรถเหยียบอีกที...เนื่องจากปกติ พ่อคิดว่ามันจะหลบ แต่ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร มันกลับไม่หลบ เลยโดนเหยียบ...ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นอะไร เพราะเหมือนจะเดินได้.....
แต่แล้วอยู่ดีๆ ก็นอนซม ไม่ขยับตัวไปไหน...เหมือนร่างกายท่อนล่างเป็นอัมพาต ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจ และก็ไม่ได้อยู่บ้าน เลยไม่ได้ดูแล.... แม่ก็ให้ข้าวกับน้ำ พ่อก็ฉีดยาแก้อักเสบ แต่มันก็ไม่กินข้าวกินน้ำเลย (ด้วยตัวมันเองเลย) ก่อนหน้านี้ก็บ่นว่ามันใจไม่สู้เลย
ตอนนี้ผมต้องคอยพลิกตัวมัน (เช้า เย็น) เพราะเหมือนเป็นแผลกดทับ ไข่เริ่มเน่า (เพราะขากดทับตลอดเวลา)
ป้อนน้ำ ป้อนข้าว ก็ให้ได้เช้ากับเย็น (ก่อนและหลังทำงาน) ซึ่งมันก็กินนะ
แต่ก็มาคิดอีกที...เฮ่ย เราควรช่วยเค้าให้มีชีวิตดี หรือว่า ควรปล่อยให้เค้าหมดทุกข์ดี.... เพราะชีวิตของเค้าน่าสงสารมาโดยตลอด
ตอนเด็ก มีคนเอามาให้ที่บ้าน 2 ตัว กับพี่ (หรือน้องที่ตัวใหญ่กว่า)
พี่ข่มแหง รังแกตลอด ทั้งแย่งข้าว หรือเวลาใดก็ตามที่พี่หงุดหงิด แต่เค้าก็ฉลาด ชอบกระโดดงับของกินเวลาโยนให้ แต่ทำมากๆ ก็โดนพี่กัดเอาอีก (ยกเว้นช่วงที่โดนรถชนรอบแรก พี่ไม่กัด พอหายพี่ก็กลับมากัดอีกรอบ ตอนนี้ป่วยหนัก พี่มันก็ไม่กัดนะ)
ความสดใสร่าเริง พี่ก็มีเยอะกว่า ความน่ารัก ความเข้ากับคน ความขี้อ้อน พี่ก็มีเยอะกว่า ทำให้ที่บ้านรักพี่มากกว่า
แต่ผมเป็นคนไม่ได้รักหมา อะไรมากอยู่แล้ว ปกติตีมันด้วยซ้ำ เวลาสกปรกแล้วเข้ามานอนในบ้าน มีเห็บมีหมัด (ไม่ถูกสุขอนามัย ผมไม่ชอบ)
แล้วเวลาผมตี ผมตีหนัก (เป็นคนมือหนัก) เพราะฉะนั้น หมาทุกตัวในบ้าน แค่เห็นผมอยู่บ้าน ก็ไม่กล้าเข้าบ้านเลย!
สรุป คิดว่า ควรจะปล่อยให้หมดทุกข์หมดกรรม หรือรักษาให้สุดความสามารถดี
ส่วนตัวผม ผมอยากพยายามให้เต็มที่ก่อน เท่าที่เราจะทำได้.... ถ้าเค้าจะไป อย่างน้อยเค้าก็ยังจำได้ว่า ถึงแม้ผมจะตีเค้า ดุเค้า ด่าเค้า แต่ถึงเวลาที่เค้าใกล้จะไป ผมก็รักเค้า แล้วก็อยากให้เค้าอยู่กับเราให้นานที่สุด.....
หมาที่บ้านกำลังจะตาย จะปล่อยให้ตายหรือพยายามยื้อ?
แต่แล้วอยู่ดีๆ ก็นอนซม ไม่ขยับตัวไปไหน...เหมือนร่างกายท่อนล่างเป็นอัมพาต ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจ และก็ไม่ได้อยู่บ้าน เลยไม่ได้ดูแล.... แม่ก็ให้ข้าวกับน้ำ พ่อก็ฉีดยาแก้อักเสบ แต่มันก็ไม่กินข้าวกินน้ำเลย (ด้วยตัวมันเองเลย) ก่อนหน้านี้ก็บ่นว่ามันใจไม่สู้เลย
ตอนนี้ผมต้องคอยพลิกตัวมัน (เช้า เย็น) เพราะเหมือนเป็นแผลกดทับ ไข่เริ่มเน่า (เพราะขากดทับตลอดเวลา)
ป้อนน้ำ ป้อนข้าว ก็ให้ได้เช้ากับเย็น (ก่อนและหลังทำงาน) ซึ่งมันก็กินนะ
แต่ก็มาคิดอีกที...เฮ่ย เราควรช่วยเค้าให้มีชีวิตดี หรือว่า ควรปล่อยให้เค้าหมดทุกข์ดี.... เพราะชีวิตของเค้าน่าสงสารมาโดยตลอด
ตอนเด็ก มีคนเอามาให้ที่บ้าน 2 ตัว กับพี่ (หรือน้องที่ตัวใหญ่กว่า)
พี่ข่มแหง รังแกตลอด ทั้งแย่งข้าว หรือเวลาใดก็ตามที่พี่หงุดหงิด แต่เค้าก็ฉลาด ชอบกระโดดงับของกินเวลาโยนให้ แต่ทำมากๆ ก็โดนพี่กัดเอาอีก (ยกเว้นช่วงที่โดนรถชนรอบแรก พี่ไม่กัด พอหายพี่ก็กลับมากัดอีกรอบ ตอนนี้ป่วยหนัก พี่มันก็ไม่กัดนะ)
ความสดใสร่าเริง พี่ก็มีเยอะกว่า ความน่ารัก ความเข้ากับคน ความขี้อ้อน พี่ก็มีเยอะกว่า ทำให้ที่บ้านรักพี่มากกว่า
แต่ผมเป็นคนไม่ได้รักหมา อะไรมากอยู่แล้ว ปกติตีมันด้วยซ้ำ เวลาสกปรกแล้วเข้ามานอนในบ้าน มีเห็บมีหมัด (ไม่ถูกสุขอนามัย ผมไม่ชอบ)
แล้วเวลาผมตี ผมตีหนัก (เป็นคนมือหนัก) เพราะฉะนั้น หมาทุกตัวในบ้าน แค่เห็นผมอยู่บ้าน ก็ไม่กล้าเข้าบ้านเลย!
สรุป คิดว่า ควรจะปล่อยให้หมดทุกข์หมดกรรม หรือรักษาให้สุดความสามารถดี
ส่วนตัวผม ผมอยากพยายามให้เต็มที่ก่อน เท่าที่เราจะทำได้.... ถ้าเค้าจะไป อย่างน้อยเค้าก็ยังจำได้ว่า ถึงแม้ผมจะตีเค้า ดุเค้า ด่าเค้า แต่ถึงเวลาที่เค้าใกล้จะไป ผมก็รักเค้า แล้วก็อยากให้เค้าอยู่กับเราให้นานที่สุด.....